به گزارش ایسنا، از سال ۲۰۱۵ مجمع عمومی سازمان ملل ۱۱ فوریه مصادف با ۲۲ بهمن ماه را با هدف افزایش مشارکت بیشتر زنان و دختران در عرصه‌های علمی و توانمندسازی آنان در علم، «روز جهانی زنان و دختران در علم» نامگذاری کرد.

از این رو به همت کارگروه زن و علم انجمن ترویج علم ایران، نشستی به مناسبت این روز با عنوان زنان در علم: آموزش اِستم در ایران با حضور دکتر اکرم قدیمی؛ رئیس انجمن، دکتر زهرا گویا؛ استاد دانشگاه شهید بهشتی، دکتر زهره بشارتی‌راد؛ معاون پژوهشی مرکز توسعه نوآوری‌های انرژی برق، فاطمه مهاجرانی؛ عضو هیات علمی دانشگاه ارشاد دماوند و مریم فیروزی؛ دبیر نشست برگزار شد.

در این نشست دکتر زهرا گویا، استاد دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به ضرورت نامگذاری این روز، گفت: یونسکو در سال ۲۰۱۵، روز ۱۱ فوریه را به عنوان روز جهانی زنان در علم نامگذاری کرد. این روز فرصتی برای ترویج دسترسی و مشارکت کامل و برابر در علم برای زنان و دختران بوده است.

اِستِم، برنامه آموزش به کودکان و نوجوانان در چهار رشته علوم، تکنولوژی، مهندسی و ریاضی با رویکردی بین رشته‌ای و کاربردی است. در واقع، به‌جای آموزش این چهار رشته به صورت مجزا، استم، این رشته‌ها را با توجه به کاربردهای دنیای واقعی در کنار هم قرار می‌دهد.

وی افزود: بر اساس اعلام سازمان ملل، با وجودی که حوزه اِستِم، به‌ عنوان نقشی حیاتی در اقتصادهای ملی محسوب می‌شود، ولی هنوز در بسیاری از کشورها، چه توسعه‌یافته چه درحال توسعه، برابری جنسیتی در این حوزه وجود ندارد.

وی اِستِم را برنامه آموزش کودکان و نوجوانان در چهار رشته علوم، تکنولوژی، مهندسی و ریاضی با رویکردی بین رشته‌ای و کاربردی دانست که به جای آموزش این چهار رشته به صورت مجزا، استم این رشته‌ها را با توجه به کاربردهای دنیای واقعی در کنار هم قرار می‌دهد.

گویا به بیان وضعیت زنان در ایران و جهان در برنامه استم پرداخت و اظهار کرد: وضعیت زنان ایران و جهان به دلایل فرهنگی، سنت‌ها، سیاستگذاری‌ها، نگاه‌های فرودستانه مردان سیاستگذار به زنان در یک شرایط یکسان است و برای ارتقای جایگاه زنان در علم آموزی نیاز است تا نسبت به برداشتن موانع، تغییر نگرش، باور به قابلیت‌های زنان، اجتناب از جنسیت‌زدگی و مشارکت معنادار غیر نمایش زنان در حوزه استم اقدام شود.

این محقق دانشگاهی خاطر نشان کرد: در راهکارهای این امر نیز زن و مرد با هم بیندیشند نه اینکه برای زنان اندیشیده شود، ولی در ایران قابلیت‌های فرهنگی و البته موانع سیاستگذاری زیاد است.

انتهای پیام