به گزارش ایسنا، «بی مایکل» نویسنده صهیونیست در مقاله‌ای در روزنامه عبری زبان «هاآرتص» درباره شکایت آفریقای جنوبی از تل‌آویو دردادگاه کیفری بین‌المللی به جرم نسل‌کشی در غزه نوشت «چه بسا آفریقای جنوبی تصمیم گرفت با وجود دشواری در اثبات، پرونده‌ای را علیه اسرائیل به اتهام کشتار جمعی در غزه ارائه کند، چراکه آن تنها راه برای مجبور کردن اسرائیل به حضور فوری در دادگاه بین‌المللی دادگستری است؛ به این امید که دستورات موقت اما موثری علیه اسرائیل صادر شوند».

این نویسنده هاآرتص در ادامه نوشت: «اسرائیل این اتهام را فرصتی برای خود جهت تمرکز بر تلاش برای رد آن و به این شکل منحرف کردن بحث از تمامی فجایع دیگری که در نوار غزه مرتکب می‌شود، یافت».

مایکل معتقد است «این دقیقاً همان چیزی است که اتفاق افتاد، وکلای اسرائیلی تمام رکوردهای ممکن را در مورد ادعای بی‌گناهی شکستند، از جمله اینکه ما فقط تروریست‌ها را هدف قرار دادیم، با انتشار بروشورهایی به ساکنان هشدار دادیم، ما دقیقاً برای آن‌ها مشخص کردیم که کجا باید بروند سپس محله‌ها را ویران کردیم تا بتوانند آن را پاکسازی و بازسازی کنند، گویی تروریست‌ها کوتوله‌هایی هستند که پشت کودکان پنهان شدند و یا زن‌نماهایی هستند که پشت زنان پنهان شده‌اند، و یا افرادی دچار پوکی استخوان هستند که پشت سالمندان، بیماران، پزشکان، روزنامه‌نگاران و معلولان پنهان شده‌اند.»

همچنین او نوشت: «اگر به یکی از وکلای اسرائیلی هنگام سخنرانی‌اش دستگاه دروغ‌سنج نصب شده بود،  شبکه برق لاهه قطع می‌شد و شهر تا امروز در تاریکی می‌ماند».

این نویسنده صهیونیست در ادامه با کنایه نوشت: «از خوش‌شانسی اسرائیل این است که آفریقای جنوبی به دلیل نامعلومی تصمیم گرفت به جای صحبت از آنچه در تمامی اراضی اشغالی یعنی غزه، کرانه باختری و قدس در حال وقوع است، تقریبا به شکل کامل بر تحولات جاری در غزه تمرکز کند چراکه موضوع در ارتباط با امت واحدی است که مردمش زیر کفش همان اشغالگر له می‌شود».

بی مایکل همچنین در ادامه مقاله خود درباره ریشه‌های این موضوع نوشت: «یکی از دلایل کینه‌توزی و بدی این است که اسرائیل برای سال‌ها وجود ملت فلسطین را انکار کرد و تلاش‌های بسیاری برای انکار وجود آن‌ها در افکار عمومی و سخنرانی‌ها انجام داد و قوانینی را برای مشروعیت‌بخشی به سرقت تمامی دارایی‌های آن‌ها تصویب کرد. حتی مصادره اراضی‌شان به عملی مقدس تبدیل کرده و زندگی آن‌ها یک بازی منصفانه شد تا جایی که هر کودکی می‌تواند هفت‌تیر بردارد و هر زمان که بخواهد به آن‌ها شلیک کند، تنها کافی است بگویید احساس خطر کرده تا از مصونیت برخوردار شود».

او در پایان مقاله خود آورده است: «آزادی فلسطینی‌ها و آزادی رفت‌وآمد و آزادی بیان آن‌ها همانند حق خود در تعیین سرنوشت و دفاع از خود همگی لگدمال شده و هنوز هر روز لگدمال می‌شود».

انتهای پیام