به گزارش ایسنا، ربات‌های انسان‌نما در فیلم‌های علمی-تخیلی آن قدر واقعی هستند که تشخیص دادن آنها از یک شخص واقعی تقریبا غیرممکن است.

به نقل از دیلی میل، دانشمندان ژاپنی در مسیر ایجاد نسخه‌های واقعی از این ماشین‌های شبه واقعی هستند. یک گروه پژوهشی از «دانشگاه توکیو»(UTokyo) به سرپرستی پروفسور «شوجی تاکوچی»(Shoji Takeuchi)، یک صورت رباتیک را از پوست پرورش‌یافته انسان در آزمایشگاه ساخته‌اند.

دانشمندان معتقدند ربات‌هایی که با پوست واقعی ساخته می‌شوند، نه تنها ظاهر واقعی دارند، بلکه در صورت آسیب دیدن می‌توانند خود را ترمیم کنند.

دانشمندان آزمایشگاه پروفسور تاکوچی قبلا ربات‌های کوچکی را با استفاده از بافت عضله بیولوژیکی، گوشت چاپ سه‌بعدی پرورش‌یافته در آزمایشگاه و پوست مهندسی‌شده قابل التیام ساخته‌اند. تاکوچی گفت: ما توانستیم ظاهر انسان را تا اندازه‌ای شبیه‌سازی کنیم.

بافت مهندسی‌شده پوست با نمونه‌برداری از سلول‌های پوست انسان و پرورش آنها در آزمایشگاه ساخته می‌شود. این فرآیند شبیه به روش تولید گوشت پرورشی است.

«میچیو کاوای»(Michio Kawai) پژوهشگر «دانشگاه هاروارد» و از اعضای این گروه پژوهشی گفت: سلول‌های پوست انسان عمدتا از پوست اضافی که طی عمل جراحی به دست می‌آیند، برداشته می‌شوند. پوست پرورش‌یافته، ترکیبی مشابه پوست انسان دارد و به عنوان ماده پیوندی برای افرادی که دچار سوختگی یا جراحت شدید هستند نیز استفاده می‌شود.

اگرچه مهندسی پوست زنده در کشت‌های سلولی، چالش‌های خاص خود را دارد اما سخت‌ترین کار، چسباندن پوست به صورت رباتیک ساخته‌شده از رزین مبتنی بر اکریلیک بود.

روش‌های پیشین شامل قلاب‌های کوچک بودند اما سطوحی را که می‌توانستند پوشش‌های پوستی دریافت کنند، محدود می‌کردند. به همین دلیل، پژوهشگران در این پروژه از یک ژل کلاژن مخصوص برای چسبندگی استفاده کردند و سوراخ‌هایی را در صورت ربات به وجود آوردند تا به لایه‌ پوست پرورش‌یافته در آزمایشگاه کمک کنند. پژوهشگران خاطرنشان کردند که با مهندسی دقیق سوراخ‌های کوچک، هر شکلی را می‌توان روی پوست اعمال کرد.

اگرچه راه درازی تا عرضه ربات‌های انسان‌نمای سخن‌گو که شبیه ما هستند باقی مانده است اما تاکوچی و همکارانش معتقدند پوست زنده می‌تواند طیف گسترده‌ای را از توانایی‌های جدید برای ربات‌ها به ارمغان بیاورد.

آنها در مقاله پژوهش خود نوشتند: ربات‌هایی که پوست روی صورت خود دارند، دارای توانایی‌های خوددرمانی، قابلیت‌های حسی تعبیه‌شده و ظاهر واقعی هستند. این پژوهش، روشی را برای چسباندن و فعال کردن معادل‌های پوست دارای سوراخ‌ معرفی می‌کند که می‌تواند پیشرفت‌هایی را در علم رباتیک بیوهیبریدی به همراه داشته باشد. برخلاف سایر مواد خودترمیم‌شونده که برای ایجاد چسبندگی در سطوح به گرما یا فشار نیاز دارند، معادل پوست می‌تواند آسیب‌ها را از طریق تکثیر سلولی و بدون نیاز به هیچ محرکی ترمیم کند.

چالش بعدی این گروه پژوهشی، ایجاد طیفی از حالت‌ها مشابه حالت‌های چهره انسان با ادغام عملگرهای پیچیده مشابه عضلات در ربات است.

این پژوهش در مجله «Cell Reports Physical Science» به چاپ رسید.

یک ویدیوی ترسناک، خلاقیت این صورت عجیب را در حال تلاش برای ساخت یک لبخند زیبا نشان می‌دهد.

انتهای پیام