به گزارش ایسنا، اسپیس ایکس به تازگی قراردادی ۸۴۳ میلیون دلاری برای سقوط ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) به دریا برنده شده است. این بخشی از برنامه ناسا برای خارج کردن ایمن ایستگاه فضایی بین المللی در ده سال آینده است.

به نقل از اسپیس، ایلان ماسک برنده قرارداد خارج کردن ایستگاه فضایی بین‌المللی از مدار خود شد. بدین ترتیب، فضایپمای «Deorbit Vehicle» ساخته شرکت اسپیس ایکس به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل می‌شود و پس از بازنشستگی این ایستگاه در سال ۲۰۳۰، آن را به سمت ورود مجدد کنترل‌شده به جو زمین هدایت می‌کند.

همانطور که اشاره شد، ارزش این قرارداد ۸۴۳ میلیون دلار بدون احتساب هزینه‌های پرتاب است.

ایستگاه فضایی بین‌المللی از سال ۱۹۹۸ به طور مداوم در حال فعالیت است و مانند هر چیز دیگر در حال پیر شدن است. قرار است این ایستگاه فضایی در سال ۲۰۳۰ یا حوالی آن به فعالیت مداری خود پایان دهد. با این حال ناسا نمی‌خواهد این موضوع را به دست سرنوشت بسپارد و زباله‌های فضایی خطرناک حاصل از نابودی آن در جو زمین در مدار زمین پخش شود. ناسا یک ورود مجدد خوب و کنترل شده می‌خواهد و اینجاست که اسپیس‌ایکس وارد می‌شود.

طبق مفاد این قرارداد، شرکت اسپیس‌ایکس یک فضاپیما به نام «فضاپیمای خروج از مدار ایالات متحده» توسعه خواهد داد تا با خیال راحت ایستگاه فضایی بین المللی را به جو زمین بازگرداند و هیچ خطری برای مناطق پرجمعیت نداشته باشد.

موشک اسپیس ایکس این فضاپیما را به سمت اقیانوس آرام هدایت می‌کند، جایی که می‌تواند برای انسان‌ها بی‌خطر باشد.

البته تمام ایستگاه فضایی بین‌المللی به اقیانوس آرام نمی‌رود، بلکه بخشی از آن به سمت «قبرستان فضاپیماها» هدایت می‌شود که منطقه‌ای خالی از سکنه بین نیوزیلند و آمریکای جنوبی است که کاملاً مملو از بقایای فضاپیماهاست. در مجموع، نزدیک به ۳۰۰ وسیله نقلیه فضایی از جمله کپسول، فضاپیمای باری، موشک و غیره در این بخش از اقیانوس، آرام گرفته‌اند.

این پروژه برای شرکت اسپیس‌ایکس آسان نخواهد بود. ایستگاه فضایی بین‌المللی تقریباً ۴۵۳ تن وزن دارد و آنقدر بزرگ است که پس از ورود مجدد به جو زمین نمی‌تواند کاملا بسوزد و انتظار می‌رود که توسعه و آزمایش خودروی خارج‌کننده این ایستگاه از مدار زمین چندین سال طول بکشد.

بنابراین ایستگاه فضایی بین‌المللی دچار یک فروپاشی چند مرحله‌ای می‌شود، به این معنی که این فرآیند باید در سه مرحله انجام شود. فضاپیمای اسپیس‌ایکس ابتدا صفحات خورشیدی و رادیاتورهای ایستگاه فضایی بین‌المللی را به سمت دریا هدایت می‌کند، سپس ماژول‌های منفرد و در نهایت ساختار اصلی آن را هدایت می‌کند.

کن باورساکس(Ken Bowersox) معاون مدیر مأموریت عملیات فضایی در مقر ناسا گفت: انتخاب چنین وسیله نقلیه‌ای برای ایستگاه فضایی بین‌المللی به ناسا و شرکای بین‌المللی آن کمک می‌کند تا از انتقال ایمن و مسئولانه در مدار پایین زمین در پایان عملیات ایستگاه فضایی اطمینان حاصل کنند.

ایستگاه فضایی بین المللی بزرگترین سازه‌ای است که تاکنون در فضا مستقر شده است و یک تلاش مشترک بین ایالات متحده، اروپا، ژاپن، کانادا و روسیه بوده است.

ایالات متحده و شرکای آن قول می‌دهند که عملیات این ایستگاه را تا انتها ادامه دهند، اما تعهد روسیه در سال ۲۰۲۸ به پایان می‌رسد.

هزینه عملیاتی نگه داشتن ایستگاه فضایی بین‌المللی حدود ۳.۱ میلیارد دلار در سال است. اکنون امید است که صنعت فضایی خصوصی در اینجا سرمایه‌گذاری کند و ایستگاه‌های مداری بسازد که فضانوردان بتوانند از آنها بر اساس پرداخت هزینه به ازای هر بازدید استفاده کنند.

برای این منظور، بسیاری از شرکت‌های خصوصی در حال طراحی و توسعه ایستگاه‌های فضایی خود هستند. به عنوان مثال شرکت‌های وست(Vast) و اسپیس‌ایکس قصد دارند در سال ۲۰۲۵ یک ایستگاه فضایی را به فضا پرتاب کنند و شرکت بلواوریجین(Blue Origin) نیز ایستگاهی به نام اربیتال ریف(Orbital Reef) دارد که برای پرتاب در اواخر دهه حاضر میلادی آماده می‌شود.

همچنین شرکت‌های وویجر(Voyager)، لاکهید مارتین و نانوراکس(Nanoracks) تا سال ۲۰۲۷ قصد دارند تاسیسات استارلب(Starlab) خود را راه‌اندازی کنند.

انتهای پیام