مجید قاسم کردی، فعال حوزه دانشجویی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به دیدار رهبر انقلاب با دانشجویان اظهار کرد: پشت سر گذاشتن سطوح مدیریتی و عبور از لایه مدیران کشور و ارتباط بی‌واسطة دانشجویان و رهبر انقلاب و طرح آزادانهٔ دغدغه‌های اجتماعی و اقتصادی آنان از چند جهت اهمیت و ضرورت دارد. چنین جلساتی از یک‌سو سبب افزایش انگیزه و امید آفرینی در بین قشر جوان و دانشگاهی کشور برای طرح مسائل و رفع آن می‌گردد و از سویی دیگر نقدها و راهکارهای مطرح شده می‌تواند راهگشای مسیرهای جدید بزای عبور از بحران‌ها و گرفتارهای موجود به شمار آید.
این فعال حوزه دانشجویی بیان کرد: درعین‌حال باید توجه داشت جنبش دانشجوئی حرکتی خودجوش و در راستای رسیدن به اهداف و آرمان‌های مشترک است که شبکه‌های تعامل آن تا حدودی غیررسمی است؛ لذا برخورداری این جنبش از یک زیربنای فکری استحکام‌بخش یکی از مهم‌ترین و اساسی‌ترین نیازهایی است که در این دیدارها حاصل می‌شود و افق‌های مشخصی را در حرکت پیشگامانهٔ این جنبش ترسیم می‌نماید.
به گفته وی؛ چنین گفت‌وگوهای صمیمانه می‌تواند مسیر تحول‌خواهی و گفتمان‌سازی و تصمیم‌سازی را در جمعیت جوان و دانشجویی کشور زنده نگه دارد و موجب انسجام تشکل‌های دانشجویی شود.چنین اتفاقی باتوجه به نیاز امروز جامعه، منجر به احیاء سرمایه اجتماعی نظام که بدنه دانشگاهی و قشر تحصیل‌کردة آن هستند می‌گردد.
قاسم کردی عنوان کرد: جنبش دانشجویی طی سال‌های اخیر تحت‌تأثیر عوامل گوناگون در حالت تعلیق قرار گرفته است. شاید بتوان یکی از آن دلایل را بی‌تفاوتی و یا ناامیدی نسبت به آینده دانست که سبب شده تا دانشجویان مطالبه‌گری را کنار بگذارند.
وی افزود: هرچند برخی از افراد، برخوردهای امنیتی و شورای انضباطی را از عوامل عدم رغبت دانشجویان می‌دانند؛ اما با بازخوانی احکام صادر شده در سال‌های اخیر می‌بینیم که صرف مطالبه‌گری و اقدامات در چهارچوب نقدهای منصفانه و کنشگری‌های قانونی نه‌تنها منجر به صدور احکام قضایی و قانونی نگردیده است؛ بلکه دانشجویان به‌عنوان جریان حیاتی تحرک و پویایی در جامعه به‌عنوان جریانی پیشتاز در جهت ارتقای دانش در کشور مطرح بوده‌اند.
کردی ادامه داد: با این‌حال نوعی محافظه‌کاری در جریان دانشجویی مشاهده می‌شود که دانشجو در بیان دیدگاه‌ها و کنشگری، مصلحت نموده و سکوت می‌کند و صریح و واضح در مسیر اهداف تشکل، مطالبه‌گری و آرامان خواهی نمی‌کند.
این فعال حوزه دانشجویی معتقد است که اصولاً وقتی خودگرایی، خودمداری و خودمحوری در جامعه به‌واسطة گسترش مظاهر سرمایه‌داری رواج می‌یابد جو حاکم بر این جریان نیز به‌سوی بی‌رمقی و سکون و محافظه‌کاری گرایش پیدا می‌کند، دراین‌بین عدم ارتباط سازنده مدیران دانشگاه و دستگاه‌های اجرایی با دانشجو و تبدیل‌شدن محیط دانشگاه به مکانی اتمیزه در تشدید این سکون اثرگذار بوده این‌گونه می‌شود که دانشجویان و تشکل‌ها نسبت به سرنوشت مشترک خود بی‌اهمیت می‌شوند. حال بماند که عدم توجه فعالیت‌های آنها در بین مدیران و فضای عمومی جامعه، نیز بر انزوا و استیصال این قشر افزوده است.
وی تصریح کرد: پیشنهاد می‌گردد در این شرایط از ظرفیت اساتید خوش‌نام، گفت‌وگوهای چهره‌به‌چهره و تریبون‌های آزاداندیشی بیشتر استفاده شود تا اساتید و دانشجویان بتوانند در آنها نظریه‌پردازی کرده و نگاه خود به جامعه را بیان کنند.
کردی گفت: در طول تاریخ عدالت همیشه موردتوجه مصلحان اجتماعی و متفکران و مردمان محروم و مستضعف بوده است و از جایگاه خاصی در نظام‌های اخلاقی و اجتماعی برخوردار بوده است.یکی از بنیادی‌ترین اصول نظام اسلامی نیز اقامهٔ قسط و عدل در اجتماع است.
این فعال حوزه دانشجویی گفت: بااین‌حال این اصل مهم در سال‌های اخیر کمتر به‌عنوان یک موضوع جدّی موردتوجه قرار گفته است.درعین‌حال ازاین‌جهت که مقدرات یک کشور در دانشگاه تعیین می‌شود امروزه دانشگاه قطعاً بیش از هر جای دیگری باید فریاد عدالت سر دهد لذا قدرت و نفوذ قلم و کلام دانشجویان عدالت‌خواه که می‌تواند مبدأ تحولات جدید و جدی در دوران جدید باشد گام مؤثری در استقرار عدالت اجتماعی در سطوح مختلف حیات جمعی است.
انتهای پیام
نظرات