به گزارش ایسنا، مریخ‌نورد «استقامت»(Perseverance) ناسا داده‌هایی را جمع‌آوری کرده است که وجود رسوبات یک دریاچه‌ باستانی را تایید می‌کنند. این رسوبات از آبی به جا مانده‌اند که زمانی یک حوضه‌ غول‌پیکر را در مریخ به نام «دهانه جیرزو»(Jezero Crater) پر می‌کرد.

به نقل از یاهو نیوز، یافته‌های حاصل از مشاهدات راداری که توسط این مریخ‌نورد رباتیک انجام شده‌اند، تصاویر مداری پیشین و سایر داده‌ها را تایید می‌کنند و دانشمندان را به سوی این نظریه سوق می‌دهند که بخش‌هایی از مریخ زمانی پوشیده در آب بوده‌اند و ممکن است حیات میکروبی داشته باشند.

پژوهشگران «دانشگاه کالیفرنیا لس‌آنجلس»(UCLA) و «دانشگاه اسلو»(UiO) اسکن‌های زیرسطحی ثبت‌شده با مریخ‌نورد استقامت را بررسی کردند که طی چند ماه در سال ۲۰۲۲ ثبت شده بودند؛ یعنی زمانی که روی سطح مریخ حرکت می‌کرد و از کف دهانه جیزرو به ویژگی‌های رسوب‌مانند مجاور می‌رسید.

«دیوید پیج»(David Paige) دانشمند سیاره‌شناسی دانشگاه کالیفرنیا لس‌آنجلس و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: صداهای دستگاه رادار «RIMFAX» مریخ‌نورد استقامت به دانشمندان امکان می‌دهند تا زیر زمین را بررسی کنند و یک نمای مقطعی را از لایه‌های سنگی به عمق ۲۰ متر به دست بیاورند.

این لایه‌های سنگی، شواهد غیرقابل انکاری را ارائه می‌دهند که نشان‌دهنده انباشته شدن رسوبات خاکی حمل‌شده توسط آب در دهانه جیزرو و دلتای رودخانه‌ای تغذیه‌کننده آن است؛ درست همان طور که در دریاچه‌های روی زمین دیده می‌شوند. این یافته‌ها نتایجی را تقویت می‌کنند که پژوهش‌های پیشین مدت‌ها آنها را نشان داده بودند؛ نتایجی از جمله اینکه مریخ سرد، خشک و بی‌جان زمانی گرم، مرطوب و شاید قابل سکونت بوده است.

دانشمندان منتظر بررسی دقیق رسوبات جیزرو در نمونه‌های جمع‌آوری‌شده توسط مریخ‌نورد استقامت هستند که قرار است در آینده به زمین منتقل شوند. تصور بر این است که رسوبات جیزرو حدود سه میلیارد سال پیش شکل گرفته‌اند. این پژوهش جدید، تأییدیه‌ای مبنی بر این موضوع است که دانشمندان تلاش‌های ژئوبیولوژیکی خود را در مکان مناسبی روی مریخ انجام داده‌اند.

تحلیل از راه دور نمونه‌های اولیه به دست آمده توسط استقامت در چهار مکان نزدیک به محل فرود آن در فوریه ۲۰۲۱، با آشکار کردن سنگ‌هایی که طبیعت آتشفشانی دارند و رسوبی نیستند، پژوهشگران را شگفت‌زده کرد.

این دو پژوهش متناقض نیستند. حتی سنگ‌های آتشفشانی با قرار گرفتن در معرض آب، نشانه‌هایی را از دگرگونی نشان دادند و دانشمندانی که این یافته‌ها را در اوت ۲۰۲۲ منتشر کردند، به این نتیجه رسیدند که بقایای رسوبی ممکن است فرسایش یافته باشند.

پیج گفت: خوانش‌های راداری RIMFAX در واقع نشانه‌هایی را از فرسایش پیش و پس از تشکیل شدن لایه‌های رسوبی شناسایی‌شده در لبه غربی دهانه یافتند که شواهدی از تاریخ پیچیده زمین‌شناسی در آنجا وجود دارد.

وی افزود: سنگ‌های آتشفشانی وجود داشتند که ما روی آنها فرود آمدیم. خبر واقعی این است که اکنون ما به دلتا رسیده‌ایم و شواهدی را از این رسوبات دریاچه می‌بینیم که یکی از دلایل اصلی آمدن ما به این مکان هستند. پس این نظر، یک داستان خوشحال‌کننده است.

این پژوهش در مجله «Science Advances» به چاپ رسید.

انتهای پیام