به گزارش ایسنا، «دیوید هرست»، تحلیلگر اصالتا انگلیسی پایگاه «میدل ایست آی» در تحلیل خود درباره موج اعتراضات فراگیر دانشجویی در حمایت از آرمان فلسطین و محکومیت جنگ و جنایات رژیم صهیونیستی در نوار غزه می‌نویسد: «جنبش اعتراضی ضد جنگ غزه باعث احیای آرمان ملی فلسطین شده و نسل جدیدی از یهودیان آمریکایی کم کم این ادعا که صهیونیسم مالک روایتهای آنها است را به چالش می‌کشند.»
آمریکا؛ از ویتنام تا غزه
دیوید هرست در ابتدای این مقاله با تیتر «اعتراضات پردیسهای دانشگاهی؛ می‌تواند موقعی باشد که اسرائیل، غرب را از دست می‌دهد» به ارائه شرحی از تحولات مربوط به جنبشهای دانشجویی ضد جنگ ویتنام در دهه ۱۹۶۰ پرداخته و می‌نویسد که در پی تحولات سال ۱۹۶۸ در این جنگ به ویژه بعد از عملیات موسوم به «حمله عید تت» انتقادات از شکست‌ها و تلفات بالای آمریکا در این جنگ در داخل رو به تشدید گذاشت و جنبشهای دانشجویی ضد جنگ ویتنام در آمریکا، آلمان و فرانسه شعله‌ور شد.
او خاطر نشان می‌کند: «در سال ۱۹۶۸، دانشگاه کلمبیا تبدیل به یکی از کانون‌های اعتراضات ضد جنگ ویتنام شد؛ یکی از مبناهای این اعتراضات این بود که دانشگاه کلمبیا ارتباطات گسترده‌ای با صنایع دفاعی آمریکا داشت. دانشجویان در یک مقطع پنج ساختمان را اشغال و هنری کولمن، مسئول ارشد دانشگاه را به مدت ۳۶ ساعت به گروگان گرفتند. تصویری نمادین از یک دانشجوی در حال کشیدن سیگار در دفتر کولمن منتشر شده است. پلیس وارد عمل شد و صدها دانشجو دستگیر و مجروح شده و سپس دست به اعتصاب زدند و در ادامه گریسون کرک، رئیس وقت دانشگاه کلمبیا استعفا کرد. موج اعتراضات ضد جنگ ویتنام در خارج از محل برگزاری کنوانسیون ملی دموکرات ها در شیکاگو به اوج خود رسید و بعدها این اعتراضات به عنوان یکی از دلایل پیروزی ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهور اسبق جمهوریخواه آمریکا در دهه ۱۹۷۰ تلقی شد. در این میان، جنبش مخالف با جنگ ویتنام مانند آتش در سراسر جهان گسترش یافت.»
این تحلیلگر انگلیسی پس از آنکه گذری به گسترش اعتراضات ضد جنگ ویتنام در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ به کشورهای غربی دیگر شامل آلمان و فرانسه می‌زند می نویسد: «تشابهات بین جنبش اعتراضی ضد جنگ ویتنام در دهه ۱۹۶۰ و اعتراضات جهانی امروز علیه جنگ غزه فراوان هستند.»
خیزش دانشجویی علیه نسل‌کشی
دیوید هرست در ادامه این مقاله جنگ رژیم صهیونیستی در هفت ماه گذشته علیه غزه در پاسخ به عملیات هفتم اکتبر طوفان الاقصی را یک «ماموریت نابودسازی» و «کارزار نسل‌کشی علیه هر شهروند و خانواده‌ای در غزه» توصیف کرده و خاطر نشان می‌کند: «بار دیگر یک رئیس جمهور دموکرات در آمریکا در سال انتخابات دارد از یک جنگ حمایت می‌کند. بار دیگر دانشگاه کلمبیا کانون طغیان واقع شده که در آن معترضان به حملات اسرائیل کمپ تاسیس کرده‌اند و موجی از اقدامات مشابه را محوطه‌های دانشگاه‌های دیگر در سراسر آمریکا به راه انداخته‌اند. دانشگاه‌های کلمبیا، ییل و هاروارد همگی هدف این طغیان دانشجویی قرار گرفتند چون با اسرائیل رابطه دارند. در دانشگاه کلمبیا دانشجویان از دانشگاه خواسته‌اند به سرمایه‌گذاری های خود در شرکت‌های بزرگ فن‌آوری، آمازون و گوگل، شرکت‌هایی که قراردادی به ارزش ۱.۲ میلیارد دلار در زمینه رایانش ابری با تل آویو دارند، پایان دهند.»
او ادامه داده است: «دانشجویان در دانشگاه ییل از این دانشگاه مطالبه کرده‌اند سرمایه‌گذاری در همه شرکت‌های تولید تسلیحاتی که به حمله اسرائیل به فلسطین کمک می‌کنند را قطع کنند. دانشگاه ییل دارایی ساز و کار تبادل دانشجو با هفت دانشگاه اسرائیلی است. هاروارد برنامه‌های مشترکی را با سه مورد از این دانشگاه‌ها داشته در حالی که دانشگاه کلمبیا روابطی را با چهار مورد از آنها دارد. همچون اتفاقات سال ۱۹۶۸ بسیاری از این اعتراضات با قوه قهریه مواجه شده‌اند. نعمت مینوش شفیق، رئیس دانشگاه کلمبیا به پلیس نیویورک دستور داد کمپ اعتراضی با ۵۰ چادر در محوطه چمن جنوبی دانشگاه را پاکسازی کند؛ اقدامی که به بازداشت ۱۰۰ دانشجوی دانشگاه کلمبیا و کالج بارنارد از جمله دختر ایلهان عمر، نماینده فلسطینی‌تبار کنگره آمریکا منجر شد. مقام‌ها این دانشجویان را تعلیق کرده و به آنها گفتند نمی‌توانند ترم دانشگاه را به پایان برسانند. در دانشگاه ییل نیز ۵۰ معترض دستگیر شدند. نیروهای امنیتی در دانشگاه اوهایو به تظاهرکنندگان با شوکر حمله کرده و آنها را ضرب و شتم کردند. از زمان تشدید این اعتراضات در ۱۸ آوریل در دانشگاه کلمبیا حدود ۹۰۰ معترض حامی فلسطین در سراسر آمریکا دستگیر شده‌اند.»
هرست در ادامه این تحلیل کشتار دانشجویان معترض به جنگ ویتنام در دانشگاه ایالتی کنت در سال ۱۹۷۰ به دست گارد ملی اوهایو را که به کشته و زخمی شدن ۱۳ دانشجو منجر شد یادآور شده و تاکید کرد تفاوت اعتراضات حال حاضر این است که سرکوب پلیس باعث گسترش هر چه بیشتر آنها شده است.
او با ذکر اینکه پلیس آمریکا برای مقابله با طوفان اعتراضات دانشجویی در حمایت از فلسطین تا کنون به دست کم ۱۵ دانشگاه فراخوانده شده و همزمان اعتراضات در ۲۲ دانشگاه و کالج دیگر رخ می‌دهند، روند گسترش اعتراضات به دانشگاه‌های انگلیس را شرح داده و تاکید می‌کند رسانه‌های انگلیسی به این اعتراضات اعتنای چندانی نداشته‌اند.
طغیان علیه میراث صهیونیسم
تحلیلگر انگلیسی نوشته است: «معترضان در کالج ترینیتی دانشگاه کمبریج تصویر لُرد بالفور، وزیر خارجه اسبق بریتانیا، صادر کننده بیانیه مشهور بالفور را تخریب کرده و بعدا دانشگاه این تابلو را حذف کرد.
لندن شاهد سیزدهمین تظاهرات ملی از زمان شروع جنگ غزه بوده است. اعتراضات به جنگ غزه از نظر تداوم و ابعاد تنها با بزرگترین اعتراضات میلیونی علیه تصمیم تونی بلر، نخست وزیر اسبق انگلیس برای حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ قابل مقایسه است. این اعتراضات حالا تاثیری عمیق بر خود غزه گذاشته چون مردم فلسطینی که این حمله را تحمل می‌کنند دیگر احساس نمی‌کنند که به حال خود رها شده‌اند.»
دیوید هرست تاکید می‌کند: «لابی های حامی اسرائیل به سیاستمدارانی که از فلسطین حمایت کنند برچسب یهودستیزی می‌زنند. آنها همانهایی هستند که مقام‌های وحشت‌زده و بزدل دانشگاه‌ها را وادار به اخراج اساتید به خاطر حمایتشان از فلسطین می‌کنند و با وجود آنکه خودشان را دموکرات جا می‌زنند شدیدا از ابزارهای فاشیست‌ها استفاده می‌کنند. آنها حاکمیت قانون، آزادی بیان و حق اعتراض کردن را به خطر انداخته‌اند. سردمدار این طغیان علیه صهیونیسم نسل جدیدی از یهودیانی هستند که حضور فزاینده‌ای در اعتراضات دارند.»
یهودیان از صهیونیسم تبری می‌جویند
به گفته هرست جنگ غزه باعث بروز یک مناظره بی‌سابقه در میان پیروان یهودیت شده و حالا روشنفکران برجسته‌ای همچون «نائومی کلین»، خبرنگار کانادایی، استدلال می‌کنند که صهیونیسم «بتی دروغین است که ایده سرزمین موعود را برگرفته و آن را تبدیل به سند یک دولت میلیتاریستی - قومیتی کرده است.»
کلین می‌نویسد: صهیونیسم «از ابتدا نوع زشتی از آزادی را تولید کرده که به کودکان فلسطینی نه به عنوان انسان بلکه به عنوان تهدید جمعیتی نگاه می‌کند همچون ماجرای فرعون طبق کتاب خروج که نگران جمعیت رو به فزونی اسرائیلی‌ها بوده و دستور به مرگ پسران آنها داد.»
او ادامه داده است: «صهیونیسم ما را به رویداد ویرانگر کنونی سوق داد و زمان آن رسیده که به وضوح بگوییم که همیشه در حال هدایت ما به این سمت بوده است. آن یک بت دروغین است که تعداد خیلی زیادی از مردم ما را وارد یک مسیر عمیقا غیر اخلاقی کرده و حالا برای آنها تکه پاره کردن فرمان‌های اصلی به ممنوعیت کشتن، دزدی و طمع را توجیه کرده است.»
دیوید هرست تاکید می‌کند که حمایت از فلسطین همه جا را فرا گرفته و این رخدادها بدون عواقب نخواهند بود.
او نوشته است: «جنبش ضد جنگ غزه در آینده نزدیک باعث احیای آرمان فلسطین به طرزی که هرگز سابقه ندارد، خواهد شد. در اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی در لبنان، دیوارنگاره‌ها در ستایش نبردهای جنبش های فتح و سازمان آزادیبخش فلسطین جای خود را به سمبل‌های جدیدی در تحسین حمله هفتم اکتبر داده‌اند. نماد مثلث برعکس که برای چتربازان حماس در زمان فرود به روی دیوار مرزی در غزه در هفتم اکتبر استفاده می‌شود حالا همه‌جا به چشم می‌خورد.
جمعیت فلسطینی‌های ساکن در تبعید در هر تظاهراتی در سراسر جهان سردمدار هستند و اقداماتشان بر خلاف میل اسرائیل و حامیانش است. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل تصور می‌کرد اگر سالمندان آنها را بکشد، پسران و دختران آنها مبارزه را فراموش خواهند کرد اما نتانیاهو به عکس باعث تقویت و بازآفرینی علقه فلسطینی‌ها با سرزمین از دست رفته خود در همه جا شده است. از فلسطینی‌های ساکن اردوگاه آوارگان حطین در اردن بپرسید سرزمین آنها کجاست و جواب قاطع آنها این است: غزه یا کرانه باختری.»
آرمان فلسطین؛ قدرتمندتر از همیشه
این نویسنده انگلیسی همچنین بر این باور است که این موج حمایت‌ها باعث خنثی شدن سالها برنامه‌ریزی برای قطع کردن ارتباط جهان عرب با آرمان فلسطین شد. بهار عربی، سرکوب آن و جنگ‌های داخلی که از پی آن آمد باعث شدن که مساله فلسطین به عنوان منبع خبری اصلی برای دست کم یک دهه شد.
دیوید هرست تاکید می‌کند: تبلیغات رژیم صهیونیستی علیه آرمان ملی فلسطینی در پی اجرای عملیات «طوفان الاقصی» و تلاشش برای کم‌رنگ کردن این آرمان نزد کشورهای عربی نتیجه عکس داده است.
او می‌نویسد: «فلسطین هفت ماه بعد از آن رویداد همه‌جا محبوبیت دارد. همه نظرسنجی‌ها این مساله را نشان می‌دهند. به جای آن اسرائیل قدم به دیوان بین‌المللی دادگستری گذاشته و توسط این دیوان و دیوان دیگر لاهه یعنی دیوان بین‌المللی کیفری هدف تحقیقات قرار گرفته است؛ دیوانی که انتظار می‌رود به زودی برای نتانیاهو و مقام های اسرائیلی دیگر حکم بازداشت صادر کند.»
هرست خاطر نشان می‌کند که یکی از تبعات رخدادهای هفت ماه گذشته در غره این بوده که در آمریکا نسل جدیدی که ضدیت با اسرائیل دارد به منصه ظهور می‌رسد. او می‌گوید آمریکا تنها کشوری است که می‌تواند این جنگ را با لغو حمایت‌های اقتصادی، سیاسی و نظامی خود از اسرائیل متوقف کند و اینکه تنها کشوری است که اسرائیل به حرفش گوش داده و حرف آن را جدی می‌گیرد.
او می‌نویسد: «یهودیان از کارهایی که دارد به نام آنها انجام می‌شود وحشت زده هستند. آنها وحشت زده هستند از اینکه مذهبشان چطور تبدیل به عذری برای اجرای یک پاکسازی قومیتی شده است. آنها وحشت کرده‌اند از این که چطور میراث آنها به مجوزی برای کشتن تقلیل یافته است. آنها از قدرتی که اسرائیل بر کنگره آمریکا، پارلمان انگلیس و هر حزب جریان اصلی دیگری در اروپا اعمال می کند وحشت زده هستند. یهودیان حالا این ادعا را که صهیونیسم مالک روایت آنها است به چالش می‌کشند. آنها در سطوح متعدد از بابت این اقدام متهم به خائن بودن شده‌اند.»
دیوید هرست در خاتمه مطلب خود نتیجه گیری می‌کند: «جنگ ویتنام بعد از حمله عید تت هفت سال دیگر به طول انجامید و اشغالگری اسرائیل در غزه نیز به آسانی پایان خواهد یافت. اما اسرائیل دیگر نقطه اوج حمایتهایی که از سمت آمریکا، انگلیس و اروپا دریافت می‌کرد را از دست داده و این اتفاق دارای اهمیت تاریخی است.»
انتهای پیام
نظرات