سالها بود از زمستان‌های سخت و بارشهای سنگین برف در اردبیل خبری نبود و کم کم به این باور رسیده بودیم که دیگر آن زمستان‌های پربرف تکرار نخواهد شد.
یکی تغییرات جوی و اقلیمی و گرم شدن کره زمین را علت کاهش بارشهای زمستانی می دانست و در این اواخر نیز شایعه دست‌کاری ابرها و عقیم سازی آنها را توسط مخالفان ایران علت کاهش بارش ها بهانه قرار داده بودند.
اما به یکباره بغض آسمان ترکید و ابرهای آبستن، همه گمانه ها و باورهای غلط را نقش بر آب کرد و فرش سفید و ضخیمی از برف بر قامت منطقه ما ارزانی داشت.
امروز چهره زمستانی اردبیل زمستان‌های پربرف دهه ۶۰ و ۷۰ را تداعی می کند که نه تنها طبیعت را جان دوباره بخشید بلکه تا حدودی به دغدغه ها و نگرانی های کم آبی پایان داد.
امروز حتی مخاطرات حاصل از این برف سنگین و مشکلات بوجود آمده در زندگی روزمره مردم هم نمی تواند به خوشحالی زایدالوصف مردم بخصوص کشاورزان چیره شود.
اگر در ایران رشت به شهر باران شهره است، اردبیل را هم به شهر زمستان‌های سخت و برفهای سنگینش می شناسند.
خدا را هزاران بار شاکریم که باز لطف بیکرانش را شامل حال مردم ما کرد و برف این نعمت زیبا و حیاتی اش را بر ما باراند.
جا دارد در این ایام که منابع غذایی پرندگان و وحوش زیر برف سنگین مدفون شده است هوای این جانداران را داشته باشیم و با پاشیدن دانه های گندم و غیره در حیات و پشت بام هایمان از آنها استقبال کنیم و سایر وحوش را هم به فراخور غذایشان حامی باشیم.
امیدواریم که در ادامه زمستان این نعمت الهی استمرار داشته باشد تا پایانی باشد بر خشکسالی های چند سال اخیر در استان اردبیل.
یادمان باشد اگر بهار به سرسبزی اش و تابستان به گرمایش و پاییز به رنگارنگی درختانش زیباست، زمستان هم با برفش زیباست.
یادداشت از: رضاموذنی مجنده
انتهای پیام
نظرات