به گزارش ایسنا، هر ماده لاستیکی متشکل از مولکول‌های شبه زنجیر یا پلیمرها که قابلیت بازیابی مجدد شکل اولیه خود پس از کشیده شدن را داشته باشد، الاستومر نامیده می‌شود. نام الاستومرها از پلیمر الاستیک گرفته شده است. ساده‌ترین نوع الاستومرها تنها حاوی کربن، هیدروژن، نیتروژن و اکسیژن هستند (الاستومرهای هیدروکربن). این الاستومرها نسبت به نفت، مواد شیمیایی و تشعشعات UV آسیب‌پذیر هستند. 

جایگزینی سیلیکون، ثبات بیشتری برای پلیمرهای مصنوعی ایجاد می‌کند. زنجیره اصلی لاستیک سیلیکون به صورت خطی با وزن مولکولی بالا است که به طور یک در میان از سیلسیم (Si) و اکسیژن (O) تشکیل شده و فاقد کربن است. لاستیک‌های سیلیکونی بر خلاف لاستیک‌های آلی، مجموعه‌ای از خواص معدنی و آلی را دارند. مواد سیلیکونی خواص فوق‌العاده و چسبندگی داخلی خوبی دارند، اما به طور ذاتی چسبندگی خوبی با زیر سطح ندارند که در این زمینه باید تقویت و اصلاح شوند.

هدف این طرح، ساخت پرایمر با خاصیت چسبندگی برای الاستومرهای سیلیکونی قابل پخت با حرارت به کمک بهینه‌سازی آماری است. ۱۰ ماده اولیه شیمیایی و ۳ نانوذره مختلف برای ساخت این پرایمر مورد بررسی قرار می‌گیرد. میزان چسبندگی سیلیکون به سطح میله نگهدارنده به تنهایی کمتر از ۵۰ کیلوپاسکال است. پیش‌بینی می‌شود با کمک پرایمر بهینه‌شده، میزان چسبندگی سیلیکون پخت شده در دمای بالا (HIV) به سطح زیرین حدود ۵۰۰ کیلوپاسکال برسد که ۲۰ درصد بیشتر از محصولات مشابه بازار است. هدف اصلی ساخت این محصول، استفاده در صنعت برق و مقره‌های کامپوزیتی است.

اعلام آمادگی برای مشارکت در اکتساب فناوری حاصل از این فراخوان پژوهشی و ارائه درخواست تنها برای شرکت‌ها و شتابدهنده‌های دانش‌بنیان مجاز است. درخواستی که بیشترین تناسب را با الزامات این اکتساب فناوری داشته باشد، انتخاب و به عنوان «مشارکت‌کننده» برای مذاکرات تکمیلی به هسته پژوهشی متقاضی معرفی خواهد شد.

به نقل از صندوق نوآوری و شکوفایی، گروه‌های پژوهشی و فناور توانمند می‌توانند تا روز سه‌شنبه، ۲ مرداد ۱۴۰۳ پروپوزال و پیشنهادهای خود را در قالب Word از طریق سامانه غزال صندوق نوآوری و شکوفایی به نشانی ghazal.inif.ir ارسال کنند.

انتهای پیام