به گزارش ایسنا، ۱۸۵ پهپاد، ۳۶ موشک کروز و ۱۱۰ موشک بالستیک. طوفانی از آتش و فناوری در طول شب شنبه تا یکشنبه به‌سوی اسرائیل شلیک شد. تهران برای پاسخ به حمله به کنسولگری‌اش در دمشق، از تسلیحاتی بسیار برتر از  آن چه که از هفت اکتبر توسط حماس و جهاد اسلامی استفاده شده بود، بهره برد.

به نقل از لوپوئن، سیستم‌های دفاعی رژیم صهیونیستی برای چندین ساعت پرتنش به کار افتادند که توسط نیروهای آمریکایی، بریتانیایی، فرانسوی و حتی اردنی پشتیبانی می‌شد.

بنوآ بی آن، تاریخ‌نگار نظامی عنوان می‌کند با این‌حال، دولت یهود اشتباه می‌کند که بر کیفیت سیستم‌های دفاعی خود تکیه کند. او اطمینان می‌دهد که هدف حمله ایران فقط ایجاد خسارات انسانی و مادی نبوده است. تهران از حمله خود تجربیات ارزشمندی به دست خواهد آورد؛ به آن اجازه می‌دهد تا کیفیت تسلیحات خود و دفاع دشمن را بسنجد. زورآزمایی استراتژیک و نظامی تازه شروع شده است.

به نظر این تاریخ‌نگار، ایران دارای زرادخانه قابل‌توجهی از پهپادهای مدل‌های مختلف است که چندین مورد از آنها می‌توانند به‌عنوان مهمات دوربرد مورداستفاده قرار گیرند همانند «شاهد-۱۳۶» و «شاهد-۲۳۸» اما به نظر نمی‌رسد که ایران مدرن‌ترین سلاح‌های خود را در این حمله به کار گرفته باشد.

احتمال شکست آنها از لایه‌های پدافند هوایی و جنگنده‌ها، موشک‌های زمین‌به‌هوا با انواع مختلف و برد زیاد بود، اما احتمالاً این نقش آنها نبود. آنها بیشتر برای وادارکردن اسرائیل به استفاده از بخشی از ابزار خود برای مصرف مهمات که در مجموع هزینه بیشتری داشت، مورد استفاده قرار گرفتند.

ما همچنین می‌توانیم فکر کنیم که تهران می‌خواست واکنش اسرائیل به دسته‌های مختلف تسلیحات را ارزیابی کند و توانایی‌های خود را برای هماهنگ‌کردن مهمات مختلف در یک حمله همزمان بهبود بخشد.

تعداد تسلیحات مورد استفاده ایران ارزان است و تهران بدون شک ذخایر قابل‌توجهی دارد. از سوی دیگر، موشک‌های رهگیر، به دلیل مأموریتی که دارند، تسلیحات بسیار پیچیده و در نتیجه گران‌قیمت هستند و در تعداد محدود در دسترس هستند. این بدون شک بخشی از تهدید ضمنی ایران است؛ تهدید به جنگ فرسایشی که به اعتقاد آنها اسرائیل و متحدانش نمی‌توانند در درازمدت آن را حفظ کنند.

بی آن معتقد است هدف اول ایران اجرای نمایش قدرت و سرکشی، با حمله مستقیم به اسرائیل، به‌جای انجام حمله توسط یک واسطه بود. اثر مطلوب هم نشان از این دارد که تهران از پاسخ احتمالی اسرائیل هراسی ندارد. هدف دوم در حین انجام این حمله، به‌جای تشدید اوضاع، زیر آستانه جنگ علنی باقی بمانیم و همه طرف‌ها را به ایجاد ثبات تشویق کنیم.

اما ایران همچنین می‌خواهد به هدف سومی نیز دست یابد؛ قرار دادن اسرائیل در دوراهی استراتژیک پس از حمله. دولت بنیامین نتانیاهو یا تنش زدایی می‌کند و واکنش نشان نمی‌دهد یا ضعیف واکنش نشان می‌دهد و در این صورت به صورت نمادین پیروزی این مبادله را به ایران می‌دهد. یا واکنش‌های خشونت‌آمیز تشدید می‌شود، یا واکنش نامتناسب نشان می‌دهد و در این صورت اسرائیل با خطر انزوای دیپلماتیک و شاید نظامی مواجه می‌شود.

با توجه به اهداف احتمالی ایران، فکر نمی‌کنم که اثر نظامی اصلی‌ترین هدف این حمله باشد و همچنین مطمئن نیستم که ایران از قدرتمندترین سلاح‌های خود در آنجا استفاده کرده باشد. زرادخانه موشکی ایران بسیار بزرگ‌تر از آن چیزی است که استفاده شده است و اثربخشی آن در توانایی آن برای ضربه زدن به تمام اهداف در استفاده اول نیست. هفت موشک بالستیک که موفق به عبور از پدافند شدند، با داشتن کلاهک هسته ای آسیب قابل توجهی وارد می‌کردند.

انتهای پیام