به گزارش ایسنا، روزنامه خراسان نوشت:

 چرا بچه دوم؟

مطالعات نشان داده که هزینه، وقت و انرژی لازم برای تربیت یک فرزند از دو فرزند بیشتر است به دلیل این که پدر و مادر تک فرزندها تنها همبازی و جایگزین خواهر و برادر برای او هستند، بنابراین مجبورند تمام وقت و انرژی خود را صرف سرگرم کردن یا پرکردن وقت اوکنند.

همچنین برای اثبات علاقه و توجه، مدام نیازهای مالی او را برآورده می کنند و هزینه بیشتری روی دست‌شان، گذاشته خواهد شد. علاوه بر این، فرزند دوم هم سازگاری و روابط اجتماعی بالاتری از طریق تعاملات خود برای فرزند اول به دست می‌آورد در حالی که غالبا تک فرزندها، سازگاری پایین و روابط اجتماعی ضعیفی دارند. همچنین میزان همدلی و نوع دوستی در خانواده‌های تک فرزند کم و محدود است، اما تولد فرزند دوم به افزایش همدلی و نوع دوستی فرزند اول کمک می‌کند؛ چراکه تک فرزندها به دلیل تمرکز و توجه پدر و مادر روی آن‌ها، معمولا ویژگی‌های افراد خودشیفته و خودمحور را بروز می‌دهند که همه چیز در اختیار و در خدمت آن ها بوده است.

 تعمیم تولد نورسیده به همه خانواده

یکی از مهم‌ترین نکات در این باره، رعایت عدالت تربیتی بین فرزند بزرگ تر و نوزاد تازه به دنیا آمده است. از آن جا که نوزاد به‌طور طبیعی نیازمند توجه بیشتر است، این شبهه برای فرزند بزرگ تر ایجاد می‌شود که او مورد بی‌مهری قرار گرفته است. این مهم‌ترین نکته را که گاهی دارای آثاری ادامه‌دار تا سنین بزرگ سالی است، می‌توان مدیریت کرد به این صورت که والدین و حتی دیگر اقوام نزدیک قبل از تولد نورسیده با فرزند بزرگ تر در این زمینه به روشنی صحبت کنند.

هم اکنون میزان آگاهی نسل جدید به دلیل ارتباط گسترده در استفاده از رسانه‌های جمعی و شبکه‌های فضای مجازی خیلی زیاد شده است. بنابراین بهتر است به‌طور شفاف و البته قابل درک برای فرزند بزرگ تر تبیین شود که به زودی خانواده دارای فرزند جدیدی خواهد شد که شور و نشاط بیشتری را برای تمام افراد خانواده ایجاد می‌کند. به عبارتی مسئله تولد فرزند را به افراد خانواده تعمیم بدهیم، زیرا فقط والدین نیستند که دارای فرزند جدید می‌شوند بلکه فرزند بزرگ تر خانواده هم صاحب خواهر یا برادری خواهد شد.

 اطمینان بخشی به کودک

 باید سعی کنیم به کودک اطمینان بدهیم که او همچنان مورد توجه و علاقه ماست. همچنین تمام وسایل و اتاق فرزند بزرگ تر در تعلق وی است و چنان چه بنابر محدودیت‌های فیزیکی و اقتصادی نمی‌توانیم محیط مستقلی برای نوزاد ایجاد کنیم، باید با توافق کامل فرزند بزرگ تر، سهیم شدن امکانات را آگاهانه برای وی شروع کنیم. به او بگوییم برادر یا خواهر تازه به دنیا آمده، نیامده است تا جای وی را بگیرد ،بلکه آن‌ها هم اکنون و در آینده همبازی و پشتیبان یکدیگر خواهند شد.

 تا ماه ششم بارداری صبر کنید

 بهتر است از ماه‌های ششم بارداری به بعد، آرام آرام پدر و مادر، کودک را به آوردن فرزند جدید نوید دهند. قبل از این چون کودک قادر به درک زمان نیست، احتمال آشفتگی و بی صبری در او وجود دارد. بهتر است از طریق عکس‌های تولد و نوزادی او، قصه فرزند جدید و شرایط او بازگو شود. هیجان و شادی خود را از آمدن فرزند جدید با تصویرسازی از آینده به او انتقال دهید. به طور مثال مادر بگوید: «وقتی خواهر یا برادرت به دنیا بیاد، من میام می بینم شما دو تا دارین با هم بازی می‌کنین، خوراکی می‌خورین و ... ». در محیط بیرون از خانه مثلا در مهمانی‌ها، خواهر و برادرها را به او نشان دهید و به او بگویید که کم کم تو هم از تنهایی در می‌آیی. همچنین در خرید وسایل نوزاد جدید، نام گذاری او و چیدمان وسایل نوزاد او را مشارکت دهید.

 بعد از تولد نوزاد چه کنیم؟

 خوب است متناسب با سن و جنس فرزند بزرگ تر برخی وظایف نگهداری از نوزاد را به عهده وی بگذاریم. حواس‌مان باشد هر کلمه‌ای که در وصف نوزاد استفاده می‌کنیم برای فرزند بزرگ تر همان گونه استفاده شود.

اگر بنا به ضرورت‌ها برخی توجهات به نوزاد انجام می‌شود به شیوه‌ای دیگر به فرزند بزرگ تر هم توجه شود. اگر برای نورسیده مهمانی ترتیب می‌دهیم یا اقوام و خویشان برای نوزاد هدیه می‌آورند خودمان برای فرزند بزرگ تر کادویی تهیه کنیم، توجه به نکات ریز موجب می‌شود نه تنها حس حسادت و رقابت ناسالم بین فرزند ارشد با نوزاد ایجاد نشود، بلکه تعامل آن‌ها با یکدیگر بیشتر هم بشود.

انتهای پیام