به گزارش ایسنا، حزب دموکرات آمریکا در وضعیت قرمز قرار دارد. معادلات درون حزبی دموکراتها بسیار پیچیده شده و شواهد موجود بیانگر شکست قطعی آنها در انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر است. در این میان، برخی سران حزب دموکرات تاکید دارند که باید دست به آخرین ریسک سیاسی ممکن زد، یعنی تغییر نامزد نهایی حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری! اگرچه جوبایدن شدیدا اصرار دارد در رقابت با ترامپ باقی بماند، اما فشارهای آشکار و پنهان به او در خصوص انصراف از حضور در انتخابات روز به روز بیشتر می شود. برخی تحلیلگران می گویند بایدن به زودی کناره گیری خود از رقابتهای انتخاباتی آمریکا را اعلام می کند.

عملکرد فاجعه‌بار رئیس‌جمهوری جو بایدن در مناظره آتلانتا در ماه گذشته سبب شد بسیاری از دموکرات‌ها به این فکر بیفتند که بهترین گزینه ممکن است پیدا کردن یک نامزد جدید در قالب یک «کنوانسیون باز» باشد؛ اما بایدن تاکنون به طور قاطع حتی تصور کناره‌گیری را نیز نپذیرفته و در مصاحبه‌ای پرشور با ام‌اس‌ان‌بی‌سی، هرگونه نامزد احتمالی را که با او در کنوانسیون رقابت کند، به چالش کشیده است. اکنون کاخ سفید و کارزار بایدن تلاش می‌کنند رای‌دهندگان، دموکرات‌های منتخب، حامیان مالی و فعالان را مطمئن کنند که رئیس‌جمهوری برای چهار سال دیگر آمادگی دارد.در همین حال، تعداد فزاینده‌ای از اعضای دموکرات کنگره علنا از بایدن خواسته‌اند که کنار برود و برخی سناتورهای دموکرات نیز طبق گزارش‌ها، بر این باورند که حزب به یک نامزد جدید نیاز دارد. اما این امر چگونه اتفاق می‌افتد؟

در اینجا لازم است به کلید واژه ای تحت عنوان کنوانسیون باز توجه داشته باشیم. نامزدها طی مرحله نخست بر اساس عملکردشان در انتخابات مقدماتی و کنگره‌های ایالتی [رای] نمایندگان را کسب می‌کنند. نمایندگان سپس در کنوانسیون رای خواهند داد تا زمانی که یک کاندیدا نامزدی را احراز کند. برای احراز نامزدی، به رای یک هزار و ۹۷۶ نماینده نیاز است. بایدن نزدیک به چهار هزار نماینده به دست آورده، زیرا با مخالفت کمی مواجه بوده است.آخرین باری که دموکرات‌ها یک کنوانسیون باز داشتند، طی انتخابات سال ۱۹۶۸ بود که بحث‌های شدیدی درباره جنگ ویتنام جریان داشت.

در بررسی این روند، نکته مهمی وجود دارد که لازم است مورد توجه قرار گیرد.در حالی که کنوانسیون‌های اخیر بیشتر به مراسمی تشریفاتی [و بدون رقابت واقعی] برای برنده اول نزدیک بوده‌اند، در گذشته بیشتر مرحله‌ای بود که در آن یک نامزد انتخاب می‌شد. کنوانسیون باز به این معنا است که فرایند اولیه اکنون منتفی است و به یک مسابقه برای کشاندن بیشترین نمایندگان به طرف یک نامزد تبدیل می‌شود.

اگر بایدن از رقابت کنار برود، نمایندگانی را که طی مرحله نخست کسب کرده بود، از دست می‌دهد و آن‌ها آزاد می‌شوند تا از شخص دیگری حمایت کنند.نمایندگان در سطح ایالتی و منطقه‌ای برای حضور در کنوانسیون انتخاب می‌شوند و در این سطح است که نامزدها تلاش‌هایشان را به منظور انتخاب حامیانشان برای صندلی‌های نماینده باقی‌مانده متمرکز می‌کنند. اما در یک کنوانسیون باز، نامزدهای جدید باید تلاش کنند نمایندگانی را که پیش‌تر به بایدن متعهد بودند، متقاعد کنند که برای نامزدی از آن‌ها حمایت کنند. اما سوال و دغدغه اصلی دموکراتها، این است که آیا بایدن با کناره گیری داوطلبانه خود از قدرت، شرایط ایجاد کنوانسیون باز را ایجاد خواهد کرد یا خیر؟! حداقل تا این لحظه پاسخ این سوال منفی بوده و این به معنای شکست قطعی دموکراتها در برابر ترامپ است.

حنیف غفاری، کارشناس روابط بین الملل

انتهای پیام