مصطفی جوادی مقدم، شامگاه (شنبه، ۱ اردیبهشت) در آیین گرامیداشت روز سعدی در فرهنگسرای مهر کاشان، اظهار کرد: آدم‌های خیرخواه و دیگرخواه، زندگی خود را فدای نجات جامعه می‌کنند و روزهای آغاز اردیبهشت، یادآور شاعرانی است که ریشه تحول در زندگی مردم جهان بوده‌اند.

وی افزود: آغاز اردیبهشت با اقبال لاهوری، ملک‌الشعرای بهار، سهراب سپهری و سعدی همراه است، ولی هر سه نفر اقبال، بهار و سپهری به زبان و مفهومی شعر گفته‌اند که آغازگر آن سعدی بوده است و کسانی هستند که از زندگی خود گذشتند تا حال جامعه خوب باشد.

به گزارش ایسنا، این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی کاشان، تأکید کرد: سعدی به هدف فکر می‌کرد و حتی مدح کردن او برای رسیدن به هدفی بود که خدمت به مردم بود. سعدی، شاعر «مصلحت» است و این اندیشه او هنوز هم به کار ما می‌آید، آنجا که می‌فرماید: «‌تا دفعِ مضرّتِ دشمن، به نعمت، توان کرد، خصومت، روا نباشد که خون از مال، شریف‌تر است.»

جوادی مقدم تصریح کرد: دیباچه گلستان سعدی به گونه‌ای شروع شده است که هر بار خوانده شود، درسی برای خوب زیستن دارد. از این رو هم مخاطب عام دارد و هم مخاطب خاص که اول خود را می‌شناسند و بعد برای ساختن جامعه‌ای بهتر تلاش می‌کند.

این پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی گفت: سعدی، هفتصد سال پیش، انسانیت را ترویج می‌کرد و اگر سعدی و امثال او نبودند چیزی از انسانیت باقی نمانده بود. سعدی، کسی است که یک هدف خوب دارد و می‌خواهد مردم را به اوج برساند.

وی افزود: سعدی که بهترین عاشقانه‌ها را سروده است، ادیب و حکیم است، اما در گلستان و بوستان، لب به هزل و هجو کسی نگشوده است و تندگوی او در راستای خوب ساختن جامعه است و حب و بغض شخصی ندارد و تلاش می‌کند حال خوب برای مردم بسازد.

جوادی مقدم تصریح کرد: سعدی، شاعر پرآوازه ایرانی را در جهان به مسئله عشق می‌شناسند که برای او، عشق مراتبی دارد که عشق زمینی و عشق آسمانی تقسیم شده است و رویکرد سعدی متناسب با مباحث انسانی و نگاه توحیدی است.

وی اظهار کرد: غزل‌های عاشقانه سعدی که ناظر به عشق زمینی هستند، رویکرد اندیشمندانه دارد و تأکید می‌کند که عشق حقیقی ریشه در آسمان و بندگی خدا دارد و هر چند که برخی از بزرگان در عشق زمینی مانده‌اند، اما گروهی مانند سعدی از عشق زمینی به عشق آسمانی رسیدند و مسیر تکامل را طی کردند تا به عشق الهی وصل شدند.

این پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی گفت: سعدی یکی از وفادارترین شاعران به عاشق و معشوق بوده است و عشق جایگاه خاصی در شعر سعدی داشته است، اما عاشقان زمینی را مدعیان بی‌خبر از طلب می‌داند.

جوادی مقدم اظهار کرد: در ادبیات سعدی دین و دین‌داری مصداق زیادی دارد، از اطاعت خدا گرفته تا خدمت به خلق و شکر نفس کشیدن و حتی خواب ظالمان نوعی عبادت است و تصریح می‌کند که نباید افراد را ملاک دین قرارداد.

وی افزود: همه ادیان، برخی طاعت‌ها و آداب را به عنوان مناسک دین برای پیروان خود واجب کرده است و در ادبیات سعدی، اطاعت از خدا، مسیر نزدیک شدن به خداست و شکرگزاری، نعمت را افزایش می‌دهد حتی به اندازه شکر یک نفس کشیدن باشد.

این شاعر کاشانی تأکید کرد: امروز مردم با ادبیات غریبه شده‌اند. در حالی که پیش از این، شعر و حکمت حتی بر گوشه سفره‌ها و ظروف و خانه‌های ما نوشته بود، اما امروز سفره‌ها یک‌بار مصرف شده است و مردم از ادبیات دور شده‌اند.

جوادی مقدم تصریح کرد: سعدی، در مقدمه گلستان، مردم را به شکرگزاری دعوت می‌کند در حالی که امروز کتاب‌های متعدد با تعداد زیاد با موضوع معجزه شکرگزاری نوشته می‌شود.

وی تأکید کرد: برخی از ما شکرگزاری را با معامله و احتیاج اشتباه گرفته‌ایم و حتی نماز را به شرط ورود به بهشت می‌خوانیم، اما در ادبیات سعدی، خداوند نیاز به شکرگزاری ما ندارد، اما نمی‌توانیم برای نفس‌های خود شکرگزاری کنیم.

این پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی تصریح کرد: سعدی، فرق عالم و عابد را در خدمت به خلق می‌داند زیرا عابد تلاش می‌کند با عبادت و کارهای نیکِ خود بهشت وارد شود و گلیم خود را از آب بکشد، اما عالم تلاش می‌کند که به دیگران کمک کند.

وی گفت: سعدی سفارش می‌کند که هم‌نشین تو از تو بهتر باشد تا راه راست و درست زندگی را به تو نشان دهد و در عین حال عافیت‌طلبی و بی‌تفاوتی نسبت به مردم را نمی‌پسندد و می‌گوید نقص رأی اُولوالالباب است که ذوالفقار علی در نیام و زبان سعدی در کام باشد.

جوادی مقدم افزود: سعدی به خوبی توانسته است که شعر و داستان را برای بیان اهداف والای انسانی زیستن استفاده کند و باید ما برای امروز خود از گنجینه گلستان و بوستان سعدی در راستای ساختن زندگی بهتر و سعادتمندانه خود و جامعه بهره ببریم.

انتهای پیام