اخلاق حسنه و لب‌هایی خندان از صفات بارز شیخ محمد بود که او را از همگان متمایز می‌کرد و به دلیل روحیه کمک‌رسانی به مردم در میان عوام و خواص دیار فارس شناخته شده بود بنابراین هرجایی که ندای کمک برمی‌خواست اولین نفر در صحنه حاضر می‌شد تا به ندای مستضعفان لبیک بگوید.
شهید حجت‌الاسلام و المسلمین محمد زارع مؤیدی ۱۲ فروردین ۱۳۶۴ در منطقه بیضا در ۳۰ کیلومتری شمالغربی کلان‌شهر شیراز متولد شد و پس از اتمام دوران مدرسه جهت تحصیلات حوزوی به حوزه علمیه رفت.
خدمات‌رسانی به مردم و امدادرسانی به ویژه در مناطق محروم یا سیل و زلزله‌زده به عنوان بسیجی یا طلبه یا جهادگر، حضور در سیل لرستان و خوزستان و خدمات‌رسانی به مناطق محروم سیستان و بلوچستان و فارس، حضور فعال در موکب‌های اربعین، حضور فعال در عرصه‌های اجتماعی و مقابله با دشمن تکفیری و داعش در سوریه بخشی از زندگی کوتاه، پربار و پر افتخار این طلبه شهید است.
در نهایت پس از عمری مجاهدت و ایثار ۲۴ آبان ۱۴۰۱ در استان محل تولدش وقتی برای مقابله با برهم زنندگان نظم و امنیت به شیراز آمده بود، در خیابان معالی آباد نزدیک به میدان احسان به دست اغتشاشگران زخمی و در راه انتقال به بیمارستان بر اثر شدت جراحات وارده به سرش به فیض شهادت نائل شد.
اسماعیل محبی‌پور یکی از مدافعان حرم و امنیت و مسئول تحقیق و پژوهش لشکر ۱۹ فجر در دلنوشته ای بدون روتوش برای این شهید والا مقام نوشت: «یکی بود یکی نبود، خیلی بودند، همشون هار و وقیح، هر چیزی تو دستشون مثل تفنگ یا پاره سنگ، مردم از وحشت این جمع کریه، کسب و کار و باغ و درسی واسشون نمونده بود. این طرف بچه مظلوم خدا. واسه چی؟ واسه خدا.
اون پاره سنگ و فرق سر، شد روضه گودال و سر...»
شیخ محمد شهادتش مبارک بود، خودش پاک پاک شد و بعد از دوماه آشوب،خیابانی در شیراز(میرزای شیرازی) را با تشییع پیکرش برای ملت(پارک ملت) ، پاک و آباد(معالی آباد) کرد.
دلنوشته بدون روتوش و ویراستاری به مناسبت اولین سالگرد شهادت شهید امنیت شیخ محمد مؤیدی ظهر روز ۲۴ آبان ۱۴۰۲
به گزارش ایسنا، از این شهید بزرگوار دو فرزند پسر بر جای مانده و حسین و محمدامین فرزندان ۱۰ و ۱۳ ساله شهید محمد زارع مؤیدی و ادامه دهنده راه پدر هستند.
انتهای پیام
نظرات