به گزارش ایسنا، هر یک از این آثار هنری، از جمله «شام در امائوس»(۱۶۰۱) اثر میکل آنژ مریسی دا کاراواجو را می‌توان در گالری ملی لندن یافت. با این حال، محققان آنها را با محو کردن لبه‌هایشان و از دست رفتن جزئیات نشان داده‌اند و این موضوع را شبیه‌سازی کرده‌اند که چگونه افرادی که با آب سیاه به عنوان یکی از عوامل اصلی از دست دادن بینایی درگیر هستند این نقاشی‌ها را می‌بینند.

به نقل از اس‌اف، آب سیاه علت اصلی کاهش بینایی غیرقابل برگشت در سراسر جهان است که در حال حاضر ۸۰ میلیون نفر در کل جهان و سه میلیون نفر در ایالات متحده به آن مبتلا هستند.

گیلز ادموندز(Giles Edmonds)، مدیر خدمات بالینی در شرکت Specsavers که این پروژه را رهبری کرد می‌گوید: مشاهده از بین رفتن جزئیات در این آثار هنری معروف نشان می‌دهد که این وضعیت چه تأثیری می‌تواند نه تنها هنگام تماشای آثار زیبا، بلکه در زندگی روزمره داشته باشد. انجام آزمایش چشم حداقل هر دو سال یک بار، صرف نظر از سن، بسیار مهم است، زیرا این بیماری قابل درمان است و می‌توان از کاهش بینایی احتمالی یا حتی کوری غیرقابل برگشت جلوگیری کرد.

از دیگر آثار هنری گرانبهایی که تغییر یافتند می‌توان به «حمام‌کنندگان در اسنیر»(۱۸۸۴) اثر ژرژ سورات و «سفیران»(۱۵۳۳) اثر هانس هولبین جوان اشاره کرد.

گلوکوم یک بیماری شایع چشم است که در آن عصب بینایی بین چشم و مغز آسیب می‌بیند و معمولا از طریق یک آزمایش معمول چشم تشخیص داده می‌شود. این بیماری که اغلب به عنوان «دزد خاموش بینایی» نامیده می‌شود، می‌تواند بدون هیچ علامتی وجود داشته باشد و تقریبا نیمی از افرادی که با این عارضه زندگی می‌کنند از ابتلا به آن بی‌اطلاع هستند.

تریسی جونز(Tracy Jones) از گالری ملی می‌گوید: این به همه یادآوری مهمی درباره اهمیت انجام آزمایش‌های بینایی منظم می‌کند تا همچنان از آثار هنری مورد علاقه‌شان لذت ببرند، و علائم اولیه بیماری‌هایی مانند آب سیاه را نیز تشخیص دهند.

جونز ادامه می‌دهد: خوشبختانه، گالری ملی طیف وسیعی از امکانات در دسترس را برای کمک به عموم مردم برای تجربه مجموعه، بازدید از نمایشگاه‌ها و حضور در رویدادها ارائه می‌دهد. این رویدادها که به طور خاص برای مخاطبان نابینا و کم بینا طراحی شده‌اند، نقاشی‌ها را در سطوح چند بعدی از طریق کلمات، موسیقی و صداها نمایش می‌دهند.

انتهای پیام