سردار غلامحسین صفایی در گفت‌وگو با ایسنا در حاشیه هفدهمین نمایشگاه بین‌المللی قرآن و عترت مشهد اظهار کرد: جان عالم و جان تمامی انبیا از حضرت آدم تا حضرت خاتم(ع) که منادی قرآن کریم است در تلاش برای رسیدن به یک جامعه قرآنی حرکت کردند و همه اولیای الهی فدای قرآن شدند. همه کسانی که در طول تاریخ اسلام برای حفظ آن جنگیدند، در واقع برای حفظ قرآن جنگیدند.

زندگی موفق است که با قرآن زیسته شود

وی افزود: قرآن درون همه است، عشق و زندگی همه است، فرهنگ دین ماست و راهنمای اساسی زندگی بشر است. با قرآن زندگی می‌کنیم و با آن باید بمیریم. هر که با قرآن نمیرد، مرگ موفقی نداشته است. همچنین زندگی‌ای موفق است که با قرآن زیسته شود، اگر با قرآن زندگی نکنیم، زندگی موفق نخواهد بود. لذا از اساسی‌ترین و باورپذیرترین نکات در زندگی ما زندگی قرآنی است. هر کجا که قرآن باشد، باید عشق و معرفت باشد، چون دین در آن است و ورق به ورق آن دین ماست.

وی خاطرنشان کرد: رسیدن به جامع مطلب قرآن دست ما نیست و در دست امام زمان(عج) است و فهم ناچیزی که علما، مفسرین، عرفا و بزرگان از قرآن می‌کنند، اگرچه بسیار ناچیز، اما ما وظیفه داریم به اندازه فهم خود آن‌ها را دنبال کنیم. حدود ۵۵ تفسیر شیعه داریم، علاوه بر آن تفاسیر اهل سنت نیز وجود دارد که باید از همه آن‌ها به فهم درستی از قرآن برسیم. اگر به این فهم درست نرسیم، زندگی‌مان نقص دارد.

صفایی ادامه داد: امیرالمومنین علی(ع) در فرازی از دعای کمیل می‌فرماید «... اَسْئَلُکَ بِحَقِّکَ وَ قُدْسِکَ، وَ اَعْظَمِ صِفاتِکَ وَ اَسْماَّئِکَ، اَنْ تَجْعَلَ اَوْقاتی مِنَ اللَّیْلِ وَالنَّهارِ بِذِکْرِکَ مَعْمُورَةً وَ بِخِدْمَتِکَ مَوْصُولَةً، وَ اَعْمالی عِنْدَکَ مَقْبُولَةً ... حَتّی تَکُونَ اَعْمالی وَ اَوْرادی کُلُّها وِرْداً واحِداً ... به حقّ خودت؛ و به پاکی‌ات؛ و بزرگترین صفات و نام‌هایت که همه اوقاتم را از شب و روز به یادت آباد کنی و به خدمت خویش پیوسته داری ... تا آنجا که اعمال و اورادم هماهنگ ...»  در این کلام وردا واحدا قرآن کریم است، یعنی زندگی، خواب و بیداری و سکوت و صحبت ما و هرچه که در زندگی داریم باید وردا واحدا باشد و آن قرآن است. ما باید به فهم قرآن برسیم و اگر بدان نرسیم، در واقع زندگی نکرده‌ایم.

وی با اشاره به فرازی از دعای عهد این پرسش را که چرا امام زمان که بیاید، مؤمنین را زنده می‌کند، گفت: امام زمان (عج) به مؤمنین حیات می‌بخشد، زیرا ما فهمی از قرآن نداریم و تازه آن هنگام است که فهم حقیقی از قرآن هویدا می‌شود. بنابراین از آرزوهایمان ظهور آقا و مولایمان است تا چیزی از قرآن دریابیم و بفهمیم.

این جانباز دفاع مقدس اظهار کرد: پس از مجروحیت، انسم با قرآن بیشتر شده، با قرآن آرام می‌گیرم، با نماز و روزه آرام می‌گیرم. من اعتقاد دارم ذره ذره آنچه در عالم وجود دارد و مردم از آن بهره می‌برند، از پرتو لطف قرآن است. امید که بتوان این تفکر را در عالم پیاده کرد تا مردم عالم قرآن را بفهمند. برای این اتفاق نباید کم کاری کرد، در حالی که ما در بسیاری جاها کم‌کاری کرده‌ایم. ظهور و بروز داعش از نمونه‌های آن است. اگر داعش به وجود نمی‌آمد، امروز فهم بهتری از قرآن در جهان داشتیم و خدا اهالی غزه را حفظ کند که توانستند تکانی به اسلام دهند.  

در ۴۳ سال دوران مجروحیت، شفا نخواسته‌ام

وی ادامه داد: از خودم شرمنده‌ام و نگرانم که روزی که از من بپرسند، چه چیزی برای ارائه داری، من چیزی نداشته باشم، چه کسی باور می‌کند من ناراحت نیستم و طی این ۴۳ سال دوران مجروحیت که بر روی چرخ هستم، شفا نخواسته‌ام. چیزی که دادم را اصلا پس نمی‌گیرم. من به رضای خدا راضیم، زیرا حتی این رضایت دست من نیست چنانکه در آیه ۱۰۰ سوره یونس آمده است «وَمَا کَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تُؤْمِنَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ... و هیچ کس را نرسد که جز به اذن خدا ایمان بیاورد» و هر ایمانی از کوچکترین تا بزرگترین به اذن پروردگار و ما از خود چیزی نداریم.

صفایی به قرائت آیه ۱۱ سوره تغابن پرداخت و بیان کرد: «مَا أَصَابَ مِنْ مُصِیبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ... هیچ مصیبتی جز به اذن خدا نرسد». اگر من به اذن خداوند اینگونه هستم، آیا این موضوع غصه دارد؟ اگر «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ ... همانا ما از آن خداییم و به سوی او ... ».

وی گفت: از ۱۶ سالگی وارد وادی طلبگی شدم و دارای تألیفات قرآنی از جمله «صفات مؤمنین و صالحین»، «عوام و خواص» هستم. همچنین کتاب «پشت دیوار شهادت» دربردارنده خاطراتم است.

با این همه دشمن، خوب دوام آوردیم

صفایی در خصوص سیر چهار دهه از انقلاب اظهار کرد: اگرچه برخی اتفاقات ناراحتم می‌کند، اما در این سیر خوب است. انقلابی که این همه دشمن دارد و تمامی‌شان با هر چه در توان دارند، در حال تلاش هستند، باز هم خوب دوام آوردیم.

صفایی به فرازی از جامعه‌کبیره اشاره کرد و ادامه داد: «وَ إیابُ الْخَلْقِ إلَیْکُمْ ، وَ حِسابُهُم عَلَیْکُمْ بازگشت مردم [ در قیامت ]، به سوی شماست و رسیدگی به [پرونده آنان] ، برعهده شماست»، اگر فصل الخطاب کارها با امام زمان است، چرا قدردان نیستیم، شکر امام زمان را به جای نمی‌آوریم، با وجود اینکه می‌دانیم او از برخی کارهای ما غصه می‌خورد، اما استغفار و طلب بخشش نمی‌کنیم.

وی در خصوص چگونگی راه یافتن افرادی که اول راه هستند، بیان کرد: معنویت در تکبر رشد نمی‌کند، در افتادگی رشد می‌کند و اولین راهنمایی‌ها این است که خود اهل دل باشی و در عمل بدانچه می‌گویی عمل کنی. برای اهل کردن دیگران، نخست باید خود اهل باشی و عالم بی‌عمل به چشمه بی‌آب می‌ماند.

انتهای پیام