به گزارش ایسنا، کاوشگر میان‌ستاره‌ای «وویجر ۱»(Voyager ۱) ناسا بالاخره با مرکز کنترل زمینی ارتباط برقرار کرد.

به نقل از اسپیس، وویجر ۱ روز شنبه ۲۰ آوریل، مرکز کنترل زمینی را در مورد وضعیت سلامت خود برای اولین بار در پنج ماه گذشته با خبر کرد. اگرچه وویجر ۱ هنوز داده‌های علمی معتبری را به زمین نمی‌فرستد اما اطلاعات آن درباره وضعیت سلامت و عملکرد سیستم‌های مهندسی خود قابل استفاده هستند.

۳۵ سال پس از پرتاب در سال ۱۹۷۷، وویجر ۱ به اولین شیء ساخت بشر تبدیل شد که منظومه شمسی را ترک کرده و به فضای میان‌ستاره‌ای وارد شده بود. شش سال بعد در سال ۲۰۱۸، کاوشگر وویجر ۲ از محله کیهانی ما بیرون رفت. وویجر ۲ هنوز در حال فعالیت است و به خوبی با زمین ارتباط برقرار می‌کند.

این دو فضاپیما تنها اشیای ساخت بشر هستند که فراتر از تأثیر خورشید در فضا کاوش می‌کنند. وویجر ۱ در ۱۴ نوامبر ۲۰۲۳ پس از ۱۱ سال کاوش در فضای میان‌ستاره‌ای و در حالی که در فاصله خیره‌کننده ۲۴ میلیارد کیلومتری از زمین قرار داشت، اطلاعات بی‌معنی به زمین فرستاد. درواقع، زبان رایانه‌ای متشکل از ۰ و ۱ وویجر ۱ که از آن برای برقراری ارتباط با زمین استفاده می‌کند، منطقی نبود.

گروه عملیاتی وویجر ۱ در ماه مارس، یک پیام دیجیتالی را به آن فرستادند که باعث شد «زیرسیستم داده پرواز»(FDS) کاوشگر، بازخوانی کامل حافظه را به خانه بفرستد. این بازخوانی حافظه فاش کرد که مشکل وویجر ۱ به خاطر وجود یک کد خراب در یک تراشه است که حدود سه درصد از حافظه زیرسیستم داده پرواز را نشان می‌دهد. از دست دادن این کد، داده‌های علمی و مهندسی وویجر ۱ را غیر قابل استفاده کرد.

گروه ناسا نمی‌توانند این تراشه را به صورت فیزیکی تعمیر یا جایگزین کنند اما می‌توانند کد آسیب‌دیده را از راه دور در جای دیگری در حافظه زیرسیستم داده پرواز قرار دهند. اگرچه هیچ بخشی از حافظه به اندازه کافی بزرگ نیست که این کد را به طور کامل نگه دارد اما گروه می‌توانند آن را به بخش‌هایی تقسیم کنند و ذخیره آنها را به صورت جداگانه انجام دهند. برای انجام دادن این کار، گروه باید بخش‌های ذخیره‌سازی مربوطه را تنظیم کنند تا اطمینان حاصل شود که افزودن این کد خراب باعث نمی‌شود آنها به‌ صورت جداگانه کارآیی نداشته باشند یا به صورت گروهی کار نکنند.

گروه ماموریت در ۱۸ آوریل ۲۰۲۴، فرستادن کد را به مکان جدیدی در حافظه زیرسیستم داده پرواز آغاز کردند. این یک فرآیند پرزحمت بود زیرا ۲۲.۵ ساعت طول می‌کشد تا یک سیگنال رادیویی بتواند فاصله بین زمین و وویجر ۱ را طی کند و سپس، ۲۲.۵ ساعت دیگر طول می‌کشد تا سیگنال از کاوشگر بازگردد.

گروه ماموریت در روز ۲۰ آوریل تأیید کردند که اصلاحات آنها کارآمد بوده‌اند. برای اولین بار در پنج ماه گذشته، دانشمندان توانستند با وویجر ۱ ارتباط برقرار کنند و سلامت آن را مورد بررسی قرار دهند. طی چند هفته آینده، گروه روی تنظیم بقیه نرم‌افزار زیرسیستم داده پرواز کار خواهند کرد. هدف از این کار، بازیابی قسمت‌هایی از سیستم است که مسئولیت جمع‌آوری و بازگرداندن داده‌های علمی حیاتی را از بیرون محدوده منظومه شمسی بر عهده دارد.

انتهای پیام