به گزارش ایسنا، چهار گورخرماهی که چین به ایستگاه فضایی خود فرستاده است، پس از گذراندن تقریبا یک ماه در مدار، در حال رشد بوده‌اند.

به نقل از اسپیس، گورخرماهی‌ها و چهار گرم جلبک ماهی قرمز که در روز ۲۵ آوریل به همراه سه فضانورد توسط فضاپیمای شنژو-۱۸ (Shenzhou-۱۸) به فضا پرتاب شدند، در حال حاضر در زیستگاه آبی خود در ایستگاه فضایی تیانگونگ چین در شرایط خوبی هستند.

این بخشی از یک پروژه تحقیقاتی به رهبری آکادمی علوم چین(CAS) برای مطالعه تاثیر ریزگرانش و یک اکوسیستم محدود بر رشد، توسعه و رفتار مهره‌داران است. این تحقیق که اولین پروژه تحقیقاتی بوم شناختی آبزیان در مدار برای این کشور به شمار می‌رود، بر ایجاد یک اکوسیستم آبی خودپایدار در مدار تکیه داشت.

ایستگاه فضایی تیانگونگ چین در ارتفاعی بین ۲۱۷ تا ۲۸۰ مایلی(۳۴۰ تا ۴۵۰ کیلومتری) در مدار زمین می‌چرخد ‌که تقریبا مشابه ارتفاع مداری ایستگاه فضایی بین‌المللی(ISS) است. فضانوردانی که روی گورخرماهی مطالعه می‌کنند، دو بار نمونه‌های آب را با موفقیت جمع‌آوری کرده و یک بار جعبه غذای ماهی را جایگزین کرده‌اند. این ابتکار اولین آزمایش پرورش مهره‌داران در نوع خود در فضا است.

گورخرماهی، یک گونه ماهی کوچک متعلق به خانواده مینو و یکی از ارگانیسم‌هایی است که اغلب برای مطالعات ژنتیکی و رشدی مورد استفاده قرار می‌گیرد. تحقیقاتی که در حال حاضر در تیانگونگ در حال انجام است، اثرات ریزگرانش و تشعشعات را بر روی سیستم‌های زیستی و کمک به کاهش تحلیل استخوان در فضانوردان بررسی می‌کند.

ژنگ ویبو(Zheng Weibo)، محقق مؤسسه فیزیک فنی شانگهای می‌گوید: با توجه به محیط ریزگرانشی در تیانگونگ، فضانوردان شاهد این بودند که گورخرماهی رفتار جهت‌گیری غیرعادی مانند شنای معکوس و حرکات چرخشی از خود نشان می‌دهد.

وانگ گائوهونگ(Wang Gaohong)، محقق موسسه هیدروبیولوژی آکادمی علوم چین در گزارشی گفت: گورخرماهی به‌ عنوان یک حیوان با شباهت ژنتیکی به انسان، می‌تواند برای تحقیقات در مورد بسیاری از بیماری‌های انسانی مورد استفاده قرار گیرد. به گفته مؤسسه ملی بهداشت، حدود ۷۰ درصد از ژن‌های انسان مشابهی در ژنوم گورخرماهی دارند.

فضانوردان علاوه بر نمونه‌های آب، نمونه‌های تخم ماهی را نیز برای تحقیقات خود جمع آوری خواهند کرد. گورخرماهی به عنوان یک مدل بیولوژیکی منحصر به فرد عمل می‌کند زیرا جنین آنها شفاف است و خارج از رحم رشد می‌کند، به این معنی که رشد ماهی را می‌توان از زمان لقاح مطالعه کرد.

علاوه بر این، اکوسیستم آبی که در آن جلبک‌ها و ماهی‌ها یکدیگر را حفظ می‌کنند، پیامدهایی برای درک چالش‌های حفظ سیستم‌های پشتیبانی حیات برای ماموریت‌های فضایی طولانی مدت و زیستگاه‌های فضایی آینده دارد.

انتهای پیام