به گزارش ایسنا، متن بیانیه انتخاباتی دفتر تحکیم وحدت به شرح زیر است:

۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳، یکی از نقاط عطف تاریخ معاصر جمهوری اسلامی بود که هشتمین رئیس جمهور ایران اسلامی، حجت الاسلام رئیسی، در سانحه‌ی سقوط بالگرد، به شهادت رسید. قلب‌مان سوخت و شاید این تقدیر الهی، باعث شود تا جمهوری اسلامی وارد عرصه‌ای شود که سرعت حرکت خود را برای رسیدن به قله بیشتر کند و کارگزاران نظام، با این شهادت، مسیر درست را بهتر بتوانند بشناسند و همان را ادامه دهند؛ لذا لازم است تا اعضای جنبش دانشجویی هم به عنوان جریان سازان فضای دانشگاهی و دانشجویی، شرایط و اوضاع کشور را به درستی تحلیل کنند و مسیر آرمان‌گرایانه و آرمان‌خواهانه را هم برای دانشجویان روشن کنند و هم از مسئولان فعلی و آینده‌ی نظام مطالبه کنند.

در ادامه، در چند محور اوضاع کشور، انتظارات از رئیس جمهور آینده و کابینه دولت آن و لزوم استمرار حرکت شهید جمهور را مطرح می‌کنیم:

۱. بزرگداشت شهدای خدمت در عمل باید باشد نه شعار و پوسترهای شهر!

لازمه‌ی ابتدائی هر کاری در کشور، شناخت درست اوضاع و شرایط انجام آن کار است. دولتی که قرار است در کمتر از یک ماه آینده سر کار بیاید، لازم است تا از فضای مردم، انتظارات آن‌ها و مسائل کشور، شناخت درستی پیدا کند. شهدای خدمت، شاخصه‌هایی را داشتند که مقام معظم رهبری در روزهای اخیر، بیش از پیش روی آن‌ها تاکید نمودند. اصلا و اساسا این شاخصه‌ها باید در دولت بعدی تبلور پیدا کند تا مردم، دولت را به عنوان دولت مردمی خود بپذیرند. شاخصه‌هایی که ویژگی‌های کارگزاران نظام اسلامی بود، اما سال‌ها بود که کمتر این ویژگی‌ها در مسئولان دیده می‌شد.

حال برای کابینه دولت بعدی، واجب است تا شاخصه‌های دولت حاج آقای رئیسی را بشناسد و به معنای واقعی کلمه عامل آن‌ها باشد. چرا که بزرگداشت مقام شهدای خدمت هم در حقیقت باید در عمل باشد. اینکه صرفا پوسترهای شهر، از تصاویر شهدای خدمت پر بشود، یا در زبان از آن‌ها تعریف تمجید شود، کافی نیست. چه بسا جفای بزرگی در حق شهداست و ممکن است عده‌ای از مردم را دچار انحراف کند. زیرا نفاق و دو رویی در مسئولان نظام، می‌تواند ایمان و اعتقادات مردم را هم از بین ببرد.

۲. دولت مردمی، رکن محوری، باید قرار بگیرد.

شهید رئیسی با شعار «دولت مردمی، ایران قوی» روی کار آمدند و این گزاره برای ایشان، صرف یک شعار زبانی نبود. از همان ابتدای شروع دولت، سامانه معرفی گزینه‌های مردمی برای مسئولیت‌های کشور را راه‌اندازی کردند که مردم بتوانند گزینه‌های شایسته‌ی خود برای پست‌ها و مسئولیت‌های کشور را معرفی کنند. این کار برای اولین بار رقم می‌خورد و باعث شد تا واقعا مردم احساس کنند که رئیس جمهور، دلسوز کشور است و به دنبال شایسته‌سالاری است و نه باند بازی و جناح‌بازی. بعلاوه «دولت مردمی» از صرف یک کلیدواژه‌ی تبلیغاتی خارج شده بود و همدلی میان دولت و مردم بیشتر شده بود.

همچنین ما شاهد سفرهای گسترده‌ی استانی رئیس جمهور و برخی از وزرا و مسئولان کشور بودیم. در همان دوران خیلی‌ها قصد داشتند که این سفرهای استانی را با این کج اندیشی که سفرهای استانی که دردی از مردم دوا نمی‌کند، این اتفاق را بی‌ارزش کنند. اما این عده درک درستی از اثراتی که این سفرهای استانی داشت نداشتند. وقتی توده‌ی مردم امکان ارتباط مستقیم با رئیس جمهور خود را داشتند، می‌توانستند با او به طور مستقیم درد خود را مطرح کنند و در همان لحظه شاهد دستور رئیس جمهور برای پیگیری آن مشکل باشند، فوری‌ترین اثر این رویداد، تزریق امید به مردم بود. زیرا مردم با چشم خود می‌دیدند که رئیس جمهورشان پشت میز نشسته است و از پشت میز صرفا خواننده‌ی گزارش‌ها نیست! بلکه در کف میدان به حل و فصل مشکلات آن‌ها می‌پردازد.

همینطور سرعت عمل دولت در مواقع بحرانی هم ستودنی بود. متاسفانه وقتی شاهد سیل یا اتفاق بحرانی در کشور بودیم، شخص رئیس جمهور در محل حادثه حضور پیدا می‌کردند تا با حضور ایشان، مسئولان منطقه به حل چالش، سرعت بیشتری بدهند؛ لذا لازم است تا دولت آینده‌ی نظام مقدس، مولفه‌های مردمی بودن دولت سیزدهم را احصاء نموده و عامل به این منش و شیوه‌ی اسلامی باشند.

۳. به معنای واقعی کلمه، دولتی «انقلابی» باید شکل بگیرد.

با اینکه عمر دولت سیزدهم حتی به یک دوره‌ی ۴ ساله هم نرسید، اما اثراتی که داشت بسیار زیاد بود و اگر این اثرات درس راه دولت‌های آینده هم قرار بگیرد، می‌تواند مسیر پیشرفت آینده‌ی کشور را به صورت تصاعدی تسهیل کند. یکی از ویژگی‌های این دولت نگاه انقلابی‌ای بود که داشت.
ما بعد از هشت سال نگاه به غرب و با امید بستن با کدخدا و موکول کردن همه‌ی امورات کشور به امید وعده‌های آمریکا، پیش رفتیم و هیج عایدی برای جمهوری اسلامی نداشت، جز اینکه عزت مردم را زیر سوال ببرد، ایران را کشوری شکننده در فضای بین‌الملل نشان دهد و در نهایت امید مردم را ناامید کرده و باعث بی‌اعتمادی مردم به دولت شود.

اما در دولت سیزدهم، با نگاه به ظرفیت‌های داخلی، تقابل با جریان غرب‌گرا و ارتباط با کشورهایی غیر از آمریکا، توانست «ایران قوی» را به دنیا نشان دهد. در همین حدود ۳ سال، معاهدات، پیمان‌های همکاری و قراردهای بین‌المللی گسترده و موثری بسته شد که هر یک تاثیری در فضای مردم و جایگاه سیاسی کشور داشتند؛ لذا لازم است دولت آینده‌ی جمهوری اسلامی هم همین نگاه انقلابی را، نصب‌العین خود قرار دهد تا ایرانی قوی ساخته بشود.

این سه مورد، در واقع محورهایی بودند که دال مرکزی گفتمانی دولت آینده باید قرار بگیرند و حوزه‌های مختلف کشور مثل اقتصاد، فرهنگ، سیاست خارجه و آموزش و ... باید حول این محورها بچرخند. لازم است مجدد تکرار کنیم که مقام معظم رهبری در توصیف شهید رئیسی، واژه‌ی «جامع‌الاطراف» را بکار بردند و این توصیف برای همگان روشن می‌کند که استمرار راه و روش ایشان، از واجبات است.

دولت آینده‌ی جمهوری اسلامی راه سختی را در پیش خواهد داشت، چرا که هم مردم انتظارشان از دولت بیشتر شده است و هم اوضاع کشور نیازمند استمرار نگاه درست و اسلامی برای حل مشکلات است. امید است با نگاه امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) و با روشنگری‌های مقام معظم رهبری (ارواحنا فداه)، دولت آینده‌ی جمهوری اسلامی، دولتی مردمی، ادامه دهنده‌ی مسیر شهدای خدمت و انقلابی به معنای واقعی کلمه، با رای مستقیم مردم، منتخب شود.

انتهای پیام