به گزارش ایسنا، در واقع شمایل کلاسها به مانند قبل نیست که چندین میز و نیمکت به صورت ردیفی و پشت هم چیده شود و یه تخته روبروی آن قرار گیرد و تمامی هنرجویان یا دانش جویان قطاری پشت هم بنشینن و جلوی آن ها استاد ایستاده و رخ به رخ کل آنها قرار گیرد و شاهد یک فضای استرس زا و فوق‌العاده خشک و بی روح باشیم و همچنین مشکلاتی همچون دیسک کمر بر اثر نشستن مستمر بر روی نیمکت و آسیب به چشم برای نفرات دور تر از از تخته و در کل دید کامل نداشتن دانش آموزان عقب تر بخاطر برخورد دیدشان با سر و موهای دانش جویان جلوتر...
در نمونه های مشابه با نصب وایت برد شیشه ای که باید رفلکس نور را برای کاربران پشتی هم اضافه کرد.
از ایرادات دیگر کلاس های قدیم و نوع چیدمانشان فضای بسیار جدی و خشک از لحاظ فن شویی بود و اگر به خاطراتتون رجوع کنین به خاطر خواهید آورد که همیشه و همیشه یک و یا چند نفر از دانش آموزان در کلاس به دلیل ثابت بودن زاویه دید به وایت برد در حین آموزش به خواب ناز میرفتن و ١٠٠% حداقل یک بار این اتفاق برای خودمان افتاده است...
از سوی دیگر این نوع تدریس برای خود اساتید نیز سرد وکسل کننده بود و مدام باید رو به وایت برد شیشه ای و پشت به بچه های درس مطالب رو دیکته وار بر روی وایت برد نگارش میکردند و خود این پشت به بچه ها بودن اتفاقات بد دیگری هم در بر داشت مثل شیطنت بچه ها با پرتاب شی به سمت معلم و یا همکلاسی های خود و یا آزار و اذیت دیگران به دلیل عدم دید کامل که البته بعد از گذشت سالها با نصب دوربین در فضاهای آموزشی این باگ تحصیلی از بین رفت و مدرسین با خیال راحت تری پشت به دیگران و رو در روی وایت برد شیشه ای به آموزش خود می‌پرداختند ولی مشکل کسل کننده بودن کلاس ها هیچ وقت حل نشد تا اینکه شکل کلی محیط آموزشی در خیلی از آموزشگاه ها و در مقام اول مؤسسات زبان انگلیسی به طور کامل تغییر کرد و این تغییرات به اینگونه بود که دیگر خبری از چیدمان اتوبوسی در نیمکت و نصب یک وایت برد شیشه ای جلوی آنها نبودیم و بجای صندلی های محصلی شاهد میزهای گرد کنفرانسی شکل بودیم که بچه های یک کلاس بجای اینکه پشت سر همدیگر را ببینن فیس در فیس یکدیگر و حول محور یک میز بیضی یا گرد همنشین بودند و این یعنی تبادل نظر بهتر با یکدیگر و احساس صمیمیت هر چه بیشتر و شاد شدن جو کلاس ها....
در این روش چیدمان ٢ مورده خیلی مهم دیگر بسیار اهمیت دارد
١. جایگاه مدرس کجاست؟
٢. وایت برد کجا نصب میشود؟
در شیوه جدید آموزشی دیگر اساتید جایگاه ثابتی به مانند قدیم و در جلوی یک وایت برد شیشه ای ندارند و در طول آموزش مدام جای خود را دور هنرجویان تغییر میدهند و در واقع این مدرس است که با تغییر لوکیشن در تدریس زاویه دید بقیه را تغییر میدهد و این تغییر مدام دید و چرخش سر باعث خسته نشدن چشم ها و در ادامه دوری خواب از چشم ها میشود...
شاید برایتان سوال ایجاد شود که چگونه میشود که دانشجویان دور یک میز گرد بنشینند و مطالب را بشود روی وایت برد نوشت...
نکته اصلی دقیقا همینجاست که در متد طراحی این کلاس ها از دیوارهای تماما شیشه ای از جنس وایت برد شیشه ای استفاده میشود و دیگر خبری از دیوارهای خسته کننده و دشمن نور نیست و این پتانسیل به مدرس داده میشود که در هر جای کلاس روم که قرار دارد و اراده میکند بتواند نکارش ساده و لذت بخشی داشته و دیگر نیازی هم نیست بخواهد سطح وایت برد شیشه ای را مدام پاک کند چون تقریبا فضای بالای ١٠ متر همیشه برای ترسیم اشکال خود دارد
و شما تصور کنین داخل یک محیط آموزشی نشسته اید که دورتادورتان نوشته های شماست و در واقع یک دید ٣۶٠ درجه و یا ٣ بعدی دارید و تازه یکی از این دیوارهای وایت برد شیشه ای از ۴ بعد و مکعب مجهز به یک سیستم هوشمند و یا تی وی باشد که بتواند به راحتی انیمیشن و یا هر ویدئو را نمایش دهد و یا اصلا رویا پردازی بیشتر اینکه از گلس های رنگی شاد مثل زرد و سبز و یا صورتی در کلاس به همراه نیمکت های رنگی رنگی واقعا تدریس را چقدر جذاب و دلنشین میکند....
به امید اینکه بزودی تمامی مدیران توانایی مالی ایجاد همچین کلاس های یونیکی رو داشته باشند و دیگر از خواب آلودگی سمی که سالیان سال گریبان ماست رها شویم و وایت برد به روزرسانی شده و جای خود را به اتاقک های مکعبی وایت بردشیشه ای دهد.
انتهای رپرتاژ آگهی
نظرات