به گزارش ایسنا، ایران نوشت: در کمترین فاصله زمانی تا شروع المپیک تابستانی ۲۰۲۴ شهر پاریس پایتخت فرانسه، از هم اکنون می‌توان ناب‌ترین هیجانات ورزشی را که در آنجا شکل می‌گیرد، حس کرد اما یک نقیصه بزرگ نیز همچون لکه ننگ بر این رقابت‌ها حک شده که ندیدن آن غیرممکن است.
با وجود همه درخواست‌های وسیع جهانی مبنی بر لزوم محروم کردن ورزشکاران رژیم صهیونیستی از شرکت در جشنواره نخست ورزشی دنیا به سبب نسل‌کشی بیشرمانه‌ای که این رژیم منحوس در حق ملت شریف فلسطین روا داشته، کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) و سایر نهادهای ارشد شریک در برپایی این بازی‌ها از انجام این کار سر باز زدند و در نتیجه ورزشکاران این رژیم جعلی نیز در رقابت‌های پاریس به میدان خواهند آمد تا اصل عدالت و لزوم رعایت انسانیت و حق تأدیب جنایتکاران بزرگ جنگی همه و همه به فراموشی سپرده شود و ورزشکارانی در پاریس حاضر باشند که متعلق به رژیم کودک‌کُش تل‌آویو هستند به همین خاطر آن مایه ننگ بشریت به شمار می‌آیند. این در حالی است که ورزشکاران اعزامی فلسطین به آوردگاه «پاریس ۲۰۲۴» بابت پاکسازی قومی هولناکی که اسرائیل غاصب در سرزمین‌های اشغالی صورت داده‌اند، دل و دماغی ندارند و صادر نشدن حکم اخراج جنایتکاران اسرائیلی از این مسابقات غم و رنج و افسوس آنها را چند برابر ساخته است.
برای ملت مظلوم فلسطین چه فرقی می‌کند؟
در باریکه غزه و شهر رفح و بخش‌هایی از کرانه غربی هم مردم دردمند فلسطین که بر اثر نسل‌کُشی صهیونیست‌ها بیش از ۳۹ هزار شهید داده‌اند و فزون‌تر از ۹۰ هزار مجروح هم روی دست‌شان مانده است، وقت و امکان و روحیه تعقیب اخبار المپیک و تماشای این بازی‌ها را ندارند و ابتدا باید به حفظ جان و سلامتی خود بیندیشند و سپس برای ترمیم ویرانی‌های بزرگی که جنگ‌افروزان اسرائیلی در محل زیست آنها به بار آورده و کمتر عمارتی را سالم گذاشته‌اند، دست به اقدام و تلاش بزنند. برای آنها در شرایطی این‌چنین خطیر و در حالی که همواره در یک قدمی مرگ زندگی می‌کنند، چه فرقی می‌کند که کدام دونده در پاریس سریع‌تر از دیگران دویده، کدام یک از وزنه‌برداران وزنه‌های سنگین‌تری را بالای سر برده و کدامین شناگر، آب‌ها را سریع‌تر از سایرین شکافته و همچون برق و باد دست به نقطه انتهایی یعنی لبه استخر ساییده تا اول شود و مدال طلا را بر گردن بیاویزد. برای فلسطینی‌ها زنده ماندن و حق بقا که البته از حقوق اولیه هر انسانی است، دغدغه نخست در تمامی ۱۰ ماهی بوده که از شروع جنگ غزه می‌گذرد و رویدادهای ورزشی و حتی المپیک که بزرگ‌ترین جلوه‌گاه آن است، اهمیتی برای آنها ندارد. جشنواره‌ای که هر چهار سال یک بار برگزار می‌شود و تمامی جهان را زیر سایه خود قرار می‌دهد و نخبه‌ترین ورزشکاران گیتی که به نمایندگی بیش از ۱۸۰ کشور دنیا به آنجا می‌روند و تعدادشان از ۱۰ هزار و ۵۰۰ نفر فراتر نمی‌رود، در حدود ۳۰ رشته ورزشی به مدت ۱۶ روز به رقابت می‌پردازند. رقابتی که امسال در حدفاصل روزهای ۵ تا ۲۱ مرداد در شهر پاریس انجام خواهد پذیرفت و قطعاً خاطرات فراوانی را برای ورزشکاران و تماشاگران برجای خواهد نهاد و یک دنیا اتفاق ویژه را موجب خواهد شد.
راهی بجز حضور وسیع مردمی نیست
از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) که «طوفان الاقصی» از جانب رزمنده‌های حماس به سوی اسرائیل غاصب وزیدن گرفت و پایه‌های این حکومت کودک‌کُش را بشدت به لرزش انداخت، هواپیماهای جنگنده این رژیم بی‌وقفه غزه را بمباران کرده‌اند و بین افراد جان باخته حداقل ۱۸ هزار کودک و بیش از ۱۲ هزار زن غیرمسلح و عمدتاً خانه‌دار هم مشاهده می‌شوند که هیچ مشارکتی در جنگ نداشته‌اند. بسیاری از کودکان مجروح شده هم از نعمت داشتن والدین‌شان که در جریان بمباران‌ها شهید شدند، بی‌نصیب شده‌اند و بر اثر تخریب سیستم‌های بهداشتی و تأسیسات بیمارستانی و روندهای رایج درمانی در غزه، میزان آسیب‌پذیری‌شان فزونی یافته است و بخصوص از سوء تغذیه و فقدان خوراک فاسد نشده و نبود آب شرب سالم رنج می‌برند. روندی که هر روز به طور متوسط جان حدود ۱۰ کودک بستری شده در بیمارستان‌های نیمه ویران شده غزه را می‌گیرد و بر اندوه بیکران فلسطینی‌ها و هر انسان آزاده‌ای در جان می‌افزاید. به خاطر همه این فجایع است که دنیا به این باور رسیده وقت محکومیت جهانی رژیم اشغالگر قدس در المپیک پاریس از طریق حضور هر چه وسیع‌تر مردم در صحنه و تظاهرات آنها علیه این رژیم غیرقانونی فرا رسیده است. حالا که نهادهای ارشد ورزشی جهان چشم بر وقایع خونبار غزه بسته و اسرائیل را از المپیک ۲۰۲۴ اخراج نکرده‌اند، آیا بجز یک حضور وسیع مردمی و فریاد اعتراض از سوی ناظران و تماشاگران المپیک و البته مردم فرانسه که دل در گرو فلسطینی‌ها دارند، راهی برای احراز تخلف و به نمایش گذاشته شدن محکومیت آدمکش‌های اسرائیلی در هنگامه بازی‌های المپیک وجود دارد؟
به سبک صرب‌های بوسنی دهه ۹۰
اگر هدف اعمال حق و مبنای کار، رعایت عدالت باشد، المپیک امسال در صورت حضور نمایندگان رژیم نسل‌کُش تل‌آویو اصلاً نباید برگزار شود زیرا منشور المپیک مواردی را دربر دارد که رعایت و اجرای آن برای قانونی برشمرده شدن رقابت‌ها الزامی است. در این منشور تأکید شده اولین اصل و هدف در برگزاری المپیک‌ها حفظ حقوق اولیه بشر و رعایت کرامت انسانی از سوی کلیه حاضران در این رقابت‌هاست و در کنار آن هرگز نباید در المپیک نشانه‌ای آشکار از حضور دولت‌های هنجارشکن و پایمال کننده حقوق بشر باشد. «IOC» با نپذیرفتن درخواست وسیع جامعه جهانی درخصوص لزوم اخراج رژیم سفاک اسرائیل از بازی‌های المپیک پاریس منشور مذکور را عملاً نادیده گرفته و پای کسانی را به المپیک امسال باز کرده که مظهر لگدمال کردن حقوق بشر و به اجرا درآورنده بزرگ‌ترین پاکسازی قومی در دنیا پس از اقدام مشابهی هستند که صرب‌های بوسنی در سال‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۵ در حق مسلمانان این کشور روا داشتند و نقطه اوج آن در «سربرنیتسا» در سال ۱۹۹۵ بود که هشت هزار نفر را کشتند.
۸ دهه جنایت بدون مکافات
اسرائیل به واقع حدود ۸۰ سال است که این نسل‌کشی اسفبار را در سرزمین‌هایی که از دست فلسطین درآورده، صورت می‌دهد و هیچ مجازات قابل ذکری هم شامل حالش نشده و فقط هر چند مدت یک بار اقدام به بعضی عقب‌نشینی‌های هدفمند از مناطق تسخیر شده توسط خود و بازپس دادن بخشی کوچک از این مناطق به فلسطینی‌ها کرده تا صدای اعتراض‌ها را در کوتاه مدت نارساتر و تظاهر به منصف شدن کند و در اندک مدتی این مناطق را از نو تصاحب کرده است. طی این هشت دهه دولت نامشروع تل‌آویو هرگز تأدیب نشده و اصولاً در پی متنبه‌شدن هم نبوده و هر کاری از دستش برمی‌آمده، در راه تصرف عدوانی مایملک فلسطینی‌ها انجام داده است. شهرک‌سازی‌های بی حد و حصر در فلسطین اشغالی و بیرون راندن فلسطینی‌ها از آن و مأوا دادن به صهیونیست‌ها در این شهرک‌ها دستور کار رژیم جنایتکار تل‌آویو بوده و ده‌ها رئیس جمهور و نخست وزیر طی این مدت به تل‌آویو آمده و رفته‌اند و هر یک کم یا بیش مجری همین اصول ضدبشری بوده‌اند. در این راه اسرائیل از حمایت بی قید و شرط دولت‌های بزرگ غربی و بویژه امریکا هم برخوردار بوده و به همین سبب در هیچ یک از محاکم بین‌المللی و سازمان‌های ناظر بر حسن اجرای حقوق بشر مجازاتی شامل حالش نشده و اگرچه در متن ده‌ها قطعنامه صادر شده توسط سازمان ملل و شورای امنیت و اخیراً در احکام تنبیهی مقرر توسط دادگاه بین‌المللی کیفری در شهر لاهه هلند محکوم شناخته شده اما به لطف وتو شدن مکرر این قطعنامه‌ها توسط امریکا و ایادی آن، از تحمل هر مجازاتی رهایی یافته است. منبع: Aljazeera.com
آنها را پشیمان کنید
در چنین هنگامه‌ای از به آتش کشیدن همه ارزش‌های انسانی و نابود کردن چندین و چند نسل از فلسطینی‌های شریف و عدالت‌طلب بدیهی است که آرمان‌های المپیک از دید مجریان این همه جنایت کوچک‌ترین اهمیتی نداشته باشد و براحتی آن را هم لگدمال کنند و مطمئن باشند که هیچ پیگرد قضایی در مورد این خطای مضاعف شامل حال‌شان نخواهد شد. به همین خاطر است که ملت‌های آزاده جهان باید در روزهای برگزاری المپیک پیش رو فعال‌تر از گذشته به صحنه بیایند و با برگزاری تظاهرات و فریاد اعتراض بر سر نسل‌کش‌ها نشان بدهند که اگرچه سران ورزش دنیا هم با آنها همراهی می‌کنند و چشم بر جنایات‌شان بسته‌اند اما این همه کج‌روی‌هایشان بی عاقبت نمی‌ماند. المپیک پاریس محل رسوایی هر چه فزون‌تر صهیونیست‌ها است، مشروط بر اینکه مردم جهان شامل توریست‌ها و ورزشدوستان سفر کرده به پاریس دست این قوم باطل و رژیم ضدبشری را بیش از گذشته رو کنند و سران المپیک را بابت اقدام مذموم خویش (پذیرش ورزشکاران رژیم غاصب به المپیک پاریس) بشدت پشیمان سازند.
انتهای پیام
نظرات