به نقل از بلومبرگ، از سال ۱۹۹۸، میانگین ساعات کار هفتگی مردان از ۳۸.۶ به ۳۵.۳ کاهش یافته است در حالی که زنان از ۲۶.۵ به ۲۷.۹ افزایش یافته‌است.

اداره ملی آمار بریتانیا اعلام کرد که یک سوم افزایش ساعات کار زنان پس از همه‌گیری رخ داد و این روندی است که شاید نشان‌دهنده انعطاف‌پذیری بیشتر در ترتیبات کاری باشد.

به‌طور کلی، میانگین ساعات هفتگی برای همه افراد شاغل در بریتانیا از ۳۳.۱ در سال ۱۹۹۸ به ۳۱.۸ در سال ۲۰۲۲ کاهش یافت و این کاهش ناشی از اشتغال مردان در مشاغل تمام وقت است که کمتر کار می‌کنند و زنان و کارگران مسن سهم بیشتری از نیروی کار امروزی را تشکیل می‌دهند.

در سال ۲۰۲۲، کارکنان مرد تمام وقت به‌طور متوسط ۱.۲ ساعت کمتر در هفته نسبت به سال ۱۹۹۸ و ۰.۵ ساعت کمتر از سال ۲۰۱۹ کار می‌کردند. زنانی که تمام وقت کار می‌کردند، میانگین ساعات کاری هفتگی خود را بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۲۲ تنها ۰.۱ کاهش دادند.

به‌طور کلی، بریتانیایی‌ها ۰.۳ ساعت کمتر در هفته نسبت به قبل از همه گیری کار می‌کنند و این کاهش به توضیح کمبود کارکنان کمک می‌کند که کارفرمایان را تحت تأثیر قرار داده و حقوق را افزایش داده است.

انتهای پیام