محرم رضایتی امروز ۲۰ اسفندماه در همایش بین‌المللی تالش درآینه تاریخ و فرهنگ ایران، با اشاره به تاریخ زبان و فرهنگ ایرانی، اظهار کرد: معمولا زبان‌های ایرانی به سه دسته زبان‌های ایرانی باستان، زبان‌های ایرانی میانه و زبان‌های ایرانی نو باستانی تقسیم می‌شوند، زبان‌های ایرانی باستان شامل چهار زبان عمده فارسی باستان، اوستا، سکایی و مادی است از این چهار زبان آثاری به صورت تاریخی باقیمانده و زبان تالشی از نظر تاریخی با زبان مادی مرتبط است.

وی با بیان اینکه در دوره میانه هیچ اطلاعاتی از زبان تالشی نداریم و در دوره جدید هم جز در آثار مربوط به قرن هفتم هیچ اثری از زبان تالشی نیست، افزود: زبان فارسی در ابتدا در ناحیه فارس برخاست و به ناحیه جغرافیایی فارس ارتباط دارد ولی حداقل می‌توانیم در دوره اسلامی از بدو پیدایش ادبیات مادها تا به امروز زبان فارسی آن کارکرد جغرافیایی خود را از دست داده و به عنوان زبان بین اقوام و زبان مشترک تمام ایرانیان شناخته شده است.

استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه گیلان گفت: در تقویت و گسترش زبان فارسی نه تنها اهالی فارس بلکه کل اقوامی که در این سرزمین زندگی می‌کردند نقش داشتند، از جلوه اقوام آذری، خراسانی،کردها، تالش‌ها، لرها، لک‌ها، بلوچ‌ها و تمام اقوام ایرانی در تقویت، تکمیل و گسترش و بالندگی زبان فارسی نقشی بسزایی داشتند و نمی توانیم زبان فارسی را به قوم فارس اختصاص دهیم.

رضایتی با اشاره به شواهد زبان فارسی در قرن هفتم در کتاب گلستان سعدی، گفت: زبانی که در اشعار سعدی در آن دوران نوشته شده اکنون قابل فهم نیست، این زبان فارسی کنونی به همت تمام اقوام ایرانی ساخته شده و متعلق به تمام اقوام ایرانی است.

وی افزود: زبان فارسی مثل دیگر زبان‌ها پاچوش‌هایی از یک ریشه بسیار قوی به نام زبان ایرانی باستان و زبان مشترک همه ایرانیان در عصر باستان بوده است، این پاچوش‌ها که بر این ریشه روییده است، یکی جوانه زده و ضعیف و یک ریشه قوی دارد و به این معنی نیست که دیگر زبان ایرانی در طول زبان فارسی و منشعب از زبان فارسی باشند؛ بلکه در عرض زبان فارسی قرار می‌گیرند و به قدمت زبان فارسی، زبان تالشی و سایر گویش‌ها عمر دارند، لذا این گنجینه‌های گران سنگ و کهن ایرانی از جمله زبان تالشی را باید پاس بداریم.

استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه گیلان با بیان اینکه هیچ کدام از زبان ایرانی بر دیگری ارجحیت ندارد و این ما سخنوران هستیم که یک زبان را قوی و دیگری را می‌کشیم، تصریح کرد: زبان فارسی به تلاش تمام اقوام ایرانی قوی شده، زبان معیار، رسمی و زبان علمی و مشترک ایران است و در تعامل با سایر زبان‌های مجاور از جمله عربی و از سایر زبان‌ها قرض گرفته و تقویت شده است.

رضایتی افزود: زبان اقوام مثل حصارهای استواری است که می‌توانند زبان فارسی، زبان رسمی و ملی و مشترک را با تعاملات خودشان تقویت و گسترش دهند و ریشه‌های آن را قوی کنند و اگر زبان فارسی از زبان اقوام و زبان‌های ایرانی موجود کمک ‌نگیرد به مرور زمان حصار دورش خراب می‌شود و دست کمک به سمت زبان اجنبی دراز می‌کند که امیدواریم با پاسداشت زبان‌های مختلف اقوام ایران آن روز هرگز نیاد و این زبان با کمک اقوام ایرانی قوی‌تر شود.

انتهای پیام