وقتی صحبت معلولان می‌شود خیلی‌ها انتظار دارند افراد سرخورده و گوشه‌گیر ببینند، یا افرادی که نیازمند حمایت هستند تا روزگارشان بگذرد. همه معلولان این‌طور نیستند، بعضی‌هایشان از خیلی افراد سالم پر انرژی و با انگیزه‌تر هستند.
معلولیت واژه آشنایی است که این روزها در جوامع هر که از زاویه دید خود به آن می‌اندیشد و حال این سؤال است که آیا معلولیت محدودیت است و در این میان حضور زنان معلول در جامعه و عرصه زندگی چگونه دیده شده است؟
قدرت و توانایی در درون بانوان نهفته است که همیشه با حضور خود درصحنه آن را ثابت کرده‌اند سؤال اساسی دیگر این است که آیا بانوان معلول نیز می‌توانند به همین سادگی و بدون نگاه‌های ترحم‌آمیز وارد عرصه شوند و توانایی‌های خود را شکوفا کنند و استعدادهایشان توسط برخی از نگاه‌ها سرکوب نشود؟
بانوان با توجه به روحیه قوی و قدرت تفکر بالایی که دارند در مسیرهایی قدم بر می‌دارند که تغییر سرنوشت و تحولاتی را به دنبال دارد که در این میان بانوان معلول نیز از این پتانسیل مستثنی نیستند.
مهم‌ترین موضوعی که در این زمینه وجود دارد اعتمادی است که در حال حاضر وجود ندارد چراکه اعتماد به بانوان معلول که دارای توانمندی‌های بالقوه‌ای هستند نتیجه مثبت و مطلوبی را به همراه خواهد داشت.
جمله «معلولیت، محدودیت نیست» را حتماً بارها و بارها شنیده‌ایم، مهناز ایری بانوی کارآفرین و مدرس هنر چرم یکی از معلولین موفق و توانمند استان گلستان است که علی رغم معلولیت شدید جسمی حرکتی و استفاده از ویلچر ناامید نشده و به تولید محصولات نفیس چرمی پرداخته و در حال آموزش این مسیر ارزشمند به دیگران است و با این کار نه تنها امید را دل معلولان بلکه در دل آحاد افراد جامعه روشن کرده است.
خبرنگار ایسنا با این بانوی توانمند گفت‌وگوی صمیمانه‌ای داشته است که در ادامه آورده شده است.
ایسنا: خود را معرفی کنید.
مهناز ایری هستم معلول جسمی حرکتی شدید متولد سال ۱۳۵۷ متاهل و مادر دو دختر، هشت ساله در حوزه هنر چرم دوزی در بخش‌های تولید محصولات و فروش آن و تدریس این هنر مشغول به فعالیت هستم.
ایسنا: طریقه آشنایی شما با این حرفه به چه صورت بوده است؟
تقریباً هشت سال پیش سازمان فنی حرفه‌ای برای تهیه گزارشی به بهزیستی آمد و کلاس‌هایی برای گذراندن وقت اوقات فراغت معلولان معرفی کرد. بنده از همان زمان به خاطر علاقه شدیدی که به هنر خیاطی داشتم و چرم دوزی نیز زیر شاخه‌ای از این هنر بود مشتاق شدم به یادگیری این هنر و کسب تجربه جدید.
کلاس‌های فنی حرفه‌ای به واسطه بهزیستی رایگان برگزار می‌شد، یکی دیگر از اقدامات خوب فنی حرفه‌ای به حمایت و پشتیبانی از معلولان برگزاری کلاس‌های دور مقدماتی در محلی بود که رفت و آمد برای معلولان آسان باشد که این امر با همکاری انجمن همت برای رفاه حال ما معلولین صورت گرفت. برگزاری دور دوم کلاس‌ها بنا به شرایطی در منزل خود بنده تشکیل شد.
من دوسال به صورت هنرجو فعال بودم و بعد از آن به طور پیشرفته وارد این حوزه شدم و در حال حاضر مشغول به تدریس این هنر در مسجد جامع گلشن می‌باشم.
ایسنا: آیا از میزان در آمد خود راضی هستید؟
بنا به شرایط معلولیت هرکاری برای افراد معلول سخت است و هنر چرم دوزی هم مستثنا از این موضوع نبوده و سختی‌های خاص خودش را داشته و دارد اما اگر بخواهم از مشکلاتی که در حال حاضر با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم بگویم باید به قیمت بالای ابزار پیشرفته کار و چرم اشاره کنم که باعث شده در تهیه آن‌ها ناتوان باشیم این مشکل آنقدری بر روی کار ما اثر گذاشته است که اکثر سفارش‌ها به دلیل نبود ابزار مناسب و پیشرفته رد می‌شود.
این اتفاق در صورتی رخ می‌دهد که من نوعی این هنر را به خوبی یاد گرفته و مهارت عالی را کسب کرده‌ام اما بخاطر ناتوانی در تهیه ابزار نمی‌توانم به خوبی این هنر را به نمایش بگذارم و از آن استفاده کنم.
اگر اشخاص و ارگان‌هایی حاضر به پشتیبانی ما در این مسیر برای تهیه ابزار و حمایت از بازار فروش باشند من و امثال من مسیر پیشرفت و درآمدزایی را به خوبی طی خواهیم کرد.
ایسنا: مزایای حرفه چرم دوزی چیست؟
علاقه‌مندان به این رشته با سرمایه محدود می‌توانند وارد این کار بشوند و ابزار اولیه برای اینکار نیازمند سرمایه گزاف نیست و با مبلغی در حدود سه میلیون تومان می‌شود در این عرصه شروع به فعالیت کرد.
از دیگر مزایا می‌توان به این اشاره کرد که منبع درآمد خوبی برای افراد و چرخاندن زندگی، مخصوصاً برای بانوان سرزمینم است و این کسب درآمد خوب منوط به همان حمایت برای خرید ابزار پیشرفته و بازار فروش است.
ایسنا: چه کسانی شما را در این مسیر حمایت کردند؟
در مرحله اول حامی من در این مسیر همسرم بود و تشویق‌ایشان که بنده با این سن و شرایط وارد یک حوزه فعالیتی جدید بشوم در مرحله دوم آقای رضاپور رئیس انجمن همت که در این راه برای تهیه لوازم و مکان برگزاری کلاس‌ها خیلی به من کمک کردند.
ایسنا: چه درخواستی از مسئولان دارید؟
درخواست من و امثال من از مسئولان این است که به ما اعتماد کنند و این را بپذیرند که معلولیت‌های جسمی ما باعث محدودیت نشده اگر به جامعه معلولین اعتماد بشود و کاری سپرده شود آن کار به نحو احسن صورت می‌گیرد، مسئولان نباید تنها یکبار در سال آن هم به مناسبت هفته بهزیستی و یا معلولین از ما یاد کنند.
محدودیت‌های جسمانی که برای ما وجود دارد باعث نشده است که ما توانایی‌های دیگر نداشته باشیم راه اثبات این موضوع با نگاه اعتمادسازی نسبت به ما صورت‌پذیر است.
ما از همه افراد می‌خواهیم که با چشم دلسوزی و ناتوان به ما نگاه نکنند تنها به ما اعتماد کنند تا ما نیز جزئی از این جامعه باشیم و احساس ترد شدن از دیگر شهروندان نداشته باشیم.
ایسنا: کلام آخر؟
من به عنوان عضوی از جامع معلولین به عنوان یک معلول جسمی حرکتی شدید و بانویی که در اجتماع زندگی می‌کنم به معلولین می‌گویم که در خانه نشستن و گوشه‌گیری و کناره‌گیری از جامعه با این اندیشه که کسی به آن‌ها اعتماد نمی‌کند و جامعه آن‌ها را نمی‌پذرد اصلاً کار درستی نیست چرا که آن ها توانایی و استعدادهای خاصی دارند که نقص جسمانی را می‌پوشاند و برای رسیدن به موفقیت فقط خود را باور کنند.
انتهای پیام
نظرات