به گزارش ایسنا، جواد شاملو در سرمقاله شماره امروز رسالت نوشت: اگر غدیر را مساوی روزی بگیریم که حقانیت امیرالمؤمنین علیه‌السلام در آن اثبات شد، هرروز زندگی مولا یوم‌الغدیر بود. خورشید ولایت روزی نبود که نتابد، روزی نبود که جلوه‌ای ظاهر نکند و ثابت نشود او از دیگران افضل است. غدیر روزی نیست که ولایت و افضلیت امیر مؤمنان در آن اعلام می‌شود و اثبات می‌شود و ابلاغ می‌شود؛ غدیر روز اتمام حجت با امت بر سر ولایت علی علیه‌السلام است. غدیر روزی است که پیامبر خدا آنچه هزاران بار گفته بود را صریح‌تر، دقیق‌تر، کامل‌تر و واضح‌تر فریاد کرد. غدیر اتفاق افتاد تا انکار ولایت محال شود نه آنکه تازه اعلام شود یا ابلاغ شود. اگر ولایت و وصایت علی بن ابی‌طالب سلام‌الله علیهما روز هجدهم ذی‌الحجه در سرزمین غدیر خم اعلام شد، آن روز که مولا نوجوان بود و به‌عنوان اولین نفر در دعوت عشیرة‌الأقربین به رسول خدا لبیک گفت و پیامبر او را وصی و خلیفه و برادر خویش خواند چه بود؟ آن روز که درِ خانه امیرالمؤمنین تنها دری بود که از سمت مسجد باقی ماند چه بود؟ آن روز که در مباهله امیرالمؤمنین نفس پیامبر خوانده شد چه بود؟ آن زمان که امیر مؤمنان تنها کسی بود که از جان خود گذشت و بر بستر پیامبر به خواب رفت چه بود؟ آن روز که در احد، مولا تنها کسی بود که از جان پیامبر در برابر لشکر دشمن حفاظت می‌کرد چه بود؟ آن روز که در خندق، مولا تنها مسلمانی بود که جرئت کرد با عمرو پسر عبدود هماوردی کند و با ضربه‌ای به درکش واصل سازد چه بود؟ آن روز که در خبیر، مولای مؤمنان را از قتال کفالت کرد در قلعه را از جا کند چه بود؟
غدیر روز تابش خورشید ولایت مولی‌الموالی نبود؛ چراکه آن خورشید هر روز می‌تابید. غدیر روزی بود که از مردمان اقرار گرفتند دیدن خورشید را تا کسی ادعای کور بودن نداشته باشد. در وادی مثال، می‌توان به عاشورا اشاره کرد. آیا عاشورا روزی بود که مظلومیت آل محمد علیهم‌السلام اثبات شد؟ مظلومیت ذوات مقدسه که هر آینه در حال اثبات بود. عاشورا روزی بود که عظمت این مظلومیت همگان را به سکوت و پذیرش واداشت. انکار غدیر مثل انکار عاشوراست. فراموش شدن غدیر پس از رحلت نبی خدا آنجا تلخ و حیرت‌انگیز می‌شود که اساساً این روز رقم خورد تا کسی نتواند ولایت علی مرتضی را فراموش کند یا تحریف کند یا تغییر دهد.
غدیر روزی بود که خدای متعال منافقان امت پیامبر آخرالزمان را در مورد وصی او خلع سلاح کرد. زیر پا گذاشتن غدیر توسط امت ازاین‌رو به‌مانند آن است که امت موسی هارون و خدای او را رها کنند و به گوساله‌ای مضحک دل ببندند.
نباید بپنداریم تبلیغ غدیر، حداکثر کاری است که ما می‌توانیم برای تبلیغ ولایت حضرت هدایت انجام دهیم. تبلیغ غدیر حداقلی‌ترین و آسوده‌ترین کار ماست. ولایت و افضلیت و وصایت شخصیتی مانند امیر مؤمنان خطبه خواندن در پایان حج و در حضور خیل کثیری از مسلمانان در شرایط سخت نمی‌خواست. این مانوری بود که قرار بود نقشه منافقان را نقش‌برآب سازد. ازاین‌رو پاسداشت و احیای غدیر واجبی عینی و فریضه‌ای بدیهی است. نسبت غدیر به دیگر اعیاد، نسبت عاشوراست به دیگر مصیبت‌ها. غدیر آغاز نقطه تمام خوبی‌هاست و عاشورا آخر و عاقبت تمام ستم‌ها. غدیر روز مبارزه نبی خدا با منافقان بود؛ مبارزه‌ای که ممکن بود به بهای جان رسول خدا یا امیر مؤمنان تمام شود. عاشورا روزی بود که ثمره حکومت منافقان معلوم شد. فراموش‌شدن غدیر عاشورا را رقم زد، احیای غدیر نیز ظهور را رقم خواهد زد…

انتهای پیام