به گزارش ایسنا، روزنامه «گاردین» چاپ انگلیس به نقل از بهزاد الاخرس، پزشک فعال در حوزه بهداشت روان درباره شرایط زندگی در نوار غزه پیش از جنگ نوشت: روزهایم روتین مشخصی داشت، برای کار به کلینیک می‌رفتم، دوستانم را می‌دیدم، با خانواده‌ام وقت می‌گذراندم، زندگی عادی داشتم، اما الان من و خانواده‌ام در رفح آواره شدیم، ارتش اسرائیل ما را مجبور کرد خانه‌مان در خان‌یونس را رها کنیم و اکنون در بدترین شرایطی که می‌توان تصور کرد، به سر می‌بریم، روزهای ما در انتظار می‌گذرد، در صف‌های طولانی برای رفتن دو یا سه گالن آب آشامیدنی، غذا یا آرد ساده برای پختن نان روی آتش می‌گذرد و ماه‌ها است برق قطع شده است.

الاخرس در ادامه اظهار کرد: در چند روز گذشته زمانی که شنیدیم اسرائیل برای حمله زمینی به رفح آماده می‌شود، فهمیدیم که جای دیگری برای رفتن نداریم، اسرائیل ادعا می‌کند که غیرنظامیان را تخلیه خواهد کرد اما وقتی هیچ طرحی وجود ندارد، چگونه می‌توانیم این حرف را باور کنیم بارها و بارها در گذشته دیدیم که آنها چه کردند، تنها کاری که ما ۱.۴ میلیون نفر می‌توانیم انجام دهیم انتظار برای شرایط بدتر است، زندگی مانند یک روز ابدی به نظر می‌رسد که هرگز تمام نمی‌شود، سراسر رنج و صحنه‌های رعب‌آوری است که با هم آمیخته می‌شوند، این روتین جمعی جدید ما است که مرگ را بشنویم و ببینیم و کنارش بنشینیم و قدم بزنیم، وقتی که ارتش اسرائیل حملات هوایی گسترده‌ای را در شامگاه ۱۲ فوریه آغاز کرد، مرگ از هر زمانی نزدیک‌تر به نظر می‌رسید.

این پزشک گفت: زندگی حرفه‌ایم را در حوزه سلامت روان و آسیب‌های اجتماعی در غزه گذراندم اما حتی این هم من را برای احساس عمیق ناامیدی که اکنون در جامعه‌مان گسترش یافته و همه چیز را مختل کرده، آماده نکرد. تقریبا تمام افراد اطرافم افرادی از خانواده‌هایشان را از دست داده‌اند یا در حملات هوایی اسرائیل و یا در تیراندازی‌ها کشته شده‌اند و یا ارتش اسرائیل آنها را به اسارت درآورده و یا به مناطق دیگری آواره شده‌اند، این نامطمئن بودن است که ما را به آرامی می‌کُشد، ما نمی‌دانیم نفر بعدی که می‌میرد یا خانواده‌اش را از دست می‌دهد، کیست.

او افزود: زمانی که انسان با خطری یا تهدیدی برای جانش روبه‌رو می‌شود، به سه شیوه پاسخ خواهد داد، جنگیدن، فرار کردن و یا متوقف شدن، ما نمی‌توانیم بجنگیم یا فرار کنیم بنابراین ما بسیاری از ما از چهار ماه قبل تاکنون ملتی متوقف شده هستیم. زمانی که در این حالت هستید، نمی‌توانید به شکل عادی رفتار کرده و یا احساسات عادی داشته باشید.

این پزشک در ادامه گفت: زمای که در رفح در کلینیک هستم یا زمانی که صف‌های آب هستم و یا با همسایه‌ها صحبت می‌کنم، می‌بینم چهره‌های مردم خالی از زندگی شده و آنها تنها ماسک‌های ترس، ناامیدی و بی‌احساسی است.

الاخرس ادامه داد: بعضی روزها نمی‌دانم چگونه می‌توانم از نظر ذهنی ادامه دهم، نمی‌دانم صبح فردا چگونه از خواب بیدار شوم و با این واقعیت روبه‌رو شوم که این واقعی است و دوباره هر روز با صدای بمباران‌ها و پهپادها بالای سرمان زندگی کنم، نمی‌توانم با خبرهای جدیدی از کشته یا زخمی شدن آنهایی که دوستشان داریم، روبه‌رو شوم. مانند بچه‌ها فکر می‌کنیم که احساس امنیت‌مان ریشه در خانه‌هایمان دارد، چند روز قبل به ما گفته شد که خانه‌مان در خان‌یونس هدف بمباران قرار گرفته، اولین فکر من این بود که ما به کجا خواهیم رفت؟ کجا زندگی خواهیم کرد؟ زمانی که انسان خانه‌اش را از دست می‌دهد، این احساس امنیت از بین می‌رود.

این پزشک فلسطینی در ادامه گفت: زمانی که بمباران رفح آغاز شد، همراه با خانواده‌ام در چادر بودیم، یک ورق نازک نایلون شما را از چه چیزی می‌تواند حفظ کند؟ این چادرها هرگز مانع از اصابت ترکش‌ها به شما و خانواده‌تان نخواهد شد، به خاطر همین ما به آسمان چشم دوختیم و بمباران گسترده را تماشا می‌کنیم و منتظر سرنوشت‌مان هستیم و دقیقا می‌دانیم نتیجه این حملات چیست، اما چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟

او افزود: زمانی که ترس و وحشت را در چشمان دختران برادرم می‌بینیم، می‌خواهم بمیرم، ما همه تلاش می‌کنیم به خطر بچه‌هایمان قوی باشیم اما نمی‌توانیم این واقعیت را از آنها پنهان کنیم، آنها مانند ما همه چیز را درک می‌کنند. در هرجا که بروید، می‌بینید کودکان اطراف شما جمع شدند، آنها والدینی نداشته و هیچ یک از اعضای خانواده‌شان زنده نیستند.

الاخرس در ادامه تاکید کرد: از نظر ما این جنگ نیست بلکه یک حمام خون بی‌پایان است و جهان در حالی که نظاره‌گر این کشتار جمعی است، هیچ اقدامی را که بتواند مانع از آن شود، در پیش نمی‌گیرد، هیچ کدام از اتفاقاتی که برای ما رخ می‌دهند، قابل توجیه نیستند و هیچ انسانی شایسته تحمل این نوع رنج نیست.

او همچنین گفت: نگران این هستیم هشدارهایی که اسرائیل می‌دهد، پایه و اساس اتفاقات آتی باشد، آنها تمام مردم جهان را با ایده حمله به رفح آشنا کردند، به همین دلیل زمانی که ما کشته می‌شویم، این مساله شوکه‌کننده نخواهد بود. این مساله تنها با مداخله بین‌المللی متوقف خواهد شد و جامعه جهانی باید به اعمال فشار فوری خود برای برقراری آتش‌بس دائمی ادامه دهد، این تنها فرصت ما برای نجات از این شرایط است.

انتهای پیام