پاغنده در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: ایده راه‌اندازی موسسه خیریه و کمک به ایتام از همان کودکی در ذهنم نقش بسته بود و شاید ریشه این تفکر از جایی آغاز شد که مادرم که بانویی کدبانو و دست به خیر بود از کودکی یتیم بزرگ شد و در دو سالگی پدر و در ۱۸ سالگی مادرش را از دست داده بود و تحت حمایت برادرش قرار گرفته بود.

وی با بیان اینکه هر چه دارم به لطف و دعای مادرم است، افزود: رویای کمک به ایتام همیشه در ذهن من بود تا اینکه با یک مرکز نگهداری ایتام آشنا شدم و در جستجوی رویای کودکی، سالیان سال آنجا با جان و دل کار کردم.

پاغنده تصریح کرد: این در حالی بود که من به عنوان ماما شاغل بودم، ازدواج کرده بود و فرزند داشتم و وظایف متعددی در همین رابطه بر دوش من بود ولی این‌ها مانع از حضورم در موسسه خیریه نشد.

وی افزود: آن روزها پسرم کوچک و حدودا ۳ ساله بود و به ناچار او را هم با خودم به پرورشگاه می‌بردم؛ منتها به پسرم سپرده بودم پیش بچه‌های پرورشگاه مرا مامان صدا نزن و بغلم نیا که مبادا آنها ناراحت شوند.

این بانوی نیکوکار با یادآوری خاطرات آن روزها تاکید کرد: یادم هست وقتی در پرورشگاه بودیم بارها پسرم همانند دیگر بچه های کوچک به شوق آغوش مادرانه به سمت من می‌دوید ولی وقتی به من می‌رسید انگار یاد توصیه‌هایم می‌افتاد و می‌ایستاد و دیگر به بغلم نمی‌آمد و این‌ یکی از صدها خاطراتی است که من و پسرم "کیان" از آن روزها داشتیم.

پاغنده تصریح کرد: حضور من در آن موسسه خیریه ادامه داشت تا اینکه تصمیم گرفتم تا خودم اقدام به افتتاح یک موسسه خیریه کنم.

وی با تاکید بر اینکه ما مردمان خوب و مهربانی داریم و همیشه به لحاظ خوراک و پوشاک، یاری‌گر نیازمندان هستند، افزود: این روزها هم علی‌رغم چالش های اقتصادی، خیرین همچنان در این حوزه کمک‌کار هستند و برای هم وطنان ما فرهنگ و آموزش برای کودکان تحت پوشش در اینگونه مراکز نیز مهم است.

پاغنده با بیان اینکه در زمینه آموزش‌ها و فرهنگ خلاء زیادی دیدم و در این زمینه تلاش‌ کردم، گفت: از کلاس‌های هنری و مربیگری در این زمینه شروع کردم و سعی می کردم هدیه ها در قالب کتاب باشد، معلم‌های مختلفی را دعوت به همکاری کردم و حتی معلم خصوصی برای کودکان گرفتیم که بدون هزینه همکاری می‌کنند و مسایل مختلف به ویژه قرآن آموزش می‌دهند.

وی افزود: در نهایت بعد از ۶ سال حس کردم به آنچه می خواستم نرسیدم و موفق نبودم و به خودم نهیب زدم که چرا خودت شروع نمی‌کنی؟ و این همان سال‌هایی بود که برای ارشد مامایی درس می‌خواندم لذا برای شروع کار بسیار مردد بودم.

پاغنده تصریح کرد: ناگفته نماند که من آن سالها علی‌رغم همه مزایایی که در زندگی داشتم از جمله شغل، همسر و فرزند خوب، خانه و امکانات رفاهی، بسیار مضطرب بودم که نمی توانستم به دیگران کمک کنم از زندگی لذت نمی بردم و یک زندگی روزمره کارمندی و صرفا رفاه خودم مرا راضی نمی کرد و همواره با خودم در کلنجار بودم.

مدیر موسسه خیریه ساحل بهشتی بندر انزلی در ادامه گفت: به پسرم که آن روزها کلاس سوم ابتدایی بود قول داده بودم اگر "بشنو از نی" مولانا را حفظ کند او را بر سر مزار این شاعر گرانقدر می برم البته ناگفته نماند که خودم علاقه و ارادت خاصی به مولانا دارم و این شعر او حال مرا عجیب خوب می کند و در واقع شوهرم بود که مرا با مولانا و اشعار گران‌سنگ او آشنا کرد.

 پاغنده افزود: کیان توانست ۳۴ بیت "بشنو از نی" را حفظ کند و حالا می خواست که او را به قونیه و بر سر مزار مولانا ببریم و این زمانی بود که من ۴۰ سال داشتم که بدون هیچ برنامه‌ای و با دست خالی قصد سفر کردیم، طلاهایم را فروخته و خرج سفر کرده و به دیدار یار رفتیم و این سفر مصادف با سالروز فوت مولانا بود.

وی با بیان اینکه آنجا گفتم: حضرت دوست به من بگو که چکار کنم؟ در همین افکار بودم که خواب دیدم چند پسر بچه کوچک کنارم هستند، یکی در آغوشم، یکی دستش در دست من است و چند تای دیگر هم دور و برم و من با آنها به سمت هتل محل اسکانمان می‌آیم و این خواب برایم الهام شد تا قدم در راه تحقق رویاهایم که همان داشتن یک یتیم‌خانه و رسیدگی به ایتام بود، بگذارم.

پاغنده تصریح کرد: وقتی از سفر بازگشتم مطمئن بودم که باید لای کتاب درس را ببندم و با عزم جدی پیگیر رویای کودکی‌ام باشم و با موافقت همسرم تصمیم به راه‌اندازی یک موسسه خیریه برای نگهداری از ایتام گرفتیم و قرار شد دو واحد خانه‌ای که داشتیم را تقدیم به موسسه نگهداری از ایتام کنیم.

این بانوی نیکوکار تاکید کرد: سال ۹۶ درخواست خود را به بهزیستی ارائه دادیم ولی تا سال ۹۹ چالش‌های زیادی را پشت سر گذاشتیم.

وی افزود: تا اینکه موفق شدیم موسسه خیریه راه اندازی کنیم و در واقع قبل از موسسه نگهداری از ایتام باید موسسه خیریه داشته باشیم و به دنبال آن بتوانیم مجوز برای نگهداری از ایتام اخذ کنیم در حین این رفت و آمدها بود که متوجه شدیم خانه‌ای که برای این منظور در نظر گرفتیم باید مناسب سازی و همگام با استانداردهای لازم شود.

پاغنده با بیان اینکه بعد از این کش و قوس ها وقتی در انجام وظایف خود خوش درخشیدیم به ما پیشنهاد دادند که یتیم‌خانه را راه‌انداری کنم، تصریح کرد: فعالیت خود را با رسیدگی به امور ۸ کودک آغاز کردیم و الان علی‌رغم تعداد بالای متقاضی به علت محدودیت هایی که داریم فقط ۷۰ کودک را تحت پوشش قرار دادیم.

مدیر موسسه خیریه ساحل بهشتی در خصوص فعالیت هایی که انجام می دهند، گفت: از جمله خدمات ما شامل کمک آموزشی دروس به ویژه زبان و ریاضی به صورت رایگان، فعالیت های فرهنگی در مناسبت های مختلف، جلسات شعرخوانی، کارگاه های توانمندسازی، مددکاری، روانشناسی گروهی و انفرادی، مشاورهای بهداشتی، پرورشی هستند.

پاغنده با اشاره به اینکه یک گروه تئاتر تشکیل دادیم تا کودکان علاقه مند بتوانند فعالیت کنند، افزود: در زمینه کارگاه های توانمندسازی کماکان مشکل بازاریابی برای کالاهای تولید شده داریم هر چند تلاش کردیم این تولیدات بیشتر فرهنگی باشند.

انتهای پیام