به گزارش ایسنا، روزنامه خراسان نوشت: طی یک دهه اخیر،  باکو  به عنوان یکی از دولت‌های مستقر در قفقاز جنوبی توسعه سیاسی و اقتصادی و البته نظامی خود را با غرب و به ‎ویژه رژیم صهیونیستی پیش می برد. همگرایی میان باکو – تل‎‌آویو طی چندماه اخیر نیز شدت گرفته به طوری که سفرهای دیپلماتیک و رسمی میان مقامات آذربایجان و رژیم صهیونیستی رو به فزونی گذاشته است. اقبال علی‎‌اف به اسرائیل تا جایی پیش رفت که اوایل سال جاری گمانه هایی مبنی بر حضور رژیم صهیونیستی در مرزهای ایران به وجود آمد و حتی یک خبرنگار صهیونیست مدعی حضور دوربین‌های حساس و سامانه‌های اسرائیلی در مرز باکو و نیز حضور خلبانان صهیونیست با جنگنده اف ۳۵ در همین منطقه شد؛ موضوعی که علی‌اف در یک نشست خبری منکر آن شد.

به نظر، علی‌اف بهتر از هر کسی می‎‌دانست که جمهوری اسلامی نسبت به برخورد با غده سرطانی اسرائیل هیچ محدودیتی ندارد و حضور رژیم صهیونیست در مرزهای ایران و شوخی با امنیت کشورمان هزینه گزافی برای او به همراه خواهد داشت.

اما حالا به نظر، علی‌اف به سراغ ناتو رفته و به دنبال آن است که پای ناتو را به منطقه قفقاز جنوبی و مرزهای ایران بکشاند و  آن طور که رسانه‌های ترکی مانند آناتولی به تازگی گزارش کرده‌اند، آمریکا می‌خواهد یک پایگاه نظامی در آذربایجان در مرز با کشورمان برای فشار به روسیه و ایران بسازد. خبری که تازگی ندارد و پیش از این و در جریان مناقشات بین ارمنستان و آذربایجان گمانه‌ هایی درباره زمینه‌سازی برای ورود نیروهای ناتو در منطقه قفقاز جنوبی مطرح شد؛ گمانه‌ای که با واکنش صریح وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح همراه شد و محمدرضا آشتیانی در این باره خاطرنشان کرد:« ما هیچ‌گاه نمی‌پذیریم کسی خارج از مجموعه منطقه در مسائل منطقه دخالت کند. در مناطقی که خودمان حضور داریم و دیگر کشورهای منطقه هستند، تلاش‌مان این است با تعاملی که بین کشورهای منطقه وجود دارد خودمان مسائل را حل کنیم و چنین اجازه‌ای نخواهیم داد.»

در این میان اما حضور ناتو در نزدیک مرزهای کشورمان بی‎تردید می‎تواند بر تحولات قفقاز اثرگذار باشد و نباید فراموش کرد که تحولات قفقاز بر امنیت ملی و منافع ملی و ژئوپلیتیک هیچ کشوری به اندازه ایران نمی‌تواند تاثیر منفی بگذارد. به گفته شعیب بهمن، کارشناس مسائل بین‌الملل، در رویکرد کلان ناتو، مهار قدرت‌های معارض با غرب، به‌عنوان راهبرد کلان در دستور کار بوده است. در صدر فهرست بازیگران و قدرت‌های معارض با غرب، نام سه کشور ایران، روسیه و چین دیده می‌شود. سه بازیگری که با غرب در تعارض هستند و طرح‌هایی را دنبال می‌کنند که به ضرر غرب است. منطقه قفقاز برای این‎که دست‌کم ایران و روسیه در آن مهار شوند، منطقه حیاتی است. البته در طرح‌های کلان‌تر، ناتو معتقد است که نفوذش نباید تنها به سمت غربی دریای کاسپین محدود بماند بلکه باید به سمت شرق هم برود و کشورهای آسیای مرکزی را دربربگیرد تا اهرم لازم برای مهار چین را هم در این منطقه داشته باشد. اگر نقشه جغرافیایی جهان را در نظر بگیریم حضور ناتو در قفقاز و آسیای مرکزی می‌تواند در ارتباطات و اتصالات جغرافیایی بین ایران، روسیه و چین تاثیر بگذارد.  

انتهای پیام