جواد حسینپور حجار در بازدید اصحاب رسانه از شهرکهای صنعتی که به مناسبت روز ملی صنعت و معدن توسط اداره کل صمت استان امروز دهم تیر ماه تدارک شده بود، اظهار کرد: برنامه در نظر گرفتهشده برای کل صادرات پوشاک ایران ۸۵ میلیون دلار است، البته صادرات غیررسمی بیشتر از این رقم تخمین زده میشود.
وی با بیان اینکه اصناف نیازمند یک برنامهریزی جامع برای صنعتی شدن هستند، ابراز کرد: زیرساختهای واحدهای صنفی برای افزایش صادرات، نظارت، بالا بردن کیفیت تولیدات و اشتعالزایی باید تغییر کند. با توجه به مشکلات مختلفی از جمله تحریمها، نوسانات قیمت ارز و ... تغییری در صنف پوشاک دیده نشده، اما این صنف پتانسیل بسیار بالایی برای ارزآوری دارد.
این کارآفرین با اشاره به اینکه مخالف جلوگیری از ورود پوشاک خارجی است، یادآور شد: ما نمیتوانیم درهای کشور را ببندیم، بلکه باید درتلاش باشیم کالاهای با کیفیت را وارد کنیم.
بهای تولید پوشاک ارزان و هزینه فروش آن گران است
نائب رئیس اتحادیه پوشاک مشهد تصریح کرد: بهای تولید پوشاک در ایران ارزان، اما هزینه فروش آن به دلیل اجارهبها گران قیمت است. در دو سال گذشته قیمت اجارهبها افزایش ۱۰۰ درصدی داشته که این موارد شرایط را برای تولیدکننده بسیار سخت میکند. با اشتعال خانگی و کار صنعتی در حجم کم، صنعت پوشاک رشدی نخواهد داشت و به علت واگذاری این صنف پردرآمد به انسانهای سنتی، وضعیت پوشاک کشور ارتقایی پیدا نکرده است.
وی افزود: مشهد بهعنوان دومین قطب تولیدکننده پوشاک دارای تنوع در زمینههای کیفی و کمی است، بهطوری که مشتری از لحاظ قیمت و کیفیت حق انتخاب دارد. در مورد حمایتهای مادی به واحدهای تولیدی، بانکها پرداخت قابل توجهی ندارند و تولیدکننده برای دریافت تسهیلات بانکی با مشکلات زیادی روبهرو است. در بخش قانونگذاری همچنان مشکلات زیادی وجود دارد و قوانین موجود در جهت بهبود کسب و کار نیست.
حسینپور با اشاره به اینکه تولیدات پوشاک میتواند اشتغالزایی بسیار بالایی داشته باشد و همچنان جای رشد و پیشرفت در این حوزه وجود دارد، گفت: موضوع پوشاک در ایران در پایینترین سطح توجه خود است، در حالی که این صنف با ظرفیتهای فراوانی که دارد میتواند در قالب تولیدات انبوه در کارخانهها، اشتغالزایی برای بیش از ۵۰۰ نیرو داشته باشد، در حالیکه در واحدهای کوچک تولیدی پوشاک، سود از بین میرود.
نائب رئیس اتحادیه پوشاک مشهد اظهار کرد: افغانستانیها در حوزه تامین و تولید پارچه نقش پر رنگی دارند و نباید آنها را نادیده گرفت. دو مبحث بسیار مهم در خصوص کارگران افغانی، عدم پرداخت مالیات و بیمه برای تولیدکننده است. برای کنترل و نظارت بر چنین تخلفاتی، بانک اطلاعاتی ضعیفی داریم و برای کسب اطلاعات متولی خوبی نداشتهایم.
انتهای پیام
نظرات