سما گیوی، طراح و کارگردان نمایش «آسمون چقدر بلنده» درباره این نمایش به ایسنا گفت: داستان درباره دختربچه‌ای است که در شب تولد خود متوجه جای خالی مادربزرگش شده و علت را از مادرش جویا می‌شود. مادر در پاسخ به او می‌گوید که مادربزرگش به آسمان رفته است، ولی دختربچه این بار قانع نشده و برای دیدار مادربزرگش به کمک عروسک خود، به آسمان پرواز می‌کند و در آن جا با چالش‌هایی مواجه شده، شخصیت‌هایی را می‌بیند و پرسش‌هایی نیز برای او مطرح می‌شود.

او افزود: در این نمایش به این سه سؤال فلسفی پرداخته می‌شود که انسان‌ها پس از مرگ به کجا می‌روند؟ چرا باید مرگی وجود داشته باشد؟ و چگونه می‌شود به زندگی در کنار مرگ معنا بخشید؟

گیوی گفت: در این نمایش برای اولین‌بار در اصفهان از ویدئو تئاتر برای تئاتر کودک استفاده شده و ما در این نمایش هیچ‌گونه دکور فیزیکی نداریم.

او خاطرنشان کرد: ما در نمایش «آسمون چقدر بلنده» سعی در ایجاد تعامل با تماشاگر و اندیشیدن تدبیری برای مشارکت پررنگ‌تر مخاطبان داشته‌ایم؛ برای مثال در بالنی که آن دختربچه ساخته و همراه آن به آسمان پرواز می‌کند، همه مخاطبان حاضر در سالن نیز همراه این پرواز شده و این سفر را تجربه کرده و در هنگام ورود تماشاگران نیز برای شکست پلیدی ها،سلاحی به آنها داده می‌شود.

این کارگردان با اشاره به اینکه در این نمایش از بازیگر کودک ۷ ساله تا بزرگ‌سال حضور دارند، بیان کرد: ما برای انتخاب بازیگران این نمایش از طریق پیج http://asemoon_cheghadr_bolande@فراخوان دادیم که پس از گرفتن تست از افراد، بازیگران منتخب برای این نمایش برگزیده شدند.

گیوی با بیان اینکه پیش‌تولید این تئاتر از خردادماه آغاز شد و تمرین برای این نمایش نیز چهار الی پنج ماه به طول انجامید، افزود: به دلیل اینکه بچه‌ها بعد از دوران کرونا، سوگ را بیشتر تجربه کرده و این موضوع همیشه برای آن‌ها لاینحل بوده و بسیاری از والدین نیز نتوانستند پاسخ درستی به پرسش‌های آن‌ها دهند، تماشای این نمایش مناسب رده سنی شش سال به بالا است و  برای والدین نیز بسیار مفید خواهدبود.

او ادامه داد: این نمایش در یک قالب کاملا شاد، طنز، هیجان‌انگیز و رؤیایی برای مخاطب طراحی شده و هیچ‌گونه جای نگرانی برای والدین وجود ندارد. ضمن اینکه این متن با مشاوره مریم عیسی‌زاده روانشناس کودک و نوجوان، توسط سعید محسنی به نگارش درآمده است.

طراح و کارگردان نمایش «آسمون چقدر بلنده»، با بیان اینکه مباحث سوگ در خانواده‌ها مسئله‌ای است که آنها شیوه پرداختن درست به آن را نمی‌دانند، ادامه داد: این نمایش نقطه عطفی برای فرهنگ‌سازی در این مسئله بوده و برای بچه‌ها نیز بسیار هیجان‌انگیز است.

او اضافه کرد: سید پویا امامی، شکیلا نصری نژاد، نسیم روشن مهر، رعنا اسدی، پریا قاسمی، هانیه موسوی زاهد، ملیکا شجاعی، طناز نوحه اصفهانی، پدرام پور پرورش، محمدمهدی بیابانکی، حسین کیان ارثی، سروش ایرانی نژاد و محمد جان قربان به ایفای نقش پرداخته‌اند. هم‌چنین سعید محسنی به‌عنوان نویسنده، سمانه دانشور به‌عنوان دستیار کارگردان، سیامک توده فلاح به‌عنوان طراح پوستر، هادی شبان به‌عنوان طراح نور و سهیل مختاری به‌عنوان آهنگساز در این نمایش حضور دارند.

در ادامه سعید محسنی، نویسنده این نمایشنامه در خصوص علت پرداختن به این موضوع و هدف از نوشتن داستان این نمایش بیان کرد: من به‌عنوان یک نویسنده به نوشتن در حوزه کودک نیز علاقه‌مند بودم و جذابیت نوشتن در این حوزه برای من به دلیل مواجه بودن با یک مخاطب بی‌تعارف و سختگیر، یک چالش جدی بود، چراکه در حوزه ادبیات به‌اندازه‌ای که به شعر و داستان کودک توجه می‌شود، به ادبیات نمایشی کودک و نوجوان توجه نمی‌شود و ما عملاً در این حوزه از حوزه‌های دیگر دست‌، خالی‌تر هستیم.

این نویسنده ادامه داد: هنگامی‌که در تماس با جامعه دانش‌آموزی باشیم، به‌واسطه جمعیت قابل‌توجهی که علاقه‌مند به حوزه هنر نمایش و به دنبال متون نمایشی تازه هستند، این جای خالی بیشتر حس می‌شود؛ به همین دلیل من به‌عنوان یک معلم احساس کردم با نوشتن این داستان می‌توانم سهم کوچکی در کمرنگ‌تر کردن فقر ادبیات نمایشی کودک و نوجوان در حوزه اجرا داشته باشم.

او یادآور شد: این نمایشنامه مانند همه نوشته‌های من در پیوستار نوشتاری خود به شکل خطی نبوده و در دوره‌های مختلفی بازنویسی شده است. در حال حاضر نیز سعی بر این داشته‌ام که با دیدگاه‌های اجرایی کارگردان نیز همسو باشد و برای تطابق با تئاتر دیجیتال یا ویدئو تئاتر موردنظر کارگردان، متن یک‌بار بازنویسی و متناسب با این شکل از اجرا تولید شد.

محسنی افزود: دلایل گوناگونی در شکل‌گیری ایده نوشتن این داستان، تاثیر داشت و مهم‌ترین آن‌ها این بود که وقتی دخترم کوچک‌تر بود، احساس خلاء در حوزه ادبیات نمایشی به شکل استاندارد، خودِ من به‌عنوان یک پدر را دچار مکثی کرده بود و سؤالاتی که کودکان عمدتاً در حوزه جهان فلسفی خود می‌پرسند نیز به‌اندازه‌ای عمیق، جدی و جالب بود که پاسخ به آن‌ها می‌توانست یک چالش جدی محسوب شود؛ ایده اولیه نگارش متن به‌واسطه این دو دلیل رقم خورد.

نویسنده نمایش «آسمون چقدر بلنده» اضافه کرد: متن این نمایشنامه، روایتی مبتنی بر پرورش تفکر نقاد نزد کودکان و نوجوانان و تلاش برای پاسخ به سؤالات بنیادین و فلسفی کودکان است. به‌طور مشخص در این نمایش، داستان حول پاسخ به سؤالاتی است که امکان دارد در حوزه مرگ‌اندیشی برای کودکان شکل بگیرد و تلاش بر این است که بدون تلخ بودن و پرداختن به وجوه هول‌انگیز و ناشناخته مرگ، با زبانی ساده و کودکانه به این مسئله پرداخته شود و نشان‌دهنده تلاش یک دختربچه‌ای باشد که برای فهم مرگ در قالب رفتن مادربزرگش به آسمان سفری را آغاز و در این مسیر با موانعی روبرو می‌شود و اهمیت زیست، زندگی و موهبت زنده‌بودن را نیز درک می‌کند و با یک آینه یادگاری که خود را در آن به شکل زنده می‌بیند، بازگشته تا به حیات پربار خود ادامه دهد.

او افزود: درمجموع از نوشتن این نمایشنامه برای کودکان و نوجوانان بسیار خرسندم. اگرچه تجربه‌های دیگری در این حوزه داشته‌ام، اما معتقدم که یکی از سخت‌ترین شکل‌های نگارش برای من، نوشتن نمایشنامه برای مخاطب کودک بوده و این دشواری بسیار وسوسه‌انگیز است و اگر حمایت لازم وجود داشته باشد در این حوزه بیشتر می‌نویسم؛ چراکه فکر می‌کنم در این حوزه نیازمند متون تخصصی برای تئاتر کودک و نوجوان خود هستیم.

به گزارش ایسنا، نمایش «آسمون چقدربلنده» تا دوم آذرماه هر شب ساعت ۱۸ روی صحنه است.

انتهای پیام