به گزارش ایسنا، رسانه آمریکایی در مقاله‌ای به شرح این نکته پرداخت که کناره‌گیری «جو بایدن» از رقابت‌های انتخاباتی، نه در نتیجه فعالیت دشمنان او، بلکه بر اثر اعمال فشار هم‌پیمانان او صورت گرفته است.

به گزارش پالتیکو، پس از عملکرد ضعیف بایدن در مناظره انتخاباتی ۲۷ ژوئن با «دونالد ترامپ» او تلاش‌های فراوانی برای بازگرداندن حمایت حزبش کرد. بایدن چندین مصاحبه و سخنرانی انجام داد و از قانون‌گذاران دموکرات درخواست حمایت کرد. او حتی زمانی که در خانه‌اش در «دلاور» به کرونا مبتلا شده بود، وعده داد که به‌محض بهبودی رقابت‌ها را از سر خواهد گرفت. اما رهبران حزب دموکرات به‌وضوح به او فهماندند که دیگر برای او خیلی دیر شده و فرصت دیگری در کار نیست.

بایدن ۸۱ ساله اهمیت تاریخی این لحظه را به‌خوبی درک می‌کند. آخرین باری که اتفاق مشابهی در سیاست آمریکا افتاد، او یک سناتور جوان ۳۱ ساله بود. در ۸ اوت ۱۹۷۴، زمانی که بایدن به‌تازگی وارد دنیای سیاست شده بود، ریچارد نیکسون در پی رسوایی «واترگیت» استعفا داد.

نیکسون در زمان استعفا، به‌خوبی از شرایطش آگاه بود و اذعان کرد که دیگر پشتیبانی سیاسی کافی در کنگره را نداشته و نمی‌تواند در سمت خود باقی بماند؛ فهمی که او پس از دیدار مستقیم با رهبران ارشد حزب جمهوری‌خواه به آن دست یافت.

به نظر می‌رسد این رویارویی با واقعیت هنوز برای بایدن اتفاق نیفتاده است. ما تنها شاهد فشار دموکرات‌های کمتر شناخته شده و همچنین گزارش‌های خبری بوده‌ایم که نشان می‌دهد افراد بانفوذ حزب دموکرات مانند «نانسی پلوسی»، «چاک شومر» و «حکیم جفریس» شانس پیروزی بایدن در انتخابات را پایین ارزیابی کرده بودند.

به گزارش پالتیکو، نشانه‌ها حاکی از آن است که بایدن و خانواده‌اش از رهبران دموکرات که او را مجبور به کناره‌گیری کردند، دل‌چرکین بوده و از اوباما نیز انتظار داشتند در این بحران، به یاری آن‌ها بیاید.

گرچه تصمیم بایدن برای کناره‌گیری در نهایت اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسید، اما اعلام آن شوکه‌کننده بود. نامه کوتاه او در هنگام کناره‌گیری، بیش از آنکه نشان‌دهنده فهم او از شرایط موجود باشد، نشان از نوعی تسلیم داشت. این کناره‌گیری در حالی اعلام شد که حتی مشاوران نزدیکش هم از آن بی‌خبر بوده و برنامه‌هایی را در راستای پیشبرد کمپین انتخاباتی او تدارک دیده بودند.

برخلاف نیکسون، بایدن در وضعیت بی‌آبرویی کناره‌گیری نمی‌کند. بیشتر افراد حزب او اکنون که تصمیمش را گرفته، آماده‌اند تا مراسم وداع محترمانه‌ای برایش ترتیب دهند. این وضعیت در مورد «لیندون بی. جانسون» سی‌وششمین رئیس‌جمهور آمریکا صادق نبود، چهره‌ای که پس از ترور «جان اف. کندی» به قدرت رسید و در سال ۱۹۶۸ پس از مواجهه با مخالفت‌های شدید درون‌حزبی، از حضور در رقابت‌های انتخاباتی کناره‌گیری کرد. جانسون نیز مانند بایدن دریافته بود که حمایت از او کاهش یافته و رقابت به‌عنوان یک مقام نامحبوب بی‌فایده است؛ اما او کناره‌گیری خود را به دقیقه ۹۰ موکول کرد.

انتهای پیام