زهرا محسنی امروز (۲۱ خرداد ماه) در نشستی با عنوان «نقش فرش در دیپلماسی هنری» که در موزه بزرگ خراسان برگزار شد، اظهار کرد: در تاریخ کشور ما، کتاب‌های زیادی از بین رفته است، در چند دوره تاریخی در حکومت‌های مختلف مانند اسکندر و تازیان و دوره مغول، کتاب‌سوزی‌های مختلفی شده است و اگر صنایع‌ دستی و هنری وجود نداشتند، نمی‌توانستیم با هویت‌مان آشنایی پیدا کنیم.

وی ادامه داد: منسوجات ایرانی قدمتی ۴۰۰۰ ساله دارند و شواهد و مدارک آن موجود است. با مشاهده نقوش و طراحی‌هایی که روی آثار وجود دارد، می‌توان به عمق این هویت اشاره کرد. همچنین ریسندگی و بافندگی که از گذشته در ایران اهمیت داشته است، در موزه‌های مختلف و معتبر جهان نگهداری می‌شوند.

این پیشکسوت حوزه صنایع‌ دستی درباره قدیمی‌ترین فرش ایرانی، گفت: در مقبره‌های فرماندهان از چند فرش و نمد استفاده شده که پراهمیت‌ترین و قدیمی‌ترین آن‌ها فرش «پازیریک» است که نقوش بسیار مهم روی آن وجود دارد.

وی با اشاره به پارچه‌بافی در ایران، بیان کرد: پارچه مانند فرش به این شکل جلو رفته و پیشی گرفته است. پارچه‌های متعددی در شهرهای مختلف ایران تهیه می‌شد که امروزه افتخار بسیاری از موزه‌های جهان به وجود این فرش‌هاست. در خراسان نیز پارچه‌بافی رواج داشته، اما از آنجا که بیشتر تاخت‌ و تازها از شرق کشور بوده است، بیشتر این آثار از بین رفته‌اند. در پارچه‌بافی از نقوش مختلفی مانند چهره یا حیوانات استفاده می‌شد.

این پیشکسوت حوزه صنایع‌ دستی افزود: صندوق زرپوش حضرت رضا (ع) که بسیار بی‌نظیر است و اگر تمام هنرمندان جمع شوند، نمی‌توانند یک سانت از این پارچه را تکرار کنند، نقوشی دارد که به خوبی طراحی شده‌اند.

محسنی درباره نقوش فرش ایرانی، اظهار کرد: ریشه قالی مربوط به دوران پهلوی است و فردی که طرح فرش را طراحی می‌کرد، باید از قانون خاصی پیروی می‌کرد. فرش ایرانی شامل زه‌کشی‌های تیره‌ای است که نقوش در آن مشخص باشد. بیشتر فرش‌های ایرانی طرح باغ دارند. امیدوارم تمام هنرجویان و هنرمندان فعال در این حوزه با حفظ هویت ایرانی فعالیت خود را انجام دهند. طرح‌های ترنج، لچک، حواشی و میانه جزو جدانشدنی فرش‌های ایرانی است که از گذشته‌ها در قالی‌ها وجود داشته است.

انتهای پیام