به گزارش ایسنا، در این مطالعه منحصر به فرد از فناوری واقعیت مجازی(VR) استفاده شد تا مشخص شود درک عطرهای رایج غذا در فضا چگونه تغییر می‌کند.

به نقل از آی‌ای، گزینه‌های غذایی در فضا محدود است. فضانوردان عمدتا با غذاهای از پیش آماده و بسته‌بندی شده، مواد مغذی مورد نیاز خود را تامین می‌کنند. این وعده‌های غذایی برای ماندگاری طولانی در یخ خشک، آبگیری یا پردازش گرمایی می‌شوند. فضانوردان کافی است به سادگی آب را به غذای خشک برای داشتن یک وعده غذای گرم یا سرد اضافه کنند.

با این حال، طعم این غذاها ملایم است و فضانوردان اغلب در طول اقامت خود در ایستگاه فضایی بین‌المللی(ISS) برای خوردن غذای کافی تلاش می‌کنند.

اکنون، اولین مطالعه در نوع خود از دانشگاه RMIT نشان داده است که عطرهای غذا ممکن است کلید درک این موضوع باشد که چرا فضانوردان برای لذت بردن از وعده‌های غذایی خود در فضا باید تلاش کنند. این مطالعه نشان داد که خود محیط می‌تواند نحوه درک انسان از عطرها و طعم‌ها را تغییر دهد.

جولیا لو (Julia Low)، محقق ارشد این مطالعه می‌گوید: احساس تنهایی و انزوا ممکن است نقش زیادی داشته باشد و این مطالعه به چگونگی بوییدن و حس کردن طعم غذا توسط افراد منزوی پرداخته است.

رایحه وانیل، بادام، لیمو

همه ما می‌دانیم که بو بخش بزرگی از احساس طعم است. اما بوی وانیل، بادام و لیمو در فضا چگونه است؟ برای یافتن این موضوع، محققان ۵۴ شرکت کننده را مورد آزمایش قرار دادند.

این مطالعه منحصر به فرد از واقعیت مجازی(VR) استفاده کرد تا ببیند درک عطرهای رایج غذا در فضا چگونه تغییر می‌کند. واقعیت مجازی برای شبیه‌سازی ایستگاه فضایی بین‌المللی برای شرکت کنندگان استفاده شد.

محققان دریافتند که رایحه‌های وانیل و بادام در ایستگاه فضایی شبیه‌سازی شده، «شدیدتر» احساس می‌شوند. با این حال، رایحه لیمو بدون تغییر باقی ماند.

عامل اصلی احساس بوی قوی‌تر وانیل و بادام می‌تواند یک ماده شیمیایی شیرین به نام بنزآلدئید باشد. این ماده، همراه با حساسیت فردی به بوها، می‌تواند تغییرات درک بو را توضیح دهد.

لو می‌گوید: یکی از اهداف بلندمدت این تحقیق، تهیه غذاهای مناسب‌تر برای فضانوردان و همچنین سایر افرادی است که در محیط‌های ایزوله هستند و هدف از آن افزایش مصرف مواد مغذی آنها به ۱۰۰ درصد است.

تنهایی و انزوا

تنهایی و انزوا نیز ممکن است در نحوه تجربه غذا توسط فضانوردان نقش داشته باشد. این مطالعه اولین مطالعه‌ای است که درک عطر و طعم را در گروه‌های بزر(۵۴ نفر) در شرایط ایزوله بررسی می‌کند.

فقدان گرانش، مایعات را از پایین تنه به بالاتنه می‌کشد. این می‌تواند باعث تورم صورت و احتقان بینی شود که احساسی شبیه به یک سرماخوردگی بد دارد. در نتیجه، حس بویایی و چشایی فضانوردان کمتر می‌شود.

با این حال، این اثرات معمولا موقتی هستند و در عرض چند هفته در ایستگاه فضایی محو می‌شوند.

لو در بیانیه مطبوعاتی می‌گوید: با این وجود فضانوردان همچنان از غذای خود لذت نمی‌برند، حتی بعد از اینکه اثرات جابجایی مایعات از بین رفته است که نشان می‌دهد مورد دیگری باید وجود داشته باشد.

با وجود ماموریت‌هایی مانند آرتمیس که به ماه می‌روند، فضانوردان برای مدت طولانی‌تری در فضا خواهند بود. تغذیه مناسب برای سلامتی آنها بسیار مهم است. یافته‌های جدید نشان می‌دهد که غذاهای فضایی آینده ممکن است نیاز به اصلاح داشته باشند.

آنچه در آینده با آغاز ماموریت‌های آرتمیس خواهیم دید، ماموریت‌های بسیار طولانی‌تر است. به‌ویژه زمانی که به مریخ می‌رویم، بنابراین ما واقعا باید مشکلات رژیم غذایی و غذا و نحوه تعامل خدمه با غذای خود را درک کنیم.

بر روی زمین، این تحقیق نویدبخش بهبود رژیم غذایی افرادی است که در خانه‌های سالمندان و سایر محیط‌های منزوی با تنهایی مواجه هستند.

انتهای پیام