این مرکز برای پیدا کردن همسر به دختران و پسران زیادی چه دارای معلولیت و چه سالم خدماتی را ارائه می‌کند، البته در کنار این کار، خدمات دیگری در زمینه کلاس‌های آموزشی نیز دارد.

سه‌شنبه‌ها یکی از روزهایی است که دختران و پسران مجرد برای پیدا کردن همسر آینده خود به این مرکز مراجعه می‌کنند. افراد سالم و افراد دارای معلولیت زیادی در این مرکز پرونده تشکیل داده‌اند اما اکثر افراد حاضر در سه‌شنبه‌های ازدواج ناشنوا هستند؛ زیرا شناخت و اطلاعات آن‌ها در خصوص مرکز بیش از دیگران است و عملا بیشتر خدمات مرکز برای این افراد ارائه می‌شود. کانون مهرآفرینان سرزمین سکوت به محلی امن برای این ناشنوایان تبدیل شده که به گفته مدیر مرکز از ساعت ۷ و ۸ صبح دم درب حضور دارند تا بتوانند مشکلات خود را چه در زمینه ازدواج و چه موارد دیگر حل کنند.

دنیای ناشنوایان محدود است. ناشنوایی معلولیتی نامرئی است که در جامعه دیده نمی‌شود. یک شخص شنوا به راحتی می‌تواند به خواستگاری دختر دلخواه خود برود اما افرادی که ناشنوا و کم‌شنوا هستند مشکلات زیادی داشته و بیشتر تمایل دارند با افرادی مانند خودشان ازدواج کنند که پیدا کردن این افراد در سطح جامعه بدون وجود یک واسطه سخت و تقریبا محال است؛ بنابراین این مرکز با هدف معرفی این دختران و پسران برای ازدواج ایجاد شده است.

در یکی از سه‌شنبه‌های ازدواج به کانون مهرآفرینان سرزمین سکوت مراجعه کردیم. یکی از روزهای شلوغ مرکز که دختران زیادی تنها یا همراه خانواده خود در مرکز حضور دارند و تعداد پسران چندان زیاد نیست. در زمان حضور آن‌ها در مرکز کلیپ‌های آموزشی در زمینه ازدواج پخش می‌شود و یک رابط ناشنوایان با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کند. هفته قبل از حضور ما یک مراسم ازدواج شاد هم برای دو نفر از مراجعین در همین مکان کوچک برگزار شده است.

بهزیستی کمکی به ما نمی‌کند

اعظم طوسی، مدیر کانون مهرآفرینان سرزمین سکوت در خصوص خدمات مرکز اظهار می‌کند: من ۳۰ سال است در جمعه ناشنوایان فعالیت دارم و در زمینه ازدواج، اشتغال و غیره اقداماتی را انجام می‌دهم؛ زیرا پسر خودم ناشنوا است، بنابراین من دغدغه و مشکلات آن‎‌ها را درک می‌کنم و پیگیر رفع مشکلاتشان هستم.

وی می‌افزاید: حدود ۷، ۸ سال است که به صورت تخصصی و با مجوز رسمی در زمینه ازدواج کار می‌کنیم که در این مدت حدود ۱۶۰ ازدواج صورت گرفته است. خوشبختانه در این ازدواج‌ها طلاق نداشتیم، تنها یک مورد بود که در دوران عقد جدا شدند.

طوسی بیان می‌کند: ما برای افراد ناشنوا، نابینا معلول جسمی و سالم خدماتی را در زمینه ازدواج ارائه می‌کنیم اما شناخت ناشنوایان و اطلاعات آن‌ها از مرکز بیشتر است، بنابراین مراجعه بیشتری دارند. برای متقاضیان در زمان مراجعه پرونده تشکیل می‌دهیم که اطلاعات آن‌ها از جمله مشخصات، تحصیلات، شغل و عکس را در پرونده می‌گذاریم.

مدیر کانون مهرآفرینان سرزمین سکوت ادامه می‌دهد: هم ما برای دختران و پسران فردی را پیدا کرده و با آن‌ها تماس می‌گیریم تا مراجعه کرده و با هم صحبت کنند و هم آنها در سه‌شنبه‌های ازدواج مراجعه حضوری دارند و همراه خانواده می‌آیند تا بتوانند در محل مرکز همسر آینده خود را پیدا کنند.

وی اضافه می‌کند: اگر دختر و پسر بتوانند فرد مورد نظر خود را انتخاب کنند، سه جلسه مشاوره رایگان برای آن‌ها در مرکز داریم، در صورتی که پس از سه جلسه مشاوره به این نتیجه برسند که همدیگر را انتخاب کردند آدرس می‌گیریم تا به منزل مراجعه کنند. علاوه بر جلسات مشاوره سه‌شنبه، جلساتی نیز در طول هفته برگزار می‌شود.

برخی حتی معنی کلمه خواستگاری را هم نمی‌دانند

طوسی با بیان اینکه آمار دختران ما در مرکز بیشتر از پسران است، عنوان می‌کند: پسران معمولا نمی‌توانند کسی را برای خواستگاری مانند خودشان پیدا کنند و برای دختران هم خواستگاری نیست. برخی حتی معنی کلمه خواستگاری را هم نمی‌دانند.

مدیر کانون مهرآفرینان سرزمین سکوت می‌گوید: بهزیستی کمکی به ما نمی‌کند، اگر کمک می‌کرد می‌توانستیم بهتر عمل کنیم. خیری برای مرکز نداریم که حتی ۲ میلیون برای پول آب، برق و گاز به ما بدهد. من تنها توانستم خانه خودم را در اختیار مراجعان مرکز قرار دهم.

وی تصریح می‌کند: پسر خودم ۳۱ ساله و دانشجوی دکتراست و در مرکز کار می‌کند اما چون درآمد زیادی ندارد نمی‌تواند ازدواج کند. از فردی که برای ازدواج به مرکز مراجعه می‌کند چقدر می‌توانم هزینه دریافت کنم که هم خودمان درآمدی داشته باشیم و هم آن‌ها ضرر نکنند؟ زمان ثبت نام ۳۵ هزار تومان برای یک سال دریافت می‌کنم و وقتی ازدواج می‌کنند مبلغی دریافت نمی‎‌کنم مگر اینکه خودشان لطف کنند و یک جعبه شیرینی بیاورند. بسیاری از افراد بودند که حتی ما را به مراسم خودشان دعوت نکردند.

اگر مرکز نبود جایی را پیدا نمی‎‌کردم که با یک ناشنوا ازدواج کنم

حمیدرضا ۳۶ ساله و زینب ۳۵ ساله یکی از زوج‎‌هایی هستند که سال ۹۸ از طریق مرکز با هم ازدواج کردند. حدود ۸، ۹ ماه طول کشید تا توانستند همسر خود را پیدا کنند. حمیدرضا هر سه‌شنبه به مرکز مراجعه می‌کرد و زینب هم پرونده داشت. روزی که هر دو نفر در مرکز حضور داشتند توسط مدیر مجموعه به هم معرفی شدند، صحبت کردند، مشاوره انجام دادند و بعد از سه جلسه مشاوره خانواده‎‌ها مراجعه کردند.

حمیدرضا در خصوص مشکلات ازدواج اظهار می‌کند: هیچ کس دختری را برای ازدواج به من معرفی نمی‌کرد و اگر این مرکز نبود جایی را پیدا نمی‌کردم تا با یک ناشنوا ازدواج کنم. زمانی که به بهزیستی مراجعه کردم نتوانستند کاری انجام دهند و این مرکز را به من معرفی کردند.

روز ازدواج لحظات شادی داشتیم اما به مرور زمان فشار مالی زیاد شد

وی بیان می‌کند: ما روز ازدواج لحظات شادی داشتیم اما به مرور زمان فشار مالی زیادی به ما و اعضای خانواده وارد شد. به دلیل اینکه تحصیلات من پنجم دبستان است و ناشنوا هستم سخت می‌توانم کار پیدا کنم الان نیز در محل کارم هزینه اضافه کار را پرداخت نکرده و حتی حقوقم را به موقع پرداخت نمی‌کنند.

زینب با بیان اینکه هزینه‌های زندگی و اجاره خانه بالا است، عنوان می‌کند: همسرم ماهانه ۵ میلیون حقوق می‌گیرد و از بهزیستی نیز برای هزینه‌های زندگی کمکی نمی‌کنند. زمانی که عقد کردیم بهزیستی هیچ کمکی به ما نکرد و پاداش یک میلیونی که قول داده بودند پس از ازدواج پرداخت کنند نیز پرداخت نشد. بهزیستی ماهانه ۷۰۰ هزار تومان مستمری می‌دهد که هزینه رفت‌وآمد همسرم به محیط کار هم نمی‌شود.

طوسی، مدیر کانون مهرآفرینان سرزمین سکوت می‌گوید: یکی از مشکلات این زوج این است که بچه‌دار نمی‌شوند، هزینه‌های درمان آن‌ها سنگین است. این مشکل ممکن است منجر به جدایی شود، بهتر است بهزیستی و دولت در این زمینه کمک کنند.

سعید ۳۳ ساله برادر حمیدرضا بعد از ازدواج برادرش و موفقیت او در پیدا کردن همسر پس از یک سال انتظار حدود دو سال پیش با عاطفه ۲۱ ساله ازدواج کرد. این زوج اکنون در زمینه اجاره خانه مشکل دارند، حقوق سعید هم کم بوده و بهزیستی کمکی نمی‌کند. دو سال است برای مسکن معلولان ثبت نام کرده اما هنوز خبری نشده است.

خواستگاری برایم آمده بود که گفتند نیمه‌شنوا می‌خواهند و ناشنوا به در نمی‌خورد

سمیه ۳۸ ساله که برای ازدواج به مرکز مراجعه کرده است، تصریح می‌کند: در مرکز، مشاوره ازدواج وجود دارد، دختر و پسر در اینجا اخلاق و رفتار یکدیگر را بررسی کرده و با هم صحبت می‌کنند. اگر این مرکز وجود نداشت برای ما سخت بود که بتوانیم کسی را برای ازدواج پیدا کنیم. کسی نبود یک فرد ناشنوا را برای ازدواج به ما معرفی کند.

وی می‌افزاید: موردی برای خواستگاری آمده بود که گفتند نیمه‌شنوا می‌خواهند، ناشنوا به در نمی‌خورد، در حالی که هویت شخص نیمه‌‎شنوا در نهایت ناشنوا است، درست نیست خانواده این مسائل را بیان می‌کند.

سمیه ادامه می‌دهد: یک مشکل دیگر در ناشنوایان این است که در زندگی کسی به ما توجه نکرده و محبت نمی‌کند، در واقع از خانواده جدا می‌شویم. حتی بعد از ازدواج اگر خواهر و برادران ما دور هم جمع شوند ما را دعوت نمی‌کنند و بعد متوجه این موضوع می‌شویم.

هر روز به مرکز مراجعه می‌کنم شاید بتوانم کسی را پیدا کنم

جواد ۳۶ ساله که از اردیبهشت تاکنون هر روز به مرکز مراجعه می‌کند تا شاید بتواند شریک زندگی خود را پیدا کند، اظهار می‌کند: سال ۹۷ پدرم خواستگاری رفته بود که گفتند باید خانه داشته باشم. پدرم من را از خانه بیرون می‌کند تا کار پیدا کنم و می‌گویند ازدواج کن اما کسی را پیدا نمی‌کنم. برادرم می‌گوید مجرد بمان و ازدواج نکن.

در انتها که قصد خروج از مرکز را داشتیم خانم طوسی دو نفر را معرفی کرد که همان روز در مرکز آشنا شده و مشاوره را انجام داده بودند و قرار بود از هفته دیگر خانواده‌ها مراجعه کنند. پسر یک ماه است که به مرکز مراجعه می‌کند و مشکل ذهنی دارد، دختر نیز ناشنوا بوده و چند سال است که به مرکز مراجعه دارد.

انتهای پیام