به گزارش ایسنا به نقل از آزمایشگاه عماد، این بیماری با علائم نظیر تب خفیف تا شرایط شدید و تهدید کننده زندگی مانند تب خونریزی دهنده دنگی (DHF) و سندرم شوک دنگی (DSS) ظاهر می شود. تشخیص زودهنگام و دقیق برای مدیریت و درمان موثر تب دنگی بسیار مهم است و آزمایش دنگی را به یک جزء حیاتی از مراقبت های بهداشتی در مناطق آسیب دیده تبدیل می کند.

علائم تب دنگی

علائم تب دنگی معمولاً 4 تا 10 روز پس از نیش پشه آلوده ظاهر می شود. علائم شایع عبارتند از تب بالا، سردرد شدید، درد پشت چشم، درد مفاصل و عضلات، بثورات پوستی و خونریزی خفیف (مانند خونریزی بینی یا لثه، یا کبودی آسان). در موارد شدید، علائم ممکن است به درد شدید شکم، استفراغ مداوم، تنفس سریع، خونریزی لثه، خستگی، بی قراری و خون در استفراغ افزایش یابد. تشخیص و درمان به موقع برای جلوگیری از عوارض و بهبود بیمار ضروری است.

آزمایش دنگی

انواع مختلفی از آزمایشات موجود است که هر کدام اهداف متفاوتی را بر اساس مرحله بیماری و منابع موجود انجام می دهند. آزمایشات اولیه مورد استفاده برای تشخیص تب دانگ عبارتند از:

تست آنتی ژن NS1

• آزمایش PCR (واکنش زنجیره ای پلیمراز)
• آزمایش آنتی بادی IgM و IgG
• شمارش کامل خون (CBC)

تست آنتی ژن NS1:

تست آنتی ژن NS1 یکی از رایج ترین روش ها برای تشخیص زودهنگام تب دنگی است. پروتئین غیر ساختاری 1 (NS1) پروتئین ویروسی است که توسط ویروس دنگی ترشح می شود و وجود آن در خون نشان دهنده عفونت فعال دنگی است. این آزمایش در هفته اول عفونت زمانی که بار ویروسی زیاد است بیشترین تاثیر را دارد.

مزایا تست آنتی ژن NS1:

• می توان در اوایل دوره عفونت انجام داد.
• نتایج را در عرض چند ساعت ارائه می دهد.

محدودیت ها تست آنتی ژن NS1:

• حساسیت بعد از هفته اول بیماری کاهش می یابد.
• ممکن است بین سروتیپ های مختلف ویروس دنگی تفاوت قائل نشود.

  

آزمایش PCR (واکنش زنجیره ای پلیمراز):

آزمایش PCR یک تکنیک مولکولی است که برای شناسایی ماده ژنتیکی ویروس دنگی استفاده می شود. این تست بسیار حساس و اختصاصی است و آن را به روشی قابل اعتماد برای تایید عفونت دنگی به ویژه در مراحل اولیه تبدیل می کند.
 

مزایا آزمایش PCR

• حساسیت و ویژگی بالا.
• می تواند سروتیپ های مختلف ویروس دنگی را تشخیص دهد.
• در مراحل اولیه و اواخر عفونت مفید است.

محدودیت ها آزمایش PCR

• به تجهیزات آزمایشگاهی تخصصی و پرسنل آموزش دیده نیاز دارد.
• گران تر از روش های دیگر تست
• نتایج در مقایسه با تست های سریع بیشتر طول می کشد.
   

آزمایش آنتی بادی IgM و IgG

تست های آنتی بادی پاسخ ایمنی به ویروس دنگی را به جای خود ویروس تشخیص می دهند. آنتی بادی های IgM معمولاً در عرض چند روز پس از عفونت ظاهر می شوند و حدود 2 تا 3 ماه قابل تشخیص باقی می مانند. آنتی‌بادی‌های IgG دیرتر ایجاد می‌شوند و می‌توانند سال‌ها در خون باقی بمانند که نشان‌دهنده عفونت یا ایمنی قبلی است.

مزایا:

• برای تشخیص عفونت های اخیر و گذشته مفید است.
• می تواند همراه با سایر آزمایشات برای تایید تشخیص استفاده شود.

محدودیت ها:

• آنتی بادی های IgM ممکن است در مراحل اولیه عفونت قابل تشخیص نباشند.
• آنتی بادی های IgG نشان دهنده عفونت گذشته هستند و ممکن است عفونت فعال را تایید نکنند.
• واکنش متقابل با سایر فلاوی ویروس ها (به عنوان مثال، ویروس زیکا) ممکن است رخ دهد.

شمارش کامل خون (CBC)

شمارش کامل خون (CBC) یک آزمایش خون رایج است که سلامت کلی را ارزیابی می کند و انواع اختلالات، از جمله عفونت هایی مانند دنگی را تشخیص می دهد. در زمینه تب دنگی، CBC می تواند با ردیابی تعداد پلاکت ها و سطوح هماتوکریت، که در مدیریت تب خونریزی دهنده دنگی حیاتی هستند، به نظارت بر وضعیت بیمار کمک کند.

مزایا:

• به طور گسترده در دسترس و آسان برای انجام.
• به نظارت بر پیشرفت بیماری و عوارض کمک می کند.

محدودیت ها:‌

• غیر اختصاصی بودن؛ نمی تواند عفونت دنگی را به تنهایی تایید کند.
• باید همراه با سایر تست های تشخیصی استفاده شود.
• اهمیت آزمایش زودهنگام و دقیق دنگی

نکته: تشخیص زودهنگام و دقیق تب دنگی به چند دلیل ضروری است:

درمان به موقع: تشخیص زودهنگام امکان مداخله پزشکی فوری را فراهم می کند، که می تواند از پیشرفت به دنگی شدید جلوگیری کند و خطر عوارض را کاهش دهد.

پیشگیری از انتقال: شناسایی و جداسازی افراد آلوده به جلوگیری از انتشار ویروس به دیگران کمک می کند.

نظارت و مدیریت: پایش مداوم پارامترهای خون در موارد تایید شده به مدیریت به موقع عوارضی مانند DHF و DSS کمک می کند.

نظارت بر سلامت عمومی: داده های تشخیصی دقیق برای مقامات بهداشت عمومی برای ردیابی و کنترل شیوع دنگی بسیار مهم است.

پیشرفت در تست دنگی: پیشرفت‌های اخیر در فناوری منجر به توسعه آزمایش‌های تشخیصی کارآمدتر و سریع‌تر برای دنگی شده است. برای مثال، دستگاه‌های تست نقطه مراقبت (POCT)، ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی را قادر می‌سازند تا تب دنگی را در بالین بیمار تشخیص دهند و سرعت و دقت تشخیص را در تنظیمات محدود به منابع بهبود بخشند. علاوه بر این، تحقیقات برای توسعه تکنیک‌های مولکولی پیچیده‌تر و سنجش‌های مولتی پلکس که می‌تواند به طور همزمان چندین پاتوژن را شناسایی کند، ادامه دارد و قابلیت‌های تشخیصی دنگی و سایر بیماری‌های ناقل را افزایش می‌دهد.

نتیجه: آزمایش دنگی نقش حیاتی در مدیریت و کنترل تب دنگی دارد. با طیف وسیعی از ابزارهای تشخیصی موجود، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند عفونت دنگی را به طور دقیق تشخیص داده و نظارت کنند و از درمان به موقع و مناسب اطمینان حاصل کنند. با پیشرفت فناوری، توسعه روش‌های تشخیصی کارآمدتر و در دسترس‌تر برای بهبود نتایج بیماران و کمک به تلاش‌های جهانی برای مبارزه با تب دنگی ادامه خواهد یافت.

انتهای رپرتاژ آگهی