به نقل از ویفروم، با پایان یافتن سال ۲۰۲۳، بخش سفر و گردشگری سرانجام در موقعیتی قرار می‌گیرد که از تأثیر همه‌گیری عبور می‌کند و انتظار می‌رود که ورود گردشگران بین‌المللی به سطوحی برسد که یادآور دوران پیش از همه‌گیری است. با این حال، ذی‌نفعان و مقاصد این بخش در حال حرکت در زمین پیچیده‌ای هستند که با چالش‌های خارجی مانند عدم اطمینان ژئوپلیتیکی و اقتصادی، تورم و خطرات ناشی از گسترش رویدادهای شدید آب و هوایی مانند آتش‌سوزی مشخص شده است.

بسیاری از این مسائل نشان‌دهنده روندهای اقتصادی، زیست‌محیطی، اجتماعی، ژئوپلیتیکی و فناوری گسترده‌تر و طولانی‌مدت‌تر است. در این زمینه، مصرف‌کنندگان، سیاست‌گذاران و حامیان نگرانی فزاینده‌ای در مورد سابقه این بخش در پایداری و نقش آن در موضوعاتی مانند تغییرات آب و هوا، ازدحام بیش از حد و تأثیر کلی بر جوامع محلی ابراز کرده‌اند.

زمانی که سفر و گردشگری به‌طور مدبرانه مدیریت شود، به‌عنوان محرک‌های قوی توسعه تاب‌آور و پایدار ظاهر می‌شوند و به رفاه جمعی سیاره ما کمک می‌کنند.

با توجه به اینکه بخش گردشگری ۷.۶ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی و نزدیک به ۳۰۰ میلیون شغل را تشکیل می‌دهد، این بخش نقش مهمی در رسیدگی به چالش‌های اجتماعی و اقتصادی ایفا می‌کند.

اهمیت این بخش بیشتر می‌شود زیرا شرکت‌های کوچک و متوسط را توانمند همچنین نقشی محوری در استخدام زنان، جوانان، مهاجران و کارگران غیررسمی ایفا می‌کند و از این طریق به فرصت‌های اقتصادی کمک شایانی خواهد کرد.

شورای جهانی آینده گردشگری پایدار بر اهمیت ایجاد استانداردها و معیارها برای پایداری، پرورش نیروی کار آموزش دیده و فراگیر، اولویت‌بندی و تعامل با جوامع محلی، همسویی بازدیدکنندگان با مقصد ظرفیت و سرمایه‌گذاری مناسب در زیرساخت‌های مربوطه تاکید می‌کند.

دستیابی به این اهداف مستلزم درجه بالایی از همکاری بین مشاغل، کارمندان و بازیگران دولتی در سطوح ملی و محلی، ازجمله آژانس‌های گردشگری و محیط زیست، جامعه مدنی و سازمان‌های بین‌المللی است.

انتهای پیام