به گزارش ایسنا، غلامعلی افروز، استاد ممتاز دانشگاه تهران در نشست خانه گفتگوی دانشگاه تهران که با حضور بیش از ۸۰ استاد دانشگاه تهران از طیف‌های فکری متفاوت و چهره‌های سیاسی از احزاب و گروه‌های سیاسی مختلف در تالار شهید سلیمانی دانشگاه تهران برگزار شد، گفت: آرامش بالاترین موهبت هستی است. آرامش لحظه‌های امروز است، دیروز تاریخ است و فردا راز مگو شده است. امروز موهبت الهی است و ما نمی‌دانیم فردا چه می‌شود و لحظه‌های امروز لحظه‌های آرامش است.

استاد ممتاز دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: کشور ما، مردم و خانواده ما بیش از هر زمان دیگری به آرامش و تامین معیشت لازم دارند. امروز این آرامش ضعیف است. ما اگر به عنوان دانشگاهیان و استادان دانشگاه و رسولان فرهنگی و اجتماعی کشور نتوانیم آرامش را در خانواده‌ها و در مردم نهادینه کنیم، نزد خداوند مسئول هستیم.

افروز با بیان اینکه آدم‌های آرامشگر و دل‌آرام افرادی مثبت‌اندیش، امیدآفرین، بخشایش‌گر، اهل صلح و تالیف قلوب و تلاش‌مدار و متوکل هستند، توضیح داد: این آرامش را باید در کشور خیلی نهادینه کنیم. مثبت‌اندیشی، حقیقت‌بینی است، ساده‌اندیشی نیست. مردم به امید لازم دارند، ما مردم را ناامید نکنیم. تالیف قلوب و رابط و واسط شدن خیلی مهم است.

رئیس اسبق دانشگاه تهران با اشاره به تجربه حضور مردم در راهپیمایی ۲۲ بهمن امسال، بیان داشت: در راهپیمایی که شرکت کردم مثل همیشه و به رغم بسیاری از تبلیغات معترضان، مخالفان و مغرضان، جمعیت خوب درخشیدند. من خودم با نگاه جستارگری آنجا بودم. عموما این راهپیمایی خانواده‌محور بود یعنی مردم با خانواده آمده بودند و جمعیت کمتر از پارسال نبود ولی تهاجم و بازدارندگی بیشتر از پارسال بود، یک لطفی آنجاست، آمدند، پس چرا برخی بدبینانه برای انتخابات پیش‌بینی می‌کنند.

افروز افزود: به دانشجویان در کلاس گفتم که من فقط تکلیف شرعی نمی‌دانم که لزوما رأی دهم، من حق خودم می‌دانم که رأی دهم، این حق مدنی من است که مجلسی داشته باشیم که انسان‌های سالم، صالح، پویا، خلاق، دلسوز، متعهد و بلنداندیش در آنجا حضور داشته باشند، قوانین را استوار تصور کنند و مطابق اصل دهم قانون اساسی، قوانین خانواده‌محور شود.

استاد ممتاز دانشگاه تهران خطاب به جمع حاضر در خانه گفتگو، گفت؛ بگذارید مجلس ما مقتدر باشد. چرا برخی می‌گویند نمی‌شود عوض کرد؟ هر نگرشی و هر رفتاری قابل تغییر است اما هر روشی توسط هر کسی در هر شرایطی ممکن است اثربخش نباشد. من روشی را انتخاب می‌کنم که اثربخش باشد.

وی افزود: چرا برخی از ما زورمان حتی به بچه‌های خودمان نرسیده است؟ برای اینکه محبوبیت نداریم؛ اگر محبوبیت داشته باشیم بچه‌ها با ما همدلی می‌کنند. من به خواهرزاده‌ها و برادزاده‌هایم وقتی می‌گویم که من رأی می‌دهم چون حق من است، آنها هم می‌گویند دایی جان، عمو جان ما هم رأی می‌دهیم. ما رسالت داریم و ما می‌توانیم افراد را تشویق به رأی دادن کنیم.

استاد ممتاز دانشگاه تهران ادامه داد: در جایی یک جمع مفصلی در جشن مبعث بود، گفتم من رأی می‌دهم. برخی در آن جمع گفتند آقای دکتر با این گرانی چطور شرکت می‌کنید؟ گقفتم من همه اینها را می‌دانم اما این حق من است که رأی بدهم. حق من است که اکسیژن پاک داشته باشم نه اینکه آلودگی. حق من است؛ چرا خودتحریمی کنم و از این حقم بگذرم.

وی به تلاش برای مشارکت حداکثری در انتخابات تاکید کرد و گفت: در مکتب قرآنی ارزش انسان به تلاش است، به نتیجه نیست. مثال می‌زنم، من واقعا گزینشی انتخاب می‌کنم و اصلا لیستی و حزبی رأی نمی‌دهم. به آنهایی که می‌شناسم و فکر می‌کنم خلاق و باهوش و توانا هستند، رأی می‌دهم. حق من است که رأی بدهم و تکلیف برعهده نمایندگان است که قوانین استوار خانواده‌محور تصویب کنند، بدون ترس و واهمه و با شجاعت و اقتدار بر دستگاه‌های اجرایی نظارت داشته باشند و وزرایی که انتخاب می‌کنند وزرای توانمند انتخاب کنند. این حق ما است.

 افروز با بیان اینکه رسالت ما در این شرایط، ترغیب و تشویق اقشار مختلف مردم مخصوصا نوجوانان است؛ تاکید کرد: اجازه دهیم این نوجوانان مخصوصا رأی اولی‌ها عشقی بکنند و احساس خود ارزشمندی کنند و در صف باشند و معلمان و مدیران مدارس باید برای دانش‌آموزان صحبت کنند و بگویند که حق‌تان است که رأی دهید و اصلا صندوق‌ها را به مدارس بیاورند و بیایند همه با هم رأی دهند؛ یعنی جلوی رأی دادن نوجوانان و جوانان را نگیریم و خدای ناکرده ناخواسته امیدها را به ضعف تبدیل نکنیم؛ نامید کردن کار شیطانی است.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران، وی در پایان گفت: دوستان همه مشکلات را گفتند. به رغم همه مشکلات ما محکوم به خوب شدن هستیم. جامعه اسلامی ما به دلایل بسیاری که اعتقاد دارم و به دلیل خیل عظیم آدم‌هایی که ایثار کرده‌اند و لطف سرشار خداوند، ما محکوم به خوب شدن هستیم.

انتهای پیام