به گزارش ایسنا، اداره غذا و داروی ایالات متحده ۵۶۶ مورد مرگ ناشی از زنگ هشدار را بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ گزارش کرده است.

به نقل از آی‌ای، واحدهای مراقبت ویژه(ICU) محیط‌های آرامی نیستند. تنش گاهی در این بخش‌ها بالا می‌گیرد، گاهی صدای شادی و گاهی صدای غم و اندوه بلند می‌شود و صدای بوق منظم دستگاه‌های مختلف در فضا پخش می‌شود.

مطالعه‌ای که به تازگی منتشر شده است، درکی در مورد صدای بوق بیمارستانی ارائه داده است. به گفته نویسندگان، کارکنان بیمارستان در هر شیفت کاری در معرض ۱۰۰۰ زنگ هشدار قرار می‌گیرند که منجر به پدیده‌ای به نام «خستگی زنگ هشدار» می‌شود.

نویسندگان استدلال می‌کنند که این پدیده می‌تواند به از دست رفتن جان صدها نفر منجر شود. تیم تحقیقاتی دریافتند که تنها ۱۵ درصد از همه زنگ‌های هشداری که در محیط‌های بخش مراقبت‌های ویژه شنیده می‌شوند، به موارد بالینی مربوط بوده‌اند.

مشاهده شده است که بیشتر موارد، هشدار آستانه‌ای بوده‌اند و ۴۵ درصد مربوط به فشار خون شریانی بوده است. سایر هشدارها اغلب کارمندان پزشکی را تحت تأثیر قرار می‌دهند و آنها را در تلاش برای تشخیص سیگنال‌های مهم از هرج و مرج اطراف درگیر می‌کنند. طبق گزارش نیواطلس، سازمان غذا و داروی ایالات متحده ۵۶۶ مورد مرگ ناشی از هشدار را بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ گزارش کرده است.

یک راه حل هماهنگ

دو تن از نویسندگان این مطالعه، جوزف شلزینگر(Joseph Schlesinger) از مرکز پزشکی دانشگاه واندربیلت در ایالات متحده و مایکل شوتز(Michael Schutz) از دانشگاه مک مستر، کانادا، به بررسی رویکردهای غیر متعارف برای طراحی هشدار پرداختند.

به گفته نیو اطلس، اهمیت هشدارهای بالینی باعث شد تا تولیدکنندگان، استانداردهای جهانی را که برای اطمینان از ثبات تنظیم شده‌اند، رعایت کنند. با این حال، این ثبات همچنین به این معنی بود که بسیاری از هشدارها شبیه به هم در در نظر انسان به صدا درمی‌آمدند.

محققان صداهای جایگزین را موثرتر از صداهای یکنواخت معمولی تشخیص دادند. این صداهای جایگزین شامل اصوات کوبه‌ای است که با انتشار کوتاه انرژی با فرکانس بالا مشخص می‌شود. این در حالی است که صداهای معمولی اغلب در میان سر و صدای محیط در بیمارستان‌ها گم می‌شوند.

در یک آزمایش کنترل‌شده، محققان به ۴۲ شرکت‌کننده هشدارهایی را ارائه کردند که هم زنگ‌های سنتی و هم موسیقی را در بر می‌گرفت. به‌طور شگفت‌انگیزی، شرکت‌کنندگان که ۱۷ تا ۲۳ سال سن داشتند، دریافتند که در ۸۸ درصد موارد، صدای موسیقی کمتر آزاردهنده است.

قابل توجه است که شرکت‌کنندگان در تشخیص آنها در مقایسه با بوق‌های استاندارد بیمارستانی «خسته‌کننده» مشکلی نداشتند. این مطالعه راه‌های جدیدی را فراهم می‌کند که نویدبخش طراحی‌های بهبودیافته هشدارها بدون به خطر انداختن جنبه «هشدار» آنهاست.

پیامدهای آینده

شلزینگر و شوتز معتقدند که رویکرد آگاهانه موسیقایی آنها به طراحی زنگ هشدار، گامی اساسی در جهت افزایش نظارت، مراقبت و ایمنی بیمار است. آنها آینده‌ای را متصور می‌شوند که در آن اصواتی که با دقت طراحی شده‌اند در بیمارستان‌ها طنین‌انداز می‌شوند که هم توجه و هم راحتی را برای متخصصان مراقبت‌های بهداشتی به همراه دارد.

در گفتگو با نیو اطلس، محققان بیان کردند که تحقیقات آنها گامی مفید برای بهبود طراحی زنگ هشدار و در عین حال اجتناب از مشکلات موجود ارائه می‌دهد.

این گروه بر نیاز به تحقیقات آتی تاکید کردند که تاثیر صداها را بر سایر مسائل ادراکی، از جمله قابلیت تشخیص این هشدارها، آشکار می‌کند.

انتهای پیام