آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی (ره) از مراجع بزرگ شیعه، سوم فروردین سال ۱۲۵۴ هجری شمسی در بروجرد دیده به جهان گشود و تا سن ۱۸ سالگی در محضر پدرش سید علی طباطبایی (ره) که از علمای شهر بود، کسب فیض کرد.

آیت‌الله بروجردی از شاگردان آخوند خراسانی بود که بعد از بازگشت از نجف در بروجرد ساکن شد. چند سال پس از درگذشت عبدالکریم حائری یزدی به دعوت مراجع ثلاث (حجت، خوانساری، صدر) به قم آمد و ریاست حوزه علمیه قم را برعهده گرفت.

پس از درگذشت سید ابوالحسن اصفهانی، آیت الله بروجردی (ره) مهم‌ترین مرجع شیعیان بود و در دهه ۱۳۳۰ ش مرجع عام شیعیان جهان محسوب می‌شد.  

حوزه علمیه قم در دوران آیت‌الله بروجردی (ره) گسترش یافت و تعداد طلاب رو به افزایش بود. با حمایت‌های ایشان آثار حدیثی و فقهی متعددی احیاء و منتشر شد. مجموعه بزرگ و جامع احادیث الشیعه با نظارت وی تدوین شد.

آیت الله بروجردی (ره) به تقریب مذاهب اسلامی اهمیت می‌داد و با همین هدف نماینده‌ای برای عضویت در دارالتقریب به مصر فرستاد. فتوای محمود شلتوت برای به رسمیت شناخته شدن فقه شیعه نزد اهل سنت نتیجه فعالیت‌های این عالم ربانی بود.

اعزام مبلغ به مناطق مختلف ایران و خارج کشور، ایجاد مراکز بزرگ علمی و مذهبی، ساخت مساجد و مدارس در ایران و کشورهای مختلف، درخواست برای گنجاندن درس تعلیمات دینی در دوره ابتدایی مدارس ایران و… از مهم‌ترین اقدامات دینی، سیاسی و اجتماعی این عالم برجسته است.

حضرت آیت الله العظمی بروجردی (ره) در دوران حیات علمی ­اش شاگردان بسیاری همچون امام خمینی (ره)، سید علی سیستانی، صافی گلپایگانی، فاضل لنکرانی، مکارم شیرازی، مرتضی مطهری، جعفر سبحانی و شبیری زنجانی را تربیت کرد که هر کدام منشأ خیر و برکات فراوانی برای حوزه ­های علمیه، کشور اسلامی ایران و جهان اسلام شدند.  

آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی (ره) دهم فروردین ۱۳۴۰ در ۸۶ سالگی دعوت حق را لبیک گفت و پیکر مطهرش در حرم مطهر حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد.

انتهای پیام