به گزارش ایسنا و به نقل از میراژ نیوز، در میان آوارهای به‌جامانده از زلزله، جنگ یا بلایای دیگر و با جایگزینی ساختمان‌ها و زیرساخت‌های قدیمی، کوه‌هایی از بتن باقی می‌مانند که اغلب به محل دفن زباله برده می‌شوند یا برای جاده‌سازی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
دانشمندان ایرانی «دانشگاه فلیندرز»(Flinders University) و «دانشگاه ملبورن»(The University of Melbourne) برای دستیابی به یک روش پایدارتر و افزودن ارزش بتن‌های شکسته قدیمی، در تلاش هستند تا سنگ‌دانه‌های درشت را به «به‌یافت» برسانند تا با استفاده از مقدار کمی گرافین بتوانند یک بتن قوی، بادوام و کارآمد تولید کنند.
دانشمندان می‌گویند که با کشف و استخراج کردن ذخایر جدید گرافین، روش جدید آنها هر روز بهتر می‌شود و در حالی که قیمت سیمان و سنگ‌دانه‌ها بالا می‌رود، قیمت ماده خام این روش پایین می‌آید.
این گروه پژوهشی، نتایج به‌دست‌آمده را با استفاده از یک محلول گرافین ضعیف روی سنگ‌دانه‌های بازیافتی آزمایش کرده‌اند تا نوعی بتن را تولید کنند که احتمالا بهتر از سنگ‌دانه‌های بازیافتی تصفیه‌نشده در مخلوط‌های مبتنی بر سیمان است.
چنین روش‌هایی در مدیریت پسماند ضروری هستند زیرا انتظار می‌رود که میزان تولید زباله‌های ساختمانی تا سال ۲۰۳۰ به ۲.۶ میلیارد تن برسد. در عین حال، تولید بتن که انتشار گازهای گلخانه‌ای را به دنبال دارد و روش‌های استخراج که با اثرات زیست‌محیطی همراه هستند، به تغییرات اقلیمی می‌افزایند.
بهبود کیفیت سنگ‌دانه‌های بتن بازیافتی، یک نقش حیاتی را نیز در کیفیت، عملکرد و کارآیی سنگ‌دانه‌های بتن بازیافتی و همچنین، کاهش اثرات زیست‌محیطی خواهد داشت.
دکتر «علی‌اکبر غلام‌پور» دانشمند دانشگاه فلیندرز و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: ساختن این شکل جدید از سنگ‌دانه‌های بتن بازیافتی ممکن است در حال حاضر گران‌تر باشد اما با در نظر گرفتن چرخه عمر مواد، هزینه‌ها به سرعت در حال کاهش یافتن هستند.
دکتر غلام‌پور که مدرس ارشد مهندسی عمران و سازه در دانشگاه فلیندرز است، ادامه داد: موفقیت روش جدید می‌تواند به تقاضای روزافزون برای مصالح ساختمانی در سراسر جهان پاسخ دهد.
غلام‌پور حق امتیاز این روش را با دکتر «مسعود صوفی» معاون پژوهشی «مرکز منابع بازیابی‌شده»(CoRR) و دانشمند دانشگاه ملبورن ثبت کرده است.
این پژوهش در مجله «Resources, Conservation and Recycling» به چاپ رسید.
انتهای پیام
نظرات