به تعبیر امام موسی صدر در کتاب سفر شهادت، روز عرفه، روزی است که حج با آن آغاز می‌شود. در این روز بر زیارت امام حسین(ع) تأکید شده در حالی که حجاج موظف هستند که از ظهر تا غروب آفتاب را در صحرای عرفات بمانند. این اولین مناسک حج و اجرای آن واجب است. بنابراین باید از خود بپرسیم که چه نسبتی میان زیارت امام حسین(ع) و اعمال عرفات وجود دارد؟ چیزی در این میان پنهان است. به نظر می‌رسد که ارتباط عمیقی بین حج و امام حسین(ع) وجود دارد.

می‌دانیم که امام حسین(ع) در یوم‌الترویه (هشتم ماه حج) که همهٔ حجاج در مکه جمع می‌شوند، مکه را ترک کرد تا با ریختن خونش، حرمت کعبه از بین نرود و هتک حرمت کعبه در میان مردم، باب نشود.

امام حسین(ع) با انقلاب، اعتراض و شهادت خود، اسلام را حفظ و با رویکرد اسلام اموی که مروج بی‌عدالتی بود، مقابله کرد. اسلام اموی، اسلامی است که امویان بر آن سوار شدند تا افسار قدرت و حکومت بر مردم را به واسطهٔ آن در دست بگیرند و اسلامی که می‌توان از آن سوءاستفاده کرد، اسلامی ظاهری است.

امام حسین(ع) با شهادت خود افکار عمومی را بیدار کرد و آنان را به حرکت درآورد تا متوجه شوند که اسلام راستین به دست یزیدیان در حال انحطاط است. به این ترتیب بعد از شهادت امام حسین(ع) قیام‌های متعددی صورت گرفت و حکومت امویان رفته‌رفته تضعیف و در نهایت حکومت و اسلام‌شان به کلی برچیده شد.

دلیل اینکه پیامبر می‌فرماید: «حسین منی و انا من حسین» حسین از من است و من نیز از حسینم. این است که خون امام حسین(ع) اسلام را زنده کرد. کعبه قلب اسلام است و موجود زنده تا زمانی به حیات خود ادامه می‌دهد که قلبش به پمپاژ خون بپردازد. امام حسین تلاش کرد که حرمت کعبه شکسته نشود و با خون خود از خانهٔ خدا در برابر اسلام صوری محافظت کند.

اسلام واقعی، امام حسین(ع) است و به همین سبب، زیارت با معرفت امام حسین (ع)، توسط حسینی‌ها با ارزش‌تر از هزاران حجی است که یزدی‌ها به جا می‌آورند. به همین دلیل گفته شده که زیارت امام حسین(ع) از حج و عرفه بالاتر است.

منبع: سفر شهادت، موسی صدر، ترجمه مهدی فرخیان

انتهای پیام