دکتر «محمدنبی صالحی» در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: سن نوجوانی یک پل میان کودکی و جوانی است و همیشه از آن به عنوان دوره طوفان و فشار یاد می‌شود.
وی با بیان اینکه بسیاری از رفتارها در این سن طبیعی است ، گفت: برای مثال وقتی کودک دچار جهش می‌شود یعنی قد، شکل ظاهری و... تغییر می‌کند و مدام با والدین خود جر و بحث می‌کند و عقاید آن‌ها را نمی‌پذیرد و برای خود تصمیم می‌گیرد، این‌ها همه رفتارهای عادی و طبیعی سن نوجوانی هستند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه تاکید کرد: همانطور که ظاهر نوجوان تغییر می‌کند، شناخت، فکر و روابط اجتماعی نیز تغییر می‌کند و در این دوره شخصیت آن‌ها در حال شکل گرفتن است. اینجا نوجوان می‌خواهد بگوید که من وجود دارم. اما چون این سن به صورت جهش اتفاق می‌افتد برای والدین قابل هضم نیست.
صالحی ادامه داد: در این دوره دیگر نوجوان بله‌قربان گو نیست و در این دوره تمایل به دوستان و تصمیم گیری برای خود، امری طبیعی است و اتفاقا اگر نوجوانان این رفتارها را نداشته باشند و گوشه‌گیر باشند، غیرطبیعی است.
وی گفت: نوع رفتار والدین بسیار مهم است. آن‌ها باید فرزند خود را به عنوان بزرگسال در نظر بگیرند. به طور مثال برای کارهای خود مثل یک مسافرت، خرید، و... از آن‌ها نظر خواهی کنند.
این مدرس دانشگاه افزود: اگر والدین با نوجوانان مانند کودکان برخود کنند، باعث ایجاد چالش بیشتر می‌شوند. یعنی نوجوان باید به عنوان بزرگسال در خانواده به رسمیت شناخته شود اما این به معنای آزادی کامل نیز نیست. باید یک رفتار متعادل را در نظر گرفت. مثلا در طول هفته اگر دوستان او مورد تایید هستند اجازه دهید با آن‌ها به باشگاه، کافه، خرید و... بروند.
صالحی نکته مهم در دوره نوجوانی را چالش هویت دانست و گفت: در این دوره نوجوان از خود می‌پرسد من چه کسی هستم؟ جایگاه و نقش من در جامعه چیست؟
وی افزود: نوجوان مدام نقش‌های مختلف را تست می‌کند و خود را در جایگاه‌های مختلف می‌بیند، این یک رفتار طبیعی است. آن‌ها باید نقش‌های مختلف را تست کنند تا بتوانند ارزش خود را بسنجد و سرانجام انتخاب کند.
این مدرس دانشگاه تاکید کرد: والدین نباید ارزش‌های خود را به نوجوان دیکته کنند. آن‌ها باید سعی در همراهی با نوجوان داشته باشند. مثلا در هنگام انتخاب رشته تنها پیامدهای این انتخاب را برای او بگویند و باید تلاش کنند به جای او تصمیم نگیرند تا نوجوان بتواند هویت خود را بر اساس علایق و استعدادهای خود تمرین و انتخاب کند.
صالحی به اصطلاح "زندگی نزیسته والدین" اشاره کرد و گفت: اگر با ذکر مثال این اصطلاح را توضیح دهیم، زمانی که والدین در گذشته در نظر داشته‌اند که پزشک شوند ولی این اتفاق نیفتاده است و الان تمام شرایط را برای پزشک شدن فرزند خود فراهم می‌کنند، آن‌ها به دنبال دیکته کردن آرزوهایی هستند که خود به آن نرسیده‌اند.
وی ادامه داد: ممکن است در ابتدا نوجوان آن را قبول کند، ولی اگر این استعداد در وجود او نباشد، بی شک موفق نخواهد شد. این حتی باعث ایجاد استرس شدید در نوجوان و عدم رضایت او از خود می‌شود.
این روانشناس تاکید کرد: پس نتیجه می‌گیریم خیلی از رفتارها و تغییرات در سن نوجوانی نرمال است و نوع رفتار والدین با نوجوان باید منعطف و همراه نوجوان باشند و در کارها از او کمک بگیرند که بسیار کمک کننده است.
انتهای پیام
نظرات