به گزارش ایسنا، جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا شنبه در یک مراسم کمپین انتخاباتی در واشنگتن گفت که چگونه ژاپن و کره‌جنوبی را متقاعد کرده که کمک‌های مالی به اوکراین ارسال کنند و چگونه ماه گذشته در اجلاس گروه ۲۰ در دهلی‌نو با اتحادیه اروپا، هند و عربستان سعودی قرارداد راه‌آهن و بنادر را امضا کرد.

بایدن گفت: «بنابراین، من فکر می‌کنم ما فرصتی برای انجام کارها داریم، اگر به اندازه کافی جسور باشیم و به خودمان اعتماد داشته باشیم، جهان را به روشی متحد کنیم که هرگز نبوده است.»

او ادامه داد: «ما به مدت ۵۰ سال در یک دوره پسا جنگ بودیم که بسیار خوب کار می‌کرد، اما این به نوعی از تب و تاب افتاده و انرژی و شور و اشتیاقش را از دست داده است. ما به عبارتی به نظم جهانی جدید و تازه نیاز داریم.»

به گزارش راشا تودی، نظم جهانی که پس از جنگ جهانی دوم پدیدار شد، نظمی دوقطبی بود و ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی برای نفوذ و برتری ژئوپلیتیکی رقابت می‌کردند. فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی باعث ایجاد نظم جهانی تک قطبی شد که ایالات متحده تنها ابرقدرت آن بود. با فروپاشی شوروی، جورج بوش پدر، رئیس‌جمهوری وقت ایالات متحده، پیروزی در جنگ سرد و طلوع «نظم نوین جهانی» را در سخنرانی خود در سال ۱۹۹۱ اعلام کرد.

سه دهه بعد و با تلاش واشنگتن برای تامین بودجه برای مبارزه با دو جنگ خارجی، تسلط آمریکا کمتر تضمین شده است. اقتصاد چین در سال ۱۹۹۱ یازدهمین اقتصاد بزرگ جهان بود، اما اکنون پس از ایالات متحده در رتبه دوم قرار دارد. با گسترش زرادخانه هسته‌ای پکن و مدرن‌سازی ارتش، شی جینپینگ، رئیس‌جمهوری چین در موارد متعدد از غرب به رهبری ایالات متحده به عنوان «در حال افول» یاد کرده و از ظهور «جهان چندقطبی» که در آن روابط بین‌الملل بر اساس قوانین و مقررات اداره می‌شود، نه «قوانین» اجرا شده توسط ایالات متحده، استقبال کرده است.

ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه هم به‌طور مفصل درباره ساختن جهانی چندقطبی صحبت کرده و چنین نظمی را به‌ عنوان نظمی توصیف می‌کند که در آن «دولت‌های تمدنی» آزاد هستند تا منافع خود را فارغ از دیکته‌های یک قدرت هژمونیک مانند ایالات متحده دنبال کنند. پوتین هفته گذشته به تلویزیون مرکزی چین (سی‌سی‌تی‌وی) گفت، روسیه، چین و شرکای آنها در گروه بریکس و در سراسر «جنوب جهانی» همگی در این هدف مشترک هستند.

پوتین به این شبکه چینی گفت: «ما از این واقعیت نشأت می‌گیریم که همه مردم برابر هستند، همه حقوق یکسانی دارند، حقوق و آزادی‌های یک کشور و مردمش به جایی ختم می‌شود که حقوق و آزادی‌های یک فرد دیگر یا کل یک کشور شروع می‌شود. دنیای چندقطبی باید به تدریج متولد شود.»

انتهای پیام