به گزارش ایسنا، حجت الاسلام مصطفی پورمحمدی، کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری امشب در برنامه «گفت‌وگوی ویژه خبری» با اشاره به اهمیت برنامه‌های پنج‌ساله، اظهار کرد: در تدوین برنامه پنج‌ساله دوم، چهارم، پنجم و ششم نقش داشتم. در زمینه برنامه‌های پنج‌ساله متاسفانه فقط ۳۰ تا ۳۵ درصد از آنها اجرا شده است.
وی تاکید کرد: در سازمان بازرسی که بودم، برنامه سوم را در حالتی خوشبینانه بررسی کردیم که حدود ۴۲ تا ۴۳ درصد آن اجرایی شده بود. برنامه برای اجرا است. فقدان انضباط مجریان یا بی‌توجهی آنان به برنامه‌ها و اعمال سیاست‌های خودشان در اجرا نشدن برنامه‌ها موثر است.
پورمحمدی ادامه داد: شاید نطام برنامه‌ریزیمان اشکال دارد که اینگونه می‌شود. برنامه‌نویسی ملزوماتی دارد از جمله اینکه باید واقع‌بینانه باشد و شرایط و بستر اجرای برنامه فراهم باشد. باید ابزار ظرفیت‌های مادی و اجتماعی و شرایط اجرای برنامه را در نظر بگیریم. در کنارش باید به شرایط بیرونی هم توجه کنیم.
این کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری تصریح کرد: در جهان برنامه‌های ۵ یا ۱۰ ساله تا حدودی منسوخ شده است، در دنیای معاصر سرعت تحولات بسیار زیاد است و معمولا برنامه‌ها و زمان‌بندی برنامه‌های را در برای مدت یک یا دو سال تدوین می‌کنند. در کشور ما برنامه‌های پنج‌ساله کشور توسط یک تیم از دولت نوشته می‌شود و برای تطبیق به مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌رود. برنامه هفتم را دولت سیزدهم نوشت و در مجلس یازدهم تصویب شد، الان دولت جدید قرار است تشکیل شود و مجلس جدید هم با شعارهای جدید تشکیل شده است، نامزدها شعارهایی می‌دهند که شاید با برنامه هفتم تطبیق نداشته باشد.
اگر چیزی قانون شد باید آن را اجرا کنیم
وی ادامه داد: یک سیاستگذاری کلان ۱۰، ۲۰ یا ۲۵ ساله از سوی کشورها طراحی می‌شود و سپس ۳، ۴ یا ۵ هدف در نظر می‌گیرند و پس از آن برنامه را به صورت یک‌ساله یا دوساله تنظیم می‌کنند. هنر برنامه، تطبیق آن با بودجه و درآمدهاست، معمولا سناریوهای مختلفی را برای برنامه در نظر می‌گیرند که کمتر در برنامه‌ریزی‌های ما به آن توجه شده است. ما باید ملزم به قانون باشیم چون این اصل است. اگر چیزی قانون شد باید آن را اجرا کنیم. ما باید تمام لوازم مربوط به اجرای برنامه را حاکم کنیم که این کار را خواهیم کرد. البته ناچار خواهیم بود به برنامه هفتم اصلاحیه‌هایی بدهیم. برخی از شعارهای دولت با برنامه‌های بالادستی قابل‌تطبیق نیست.
شکل برنامه هفتم داد می‌زند که نمی شود آن را درست اجرا کرد
کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری یادآور شد: برنامه را یک دولت و مجلس دیگری تصویب کرده است. حالا این برنامه را دولت جدید با شعارهای جدید می‌خواهد اجرا کند. همین امر مشکلاتی را در نظام برنامه‌ریزی ایجاد می‌کند. تطبیق این فضاها مشکلات جدی برای ما ایجاد می‌کند. شکل برنامه هفتم داد می‌زند که نمی شود آن را درست اجرا کرد. ماده مکمل ۳۵ الحاقی در برنامه هفتم با ۲۵ عنوان داریم که برنامه، همین موارد است و باید عدد و رقم می‌شد؛ اینها اساس برنامه است. همگی اینها را به زمان دیگر حواله داده‌اند.
پورمحمدی افزود: میانگین رشد اقتصادی ایران در ۵۰ سال گذشته حدود ۴ درصد است. همه اقتصادهای موفق پس از جنگ جهانی دوم نشان داده‌اند که رشد اقتصادی خود را از جذب سرمایه‌گذاری خارجی به دست آورده‌اند. در دهه گذشته، خوشبینانه، این رشد کمی بیش از دو درصد بوده است، دو سه سال اخیر با گشایش‌هایی که در نفت و اقدامات دیگر ایجاد شد، این رقم مقداری رشد نشان داد.
وی تاکید کرد: یکی از مشکلات ما تحریم‌ها و روابط خارجی است. جذب سرمایه ۱۰ میلیارد یورو/دلار عملا پاسخگوی رشد ۸ درصدی نیست. برنامه جای بیان اهداف و آرمان و آرزوها نیست؛ برآورد کارشناسان این است که حداقل سالانه ۲۰۰ میلیارد یورو/دلار باید به بودجه کشور تزریق شود. تکلیف دولت با نرخ ارز باید مشخص شود که آیا دستوری است یا نه. اگر دولت پرهزینه باشد، نمی‌تواند برنامه تنظیم اقتصادی قابل‌توجهی داشته باشد. در حوزه‌های میانی باید موانع بنگاه‌های اقتصادی، صنعتی، تولیدی و خدماتی رفع شود.
کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری تصریح کرد: مصمم هستم که ثباتی در نرخ ارز و دیگر ناترازی‌ها ایجاد کنم. تلاش خواهیم کرد بازار را به ثبات برسانیم. با شعار نمی‌توان قیمت‌ها را کنترل کرد. مردم باید به میدان بیایند. اگر مردم بی اعتماد شوند پول خود را تبدیل به دلار، سکه و خودرو می‌کنند. اعتمادسازی رکن اساسی هر سیاستی است، همه تلاشم را معطوف به همین امر خواهم کرد، بحث‌های اقتصادی زیادی داریم، البته درگیر مسائل ریز نیستم اما اقتصاد کلان را پیگیری می‌کنم.
پورمحمدی افزود: رشد اقتصادی مشارکت همگانی را می‌طلبد. بعد از اعتمادسازی امکان رشد و محقق برنامه هفتم توسعه وجود دارد. بی‌اعتمادی به نظام سیاسی و ثبات اقتصادی ضربه می‌زند. الان در کجای برنامه ششم ایستاده‌ایم؟ آمارها، جداول و نمودارهای ما در این برنامه چگونه است؟ می‌خواهیم برنامه هفتم توسعه را اجرا کنیم و رشد ۸ درصدی نیز هدف‌گذاری شده است، اما مبانی و اعداد پایه‌مان برای دسترسی به این رشد چیست؟
وی با بیان اینکه آمارها باید شفاف و منطبق با هم باشند، نه اینکه با آمارهای اختلافی از سوی مراجع مواجه باشیم، تاکید کرد: مهمترین مسئله ما انضباط کلان است، باید سیاست کلان را مشخص و ثبات اقتصادی ایجاد کنیم؛ فراتر از مسائل اقتصادی، مهمترین مسئله اعتماد است؛ یعنی بخش فعال اقتصاد به سیاست‌های ما و به مجریان ما (دولت) اعتماد کنند و دولت نیز به آنها اعتماد داشته باشد. یکی از مسائل مهم برای تامین بودجه هر کشوری به ویژه صاحبان اقتصادهای موفق، نظام مالیاتی است. زمانی این امر محقق می شود که اطلاعات کافی داشته باشیم. این اطلاعات باید به صورت شفاف اخذ شود و با محاسبات دقیق و طبق قانون از مودیان مالیاتی گرفته شود.
پورمحمدی ادامه داد: با این اقتصاد و گردش مالی بزرگ و صدها هزار بنگاه و میلیون‌ها مودی دیگر نمی‌توان با نظام‌های گذشته و ممیزی‌ها، مسائل مالیاتی را حل کرد. حتما نیازمند بانک‌های جامع اطلاعاتی، اطلاعات کامل، سیستم‌ها و نرم‌افزارهای توانمندی برای محاسبه هستیم؛ بعد می‌توان جلوی بسیاری از فرارهای مالیاتی را گرفت. راهکار مقابله با فرار مالیاتی، توسعه دولت الکترونیک و استفاده از هوش مصنوعی است. فرار مالیاتی و نقاط پنهان مالیاتی زیادی در کشور وجود دارد. نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی در کشور حدود ۴ درصد است، در حالی که قرار بود به بیش از ۹ تا ۱۰ درصد برسیم. البته در برنامه هفتم توسعه نیز برنامه‌ریزی شده که این نسبت را به ۱۰ درصد برسد.
می‌توانیم از طریق توسعه دولت الکترونیک و هوش مصنوعی تحول اقتصادی ایجاد کنیم
کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری تاکید کرد: باید به سراغ مودیانی برویم که مالیات نمی‌دهند و گردش مالی روشن و شفاف ندارند. ظرفیت‌های خوب، بانک‌ها و نرم‌افزارهای خوبی در این راستا ایجاد شده است. جوان‌های متخصص خوبی داریم و بسیار خوشبین هستم که می‌توانیم از طریق توسعه دولت الکترونیک و هوش مصنوعی تحول اقتصادی ایجاد کنیم. با تثبیت درآمدهای مالیاتی، می‌توانیم درآمدهای نفتی‌مان را وارد صندوق توسعه ملی و به عنوان درآمد و سرمایه بین‌نسلی، حفظ کنیم.
وی گفت: برای تامین مسکن باید درآمد ۴۰ یا ۵۰ سال را صرف کرد. مسکن مهر را با برنامه‌ای جدید و درست باید مجدد راه اندازی کنیم.
وی درباره شاخص رسیدن به مسکن که در برنامه هفتم توسعه، ۷.۵ سال تا پایان برنامه پیش‌بینی شده، گفت: به نظرم این آمار دقیق نیست و اگر خانواده‌های ما هیچ نخورند و هیچ سفری نروند، ۴۰ سال زمان برای رسیدن به مسکن نیاز است. جانمایی و تامین زمین برای تولید مسکن بسیار مهم است. یکی از سیاست‌ها برای رسیدن به مسکن بهره‌بردن از بافت‌های فرسوده است. از آنجا که کشور زلزله خیزی هستیم، باید بافت‌های فرسوده را به درستی بازتولید کنیم. همچنین وام‌های هدایت‌شده دقیق برای افرادی که می‌خواهند مسکن تولید کنند، می‌تواند تاثیرگذار شود. بیش از ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار واحد مسکونی خالی با متراژ ۱۵۰متر به بالا در کشور وجود دارد که از آنها استفاده نمی‌شود.
انتهای پیام
نظرات