به گزارش ایسنا، حجت‌الاسلام شهاب مرادی، استاد حوزه و دانشگاه طی یادداشتی به نگاه نظام‌مند رهبر انقلاب به سیره اهل بیت(ع) پرداخت که متن آن به شرح ذیل است:

دقایقی از فرمایشات رهبر معظم در جلسه مربوط به کنگره حضرت رضا علیه السلام (در حضور تولیت آستان قدس رضوی و رؤسای ادوار مختلف شورای عالی انقلاب فرهنگی و…) را در فضای مجازی دیدم. حدس ‌زدم به احترام موضوع جلسه و شاید مطالبی که احتمالا قبل از جلسه شنیده‌ باشند، ترغیب شده‌اند مطالبی را بگویند که مخاطب مذهبی امروز با آن خیلی آشنا نیست و این مطالب هرچند مجمل و کوتاه، مرا به وجد آورد.

دوست دارم در اولین فرصت سخنان این جلسه را به صورت کامل بشنوم و لذت ببرم و به طلاب عزیز و دوستان اهل علم پیشنهاد می کنم شنیدن این مطالب را از دست ندهند.

در سالهایی که جلسات درس خارج فقه معظم له دایر بود (تا قبل از بلیّه کرونا) گاهی ایشان در پاسخ به اشکالات دقیق و یا حتی در پاسخ به سوال های دور از موضوع، نکاتی می‌فرمودند که علاوه بر تسلط ستودنی ایشان بر فقه و اصول و رجال از تسلط ایشان بر احادیث و روایات اهل بیت علیهم السلام حکایت داشت و این نکته که از امتیازات بزرگان شیعه است؛ همیشه در نظرم امتیازی ویژه و سترگ بوده و هست و آن را از سایر فضائل علمی ایشان مهم تر و عزیزتر میدانم.

ایشان‌ نگاهی منسجم و دقیق و به دور از سوگیری‌های هیجانی به عصر ائمه علیهم السلام و جریانات و ماجراها و اشخاص دارد.

از الطاف خدا به این مرد بزرگ این است که اهل فخر فروشی علمی نیست و انسان او را در آن جایگاه علمی و فقاهتی بسیار به موازین اخلاق و عرفان عملی مقید می‌بیند. از سخنان ایشان، خصوصا آنچه ارتجالا بیان می فرمایند به وضوح این صفات را می‌توان مشاهده کرد: عدم اتکاء و اکتفاء به مشهورات و تقریبا پرهیز از مسموعات (که در مسائل دینی آفت جدی در تحلیل های نادرست و شکل‌گیری دیدگاه‌های انحرافی و سست افراد در دین می شود)، توجه و تمسک به مسلّمات و یقینیات معارفی و معرفتی، یک عمر انس با روایات نورانی اهل بیت علیهم السلام و تفکر در مورد مفاهیم آن با ذهنی جوّال و آزاداندیش و نگاهی نقادانه‌ که  همیشه همراه با انقیاد قلبی و ارادت و دلبستگی روزافزون عاطفی او نسبت به اهل بیت علیهم السلام بوده است.

نگاه تحلیلی و نظام‌مند ایشان به سیره اهل بیت علیهم السلام را بسیار دوست دارم؛ به گونه‌ای که گویی عمری به تماشا و زیارت ائمه طاهرین علیهم السلام نشسته و با همان انسان ۲۵۰ ساله که توصیف کرده است؛ زیسته و حکمت‌ها را، تشرها را، تشویق ها را، درددل‌ها را و راز و نیازها را شنیده و در کنار همه تلخی‌ها، ناکامی‌ها، جفاها و تمام مجاهدت‌ها و شهادت‌ها و اسارت‌ها و صبوری‌ها؛ باچشمی گریان از گذشته و حال، با امید و آرزوهای آن انسان کامل، کاملا به آینده امیدوار شده است.

ادام الله ظله

انتهای پیام