به گزارش ایسنا، یک رسانه آمریکایی در گزارشی با اشاره به آسیب‌پذیری تانک‌ها در قبال تسلیحات مدرنی مانند پهپادهای انتحاری و پهپادهای دید اول شخص(FPV)، مطرح کرد، حتی قوی‌ترین تانک‌های آمریکایی نیز که اوکراین در عملیات‌های زمینی خود در میدان جنگ با روسیه به آن متکی است، از این قاعده مستثنی نیستند.

در این گزارش که در روزنامه نیویورک تایمز منتشر شده، آمده است: جنگ پهپادی در اوکراین که شکل جنگ مدرن را تغییر داده است، تلفات سنگینی را به یکی از برجسته‌ترین نمادهای قدرت نظامی آمریکا، یعنی تانک‌ها، تحمیل کرده و این تهدید را ایجاد کرده است که نحوه استفاده از آن در درگیری‌های آینده را دگرگون خواهد کرد.

یک مقام ارشد آمریکایی می‌گوید، در دو ماه گذشته، نیروهای روسیه پنج فروند از ۳۱ تانک «آبرامز ام‌۱» آمریکایی را منهدم کرده‌اند که پنتاگون پاییز گذشته به اوکراین فرستاده بود.

از سوی دیگر، سرهنگ «مارکوس راینر» یکی از آموزش‌دهندگان نظامی استرالیا که از نزدیک استفاده از تسلیحات در اوکراین را رصد می‌کند، می‌گوید که از زمان اعزام تانک‌ها به خط مقدم در اوایل سال میلادی جاری، حداقل به سه فروند دیگر نیز آسیب‌هایی وارد شده یا در طی جنگ گم شده‌اند.

طبق اعلام وبگاه تحلیلی نظامی اوریکس که طبق شواهد عینی، این خسارات و تلفات را بررسی می‌کند، این تنها تعداد کمی از ۷۹۶ تانک رزمی اصلی اوکراین است که از زمان آغاز جنگ در فوریه ۲۰۲۲، تخریب شده، توقیف شده یا رها شده‌اند.

شمار زیادی از آن‌ها تانک‌های زمان اتحادیه جماهیر شوروی یا ساخت اوکراین هستند و ۱۴۰ فروند از تانک‌هایی که در طی جنگ تخریب شدند، از سوی کشورهای ناتو به اوکراین عرضه شده بودند.

طبق داده‌های اوریکس، روسیه تاکنون، بیش از ۲ هزار و ۹۰۰ تانک خود را از دست داده است، اگرچه اوکراین مدعی است که این تعداد به بیش از ۷ هزار فروند می‌رسد.

طبق بررسی اوریکس، تانک‌های آلمانی لئوپارد نیز در اوکراین هدف قرار گرفته‌اند و حداقل ۳۰ فروند از آن‌ها منهدم شده‌اند. اما معمولا نظرها این است که آبرامز قوی‌ترین تانک جهان است.

«کان کاساپوغلو» یک تحلیلگر دفاعی در اندیشکده هادسون واشنگتن می‌گوید اینکه این تانک‌ها نیز بسیار آسان‌تر از آنچه برخی کارشناسان و مقامات تصور می‌کردند، طی این حمله‌های پهپادی قابل تخریب هستند، نشان‌دهنده دگرگونی ماهیت جنگ مدرن طی جنگ اوکراین است.

تانک‌ها به رغم‌ پرقدرت بودن، غیرقابل نفوذ نیستند و آسیب‌پذیرترین نقاط آن‌ها نازک‌ترین قسمت ساختار زرهی مستحکم آن‌هاست، یعنی در قسمت فوقانی، بدنه موتور پشتی و فضای میان بدنه تانک و برجک آن.

تانک‌ها تا چندین سال با تسلیحاتی مانند مین‌های زمینی، بمب‌های کنارجاده‌ای، آرپی‌جی‌ها و موشک‌های هدایت‌شونده ضدتانک هدف قرار می‌گرفتند. در اوایل جنگ اوکراین، از این تسلیحات به طور گسترده استفاده می‌شد، چراکه می‌شد با آن‌ها تانک‌ها را بالا و ۹۰ درصد اوقات هدف قرار دهند.

اما پهپادهایی که حالا در جنگ اوکراین از آن‌ها برای هدف قرار دادن تانک‌ها استفاده می‌شود، بسیار دقیق‌تر هستند.

این پهپادها که به آن پهپاد با نمای اول شخص گفته می‌شود، مجهز به دوربینی هستند که تصاویر آنی را به کنترل‌کننده خود پخش می‌کنند که می‌تواند این پهپادها را برای هدف قرار دادن تانک‌ها از آسیب‌‍پذیرترین نقاط آن‌ها هدایت کند.

سرهنگ راینر می‌گوید که در بسیاری از موارد پهپادهای دید اول شخص برای «یک‌سره کردن کار» تانک‌هایی استفاده شده است که با مین یا موشک‌های ضدتانک آسیب دیده‌اند. این کار برای جلوگیری از جمع‌آوری تانک‌های آسیب‌دیده و تعمیر آن‌ها انجام می‌شود.

قیمت پهپادها به اندازه و پیچیدگی آن‌ها بستگی دارد و با ۵۰۰ دلار نیز قابل تهیه هستند. این مبلغ سرمایه‌گذاری ناچیزی برای از میان بردن تانک‌های ۱۰ میلیون‌دلاری آبرامز محسوب می‌شود.

به گفته سرهنگ راینر، برخی از پهپادها قابلیت حمله مهمات را نیز دارند که شدت انفجار آن‌ها را بیشتر می‌کند.

در ادامه این مطلب آمده است: «مایکل کافمن» یکی از اعضای ارشد برنامه روسیه و اوراسیا در بنیاد کارنگی واشنگتن می‌گوید «در این برهه، موثرترین راه برای غلبه بر پهپادهای دید اول شخص، جنگ الکترونیکی و انواع مختلف پدافند غیرعامل است، از جمله مجهز کردن تانک‌ها به سپرها و پوشش‌های زرهی اضافی.»

سرهنگ راینر با اشاره به اهمیت تانک‌ها می‌گوید، مهندسان نظامی از زمان به کارگیری تانک‌ها در میدان، به دنبال روش‌های جدیدی برای تخریب آن‌ها بوده‌اند و پهپادهای دید اول شخص باعث منسوخ شدن تانک‌های آبرامز و دیگر تانک‌های پیشرفته مانند لئوپاردهای آلمانی در اوکراین نشده‌اند.

او با اشاره به این که «تصرف زمین تانک می‌خواهد»، بیان کرد: پهپادهای دید اول شخص یکی از بخش‌های اصلی جریانی هستند که به گفته تحلیلگران، میدان جنگ را به زیر زمین خواهد کشاند که در آن، تسلیحات کنترل از راه دور روی زمین به فعالیت‌های رزمی می‌پردازند. با این شرایط، سربازان  سامانه‌های تسلیحاتی را از پناهگاه‌های زیرزمینی در همان نزدیکی هدایت می‌کنند تا اطمینان بیابند که خطوط ارتباط تصویری و فرکانس رادیویی با این تسلیحات قطع نشود.

راینر می‌گوید، «این گونه نبردهای زمینی می‌تواند تا حد زیادی پهپادهای دید اول شخص را در قبال تسلیحات بدون سرنشین زمینی قرار دهد و باهم مانند فیلم «نابودگر» بجنگند.»

انهای پیام