انقاق شیر در صبح ضربت خوردن آقا امیرالمومنین در روز نوزدهم ماه رمضان از جمله این سنت حسنه بود.

مردم دامدار برخی روستاهای بابل رسم داشتن در روز نوزدهم ماه مبارک رمضان شیر دام خود را به فروش نمی‌رساندند و آن را نذر آقا امیر المومنین می‌کردند و به عنوان نذری بین همسایه‌ها توزیع می‌کردند.

چون اعتقاد براین بود که روز ضربت خوردن مولا امیرالمومنین، یتیمان کوفه ظرف شیر برای آقا می‌بردند آن‌ها نیز به تاسی از آن سنت انفاق شیر را برای اظهار ارادت انجام می‌دادند.

اعتقاد بر این بود سالی که شیر را انفاق می‌کنند دام آن‌ها از هر حادثه‌ای بیمه شده و خیر و برکت به زندگی آن‌ها وارد می‌شود.

اما امروزه این سنت از بین رفته و اثری از آن باقی نماینده است سنتی که از گذشتگان سینه به سینه به نسل فعلی رسیده بود.

یکی دیگر از سنت‌های مهم روزهای قدر انقاق طعام و نان وخرما است که تقریبا هنوز هم این سنت پابرجاست.

اما یکی از سنت‌های مهم مردم روستاها سنت «ملا دعوت» بود که معمولا روحانیانی که از شهرهای دیگر بخصوص قم و مشهد برای انجام فرایض دینی در مساجد روستاها اعزام میکردند مکانی برای اسکان نداشتند.هرساله یکی از افراد متدین و اما متمکن روستا داوطلبانه آنها را به مدت ۳۰ روز در خانه خود اسکان می‌داد.

مردم روستا نیز به نوبت داوطلبانه هر شب با دعوت از اقوام نزدیک این روحانی را به صرف افطار و سحر به منزل خود دعوت می‌کردند تا فردی که روحانی در خانه آن اسکان دارد متحمل سختی نشود.

این اقدام که روال هرساله مردم روستا بود معتقد بودند به برکت قدوم آن روحانی خداوند آن‌ها را نیز در ثواب اعمال عبادی شریک می‌کند.

بعد از ماه مبارک رمضان نیز روز عیدفطر آن روحانی در مسجد حضور یافته و مردم هدایای خود را برای قدردانی از خدمات یک ماهه در ماه رمضان به او اهداء می‌کردند.

این سنت حسنه گذشته از اینکه سبب ایجاد انس و علاقه بین مردم روستا می‌شد زمینه رفت و آمدهای بعدی را بین روحانی و برخی مردم روستا فراهم کرده واین دوستی دوطرفه سال‌ها ادامه یافته و سبب تبادل فرهنگی، دینی واعتقادی می‌شد.

با احداث خانه عالم در روستاها متاسفانه این سنت کم رنگ وکم رنگ‌تر شده و دیگر اثری از این سنت مشاهده نمی‌شود.

انتهای پیام