مسعود عطارها، عضو موسسه ایکوموس ایران در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: ایران دارای میراث فرهنگی گران‌قدری است. هزاران محوطۀ تاریخی در شهرها و روستاها وجود دارد و آداب و سنت‌ها، مناسک و آیین‌ها، متن‌های ارزشمند و هنرهای بی‌بدیل بخش دیگری از این گنجینه هستند، اما مردم از آن بی‌خبر هستند.

وی افزود: آثار تاریخی هر کدام دارای ارزش‌های ممتازی هستند که هنوز به مردم معرفی نشده و در اختیار عموم قرار نگرفته است و راه‌اندازی موزه‌ها فرصتی است که اطلاعات کتاب تمدن ایران در اختیار آحاد جامعه قرار بگیرد.

عضو موسسه ایکوموس ایران، ادامه داد: موزه‌ها مخاطبان خاص خود را دارند و باید زمینه‌ای را فراهم کنیم که کودکان و نوجوانان مخاطب اصلی موزه‌ها باشند و بر این اساس باید موزه‌ها را بر اساس مخاطبانشان توسعه بدهیم.

عطارها تصریح کرد: امیدواریم با همدلی و همکاری فعالان گردشگری، انجمن‌های مردم نهاد و مسئولان میراث فرهنگی و شهرداری‌ها، راه شناخت و حفظ هرچه بیشتر آثار فرهنگ پرافتخار میهن عزیزمان هموارتر شود.

وی تأکید کرد: همه علاقه‌مندان به میراث فرهنگی به ویژه جوانان و دانشگاهیان با استفاده از فضای مجازی تلاش کنند تا ایران را به ایرانیان و جهانیان معرفی کنند و در برانگیختن عشق به میراث فرهنگی در جامعۀ ایران سهیم شوند.

عضو موسسه ایکوموس ایران، افزود: هدف از تشکیل موسسه ایکوموس ایران، جلب توجه همگانی به حفظ بناها و محوطه‌های تاریخی و تلاش برای شناسایی، حفظ، مرمت و معرفی آثار تاریخی با همکاری ملی و بین‌المللی است.

عطارها گفت:حفظ و ترویج افسانه‌ها و آیین‌های ایرانی از جمله فعالیت‌های فرهنگی است که می‌تواند کودکان را با هویت فرهنگی ایران آشنا کند و در قالب جشن روزهای ملی، برپایی مراسم فصلی، معرفی غذا یا خوراک سنتی و پوشیدن لباس سنتی در مدرسه، کتابخانه و فرهنگسراها قابل اجرا است.

همچنین رئیس هیئت مدیره انجمن دوستداران آثار تاریخی و مفاخر فرهنگی نوش‌آباد به ایسنا، گفت: قرار بود موزه مردم‌شناسی نوش‌آباد، به‌ صورت مشارکتی با اداره میراث فرهنگی راه‌اندازی شود، ولی با گذشت نزدیک به ۲۰ سال از وعده مسئولان میراث فرهنگی هنوز به بهره‌برداری نرسیده است.

سعید آقایی، اظهار کرد: ایجاد تأسیسات موزه نوش‌آباد به اندازه‌ای طولانی شده که امروز نگران تخریب این اثر تاریخی هستیم و این در حالی است که نوش‌آباد و آثار تاریخی آن، میراث دار بخشی از تمدن هفت هزار ساله سیلک است.

وی تصریح کرد: فعالان گردشگری دنیا، در این روز با تشکیل کمپین و نشست، برای بازاریابی و جذب گردشگر تلاش می‌کنند، ولی ما هنوز باید پیگیر جلب توجه مسئولان برای راه‌اندازی یک موزه باشیم زیرا نوش‌آباد یک شهر کوچک است و اگر در مرکز شهرستان یا مرکز استان بود، چنین شرایطی نداشت.

رئیس هیئت مدیره انجمن دوستداران آثار تاریخی و مفاخر فرهنگی نوش‌آباد، تأکید کرد: عکس‌های سلفی با موزه‌ها، یک ابزار جدید برای آشنایی با آثار تمدنی است و امیدواریم که امسال تغییری در رویه مسئولان میراث فرهنگی استان اصفهان و شهرستان آران و بیدگل ایجاد شود و موزه نوش‌آباد به بهره‌برداری برسد و مردم بتوانند تاریخ کهن پشت این دیوار بلند را ببینند.

آقایی گفت: شرایط تاریخی و تمدنی منطقه نوش‌آباد با آثاری همچون مجموعه باستانی شهر زیرزمینی نوش‌آباد به عنوان بزرگترین معماری دستکند جهان، آیین‌های سنتی و مذهبی محرم و آثار کشف شده در بناهای تاریخی مثل تپه قبرستان و قلعه کهریز به گونه‌ای است که این محل را در منطقه فرهنگی کاشان برجسته و متمایز کرده است.

وی تأکید کرد: درخواست شهروندان نوش‌آباد، داشتن مکانی برای معرفی هویت و تاریخ این بخش از ایران اسلامی با عنوان موزه مردم‌شناسی است که با گذشت ۲۰سال هنوز اقدام مؤثری از سوی میراث فرهنگی برای راه‌اندازی این مجموعه صورت نگرفته است.

رئیس هیئت مدیره انجمن دوستداران آثار تاریخی و مفاخر فرهنگی نوش‌آباد، افزود: شهرداری نوش‌آباد نیز به عنوان مالک این مجموعه می‌تواند با بهره‌گیری از نظر کارشناسان و فعالان گردشگری، این محل را از حالت متروک و این وضعیت در شرف تخریب، نجات بدهد تا بیشتر از این تأسیسات و اقدام‌های انجام شده قبلی در معرض استهلاک قرار نگیرد.

آقایی افزود: امیدواریم سال آینده در چنین روزی با تدبیر مسئولانِ میراث فرهنگی، موزه نوش‌آباد فعالیت خود را آغاز کرده و با حضور دوستداران فرهنگ و تمدن ایران، عکس سلفی بگیریم.

به گزارش ایسنا، ۱۶ ژانویه  ۲۰۱۷ برابر با ۲۶ دی ۱۳۹۵، «مار دیکسون» - فعال موزه‌ای پس از بازدید از چند موزه همراه با دختران خود، به فکر استفاده از سلفی برای ثبت خاطرات خانوادگی‌شان در موزه‌ها افتاد، بنابراین کمپینی را با هشتگ «سلفی در موزه‌ها» راه‌اندازی کرد.

کاروانسرای نوش‌آباد به نام شترخان، از آثار دوره قاجار است که به عنوان محل موزه نوش‌آباد انتخاب شده است. این بنا ۸۰۰ متر مربع مساحت و ۴۰۰ متر مربع زیربنا دارد و در ۲۲ مرداد ۱۳۸۴ با شماره ۱۳۱۱۵ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

انتهای پیام