به گزارش ایسنا، گروهی از پژوهشگران خواستار تقویت سیاست‌های کنونی حفاظت سیاره‌ای فراتر از فضای اطراف زمین شدند تا الزاماتی برای حفظ محیط‌ ماه و مریخ اعمال شود.

به نقل از اسپیس دیلی، استدلال پژوهشگران این است که دستورالعمل‌ها باید علاوه بر آلودگی بیولوژیکی، برای رسیدگی بیشتر به مشکل زباله‌های مداری، شلوغی و مسائل امنیتی گسترش یابند. همچنین، آنها اضافه کردن مشوق‌هایی را به همه سیاست‌های موجود و بهبودیافته پایداری توصیه کردند.

این پژوهش به سرپرستی «دیمیترا آتری»(Dimitra Atri) پژوهشگر «مرکز اخترفیزیک و علوم فضایی دانشگاه نیویورک ابوظبی»(NYUAD) انجام شد. سایر اعضای گروه عبارتند از «پائولینا اومانسکی»(Paulina Umansky) از «دانشگاه کالیفرنیا برکلی»(UC Berkeley) و «کی آر اسرینیواسان»(K. R. Sreenivasan) از «دانشگاه نیویورک»(NYU).

پژوهشگران در این پروژه، مرور جدیدی را روی قوانین و سیاست‌های کنونی حفاظت از سیاره ارائه داده‌اند و کاستی‌های مهمی را در قوانین هدایت اکتشاف فضایی انسان شناسایی کرده‌اند. به طور ویژه، آنها چندین پرسش را ذکر کرده‌اند که قوانین موجود به آنها توجهی ندارند. این پرسش‌ها پیرامون مشکلاتی از جمله آلودگی جوی هستند که شکاف‌های مهمی را در سیاست حفظ سیاره ایجاد می‌کنند و باید به طور مشترک با آنها مقابله کرد.

علاوه بر این، پژوهشگران استدلال‌هایی را برای لزوم پایداری در اجرام سیاره‌ای مانند ماه و مریخ مطرح کرده‌اند و نمونه‌هایی را از مزایای زمینی ارائه داده‌اند که می‌توان آنها را از شیوه‌های اکتشاف پایدار در فضا به دست آورد. به طور ویژه، آنها توسعه بالقوه فناوری‌های جدیدی را مطرح کرده‌اند که اگرچه برای استفاده‌های پایدار فراتر از زمین طراحی شده‌اند، اما می‌توانند فناوری‌های زمینی را نیز ارتقاء دهند.

آتری گفت: پایداری باید به یک اصل اساسی در اکتشاف فضایی انسان تبدیل شود. همان طور که ما تغییرات آب‌وهوایی را به عنوان یک چالش بزرگ پیش روی جامعه انسانی زمینی خود می‌دانیم، جامعه فضایی نیز باید رسیدگی به پایداری فضا را با همان فوریت آغاز کند. قوانین و روش‌هایی که اکنون اجرا می‌شوند، بر نسل بعدی اکتشافات فضایی حاکم خواهند بود. قوانین جدید، مبنایی را برای اکتشاف فضایی پاک و ایمن ایجاد می‌کنند که نه تنها برای سال‌های آینده سازنده و قابل اجرا خواهند بود، بلکه از نظر الزامات و قابلیت اجرا نیز قوی‌تر و ویژه‌تر هستند.

این پژوهش در مجله «Space Policy» به چاپ رسید.

انتهای پیام