به گزارش ایسنا، نشریه آمریکایی پالتیکو در گزارشی نوشت، چه زمانی طرح صلح خاورمیانه، طرح صلح خاورمیانه نیست؟ وقتی واقعا طرحی برای آرام کردن اروپایی‌های متخاصم است.

هفته گذشته، ۲۷ رهبر عضو اتحادیه اروپا، علاوه بر ابتکارات دیپلماتیک و امنیتی برای رسیدگی به درگیری طولانی‌مدت رژیم صهیونیستی و فلسطین در پی جنگ اخیر تل‌آویو و حماس، خواستار برگزاری «کنفرانس صلح بین‌المللی» شدند. این تازه‌ترین تلاش این بلوک برای تأثیرگذاری بر رویدادها در خاورمیانه، پس از یک سری اختلافات آشکار بر سر چگونگی مدیریت این بحران در میان مقامات ارشد بود.

اما یک هفته پس از انتشار این فراخوان در گردهمایی رهبران در بروکسل، سوالات کلیدی در مورد محل برگزاری چنین نشستی، شرکت‌کنندگان و اهداف آن بی‌پاسخ مانده است.

سخنگوی هیأت رژیم صهیونیستی در اتحادیه اروپا گفت که «در موقعیتی نیستیم که بگوییم ما شرکت خواهیم کرد یا نه زیرا هنوز نمی‌دانیم واقعا این چه معنایی دارد.» هیئت فلسطینی در اتحادیه اروپا هم پاسخی نداد.

به گفته یکی از دیپلمات‌های اتحادیه اروپا که خواست نامش فاش نشود، کشورهای مختلف اروپایی در پشت صحنه برای میزبانی این گردهمایی فرضی رقابت می‌کنند. این دیپلمات گفت: «اما تا زمانی که مشخص نباشد این چیزی است که منطقه می‌خواهد یا نه، کل بحث در مورد مکان برگزاری نشست احمقانه و بی‌ربط است.»

این سردرگمی مداوم نشان می‌دهد که چگونه اتحادیه اروپا در تلاش است تا ثابت کند که در مناقشه «خاورمیانه» هم مرتبط و هم متحد است. رهبران اروپایی در اجلاس هفته گذشته ساعت‌ها در مورد این که آیا می‌خواهند یک «وقفه» بشردوستانه داشته باشند یا چند «وقفه» را درخواست کنند، تقلا می‌کردند.

دیپلمات‌هایی که به‌طور خصوصی صحبت می‌کنند، چون موضوع بسیار حساس است، به پالتیکو گفتند که این تلنگری در جستجوی چیزهای معقول برای گفتن، نشان می‌دهد که چگونه رهبران اتحادیه اروپا به ‌جای تلاش جدی برای برقراری صلح، به سادگی درگیر «خودشیفتگی و خودبینی» هستند و با عوامل داخلی که درگیر این مساله هستند، بازی می‌کنند.

پدرو سانچز، نخست‌وزیر اسپانیا، از جمله کسانی بود که در نشست سران اتحادیه اروپا برای بیان بلندپروازانه‌تر در کنفرانس صلح تلاش کرد. او ادعا کرد که می‌تواند راه‌حلی برای چندین دهه درگیری ارائه دهد.

پس از نشست بروکسل، این سوسیالیست اسپانیایی ابراز امیدواری کرد که چنین رویدادی ممکن است «راه‌حلی سیاسی و دیپلماتیک برای مناقشه‌ای که برای مدت طولانی ادامه دارد» ارائه کند و همزیستی مسالمت‌آمیز میان تل‌آویو و سرزمین‌های فلسطینی اشغالی را در دو طرف تضمین کند. اسپانیا میزبان کنفرانس مادرید در سال ۱۹۹۱ بود که مذاکرات اسلو را برای این منطقه آغاز کرد.

برای شارل میشل، رئیس شورای اروپا، توافق برای پیشبرد کنفرانس صلح «به وضوح نشان‌دهنده اراده سیاسی ماست، نشان‌دهنده اتفاق آرا و نشان می‌دهد که ما متحد و آماده ایفای نقش قوی با سایر شرکا هستیم.»

اما سایر کشورهای اتحادیه اروپا انتقادات بیشتری دارند. دو دیپلمات اتحادیه اروپا استدلال کردند که سانچز از مخاطبان داخلی می‌خواهد تا حمایت احزاب چپ طرفدار فلسطین را در حالی که او به دنبال ایجاد یک ائتلاف دولتی جدید در ماه‌های آینده پس از انتخابات بی‌نتیجه است، محکم کند.

یکی از مقامات اتحادیه اروپا در مورد نشست صلح گفت: «این یک بحث معمولی درون اتحادیه اروپاست که هیچ ارتباطی با واقعیت موجود ندارد.»

او افزود: «ما درک می‌کنیم که سانچز به دلایل داخلی می‌خواهد یک کنفرانس مطبوعاتی بین المللی برگزار کند. اما بیایید واقع‌بین باشیم؛ ایالات متحده تأثیر دارد و برخی از کشورهای خلیج فارس تأثیر دارند، اما ما اینطور نیستیم؛ حتی اگر همه ما در یک محور حرکت کنیم، که اینطور نیستیم. این غرور کلاسیک اتحادیه اروپاست که فکر کند ما در اینجا نقشی داریم.»

در واقع، در حالی که رهبران اتحادیه اروپا پنج ساعت را صرف بحث در مورد بیانیه خود در هفته گذشته کردند، حملات هوایی رژیم صهیونیستی در سراسر غزه و پاسخ مقاومت ادامه یاف.

اولاف شولتس، صدراعظم آلمان روز جمعه با نشان دادن نشانه‌ای از تردید، این کنفرانس صلح را «سیگنال خوبی» خواند، اما افزود که «چنین ابتکاری تنها در صورتی می‌تواند کارساز باشد که طرف‌های دیگری هم که مهم هستند، شرکت کنند تا این امر به واقعیت تبدیل شود.»

به عبارت دیگر، بدون مشارکت رژیم صهیونیستی، تشکیلات خودگردان فلسطین و سایر بازیگران مربوطه، هرگونه کنفرانس صلح این چنینی مهمل و مزخرف خواهد بود.

انتهای پیام